“ആഹ്ഹ ഹമ്മേ ഹമ് വേദനിച്ചു…”
“വേദനിക്കട്ടെ, കുറുമ്പ് കാട്ടിയിട്ടല്ലേ…!”
“ഞാനെന്തു ചെയ്തു…” രോഹിത് വേദനകൊണ്ട് ചിണുങ്ങുന്ന നേരം, അപർണ്ണ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവന്റെ കവിളിൽ തലോടി.
“മോനൂ അച്ഛൻ പറയുവാ അച്ഛന്റെ റിസോർട്ടിൽ റെനോവേഷൻ നടക്കുവല്ലേ, ഇപ്പൊ വേണേൽ നമുക്ക് രണ്ടാൾക്കും കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ പോകാം എന്ന്!”
“സത്യാണോ?!” രോഹിത് അമ്മയുടെ തോളിൽ ഇരുകയ്യും അമർത്തി ചോദിച്ചു.
“ഉം!”
“ലീവ് കിട്ടുമോ നിനക്ക്?!”
“ഉം എന്റെ പെണ്ണിന് വേണ്ടിയല്ലെ എടുക്കാം!”
“ഛീ പോടാ!” അപർണ്ണ രോഹിതിന്റെ മുടിയിൽ കോതി. അവന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി ചുണ്ടു വിടർത്തി.
“പെണ്ണെ!!” മകന്റെ കാമുകിയാകുന്ന നേരം അവളുടെ മനസ് ചിറകടിച്ചുയർന്നു. അവളുടെ കവിളുകൾ ചുവന്നു തുടുത്തു. നുണകുഴികൾ തെളിഞ്ഞു.
“അയ്യടാ പെണ്ണെന്നു വിളിക്കുമ്പോ എന്തൊരു നാണം!”
“ഡാ ചെറുക്കാ നീ ഒരുപാടു ആവുന്നുണ്ട്! പാവമല്ലേ പോട്ടെന്നു വെക്കുമ്പോ നീ തലേ കേറുവാ.!?”
“അയ്യോ ഇല്ലമ്മേ, എന്റെ പുന്നാര മുത്തല്ലേ. ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതാ.”
അപർണ്ണയുടെ മനസ്സിൽ മകനോടുള്ളത് മറ്റെന്തോ ആയി മാറുകയായിരുന്നു. അവളുടെ മോഹങ്ങളെ അഴിച്ചു വിടാൻ അവൾക്കു കൊതിയായി തുടങ്ങി. മകന്റെ കൂടെ ചിലവിടുന്ന നേരം അവളറിയാതെ, അവനെ കാമുകനായി സങ്കല്പിക്കുന്നതിൽ അവളുടെ മനസ് ചെറുപ്പമാകുന്നതും ഒരു വാത്സല്യലഹരി അവളുടെയുള്ളിലേക്ക് ഇരച്ചെന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവന്റെ ദേഹത്തൂടെ അവളറിയാതെ വിരലുകൾ ഒഴുകി നടന്നു.
രോഹിതിന്റെ കരിനീല കണ്ണിലേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് അവന്റെ നെഞ്ചിലൂടെ അവളൊന്നു വിരലോടിച്ചു. “നീ ഈയിടെ ഇച്ചിരി മെലിഞ്ഞു. ഒന്നും കഴിക്കുന്നേയില്ലലോ” മാതൃ വാത്സല്യം പൊഴിഞ്ഞുകൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞതും.
“അമ്മ തന്നെയാ കാരണം!” രോഹിത് തല താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു. “ഞാൻ നിന്നോട് നന്നായിട്ട് കഴിക്കാനല്ലേ എന്നും പറയുന്നേ പിന്നെന്താ?!”
“ഒന്നൂല്ല!!!” കയ്യിലെ പുസ്തകം വേഗത്തിൽ മറിച്ചുകൊണ്ട് രോഹിത് ചിരിയടക്കി. അവന്റെ ചന്തിയിലൊരു നുള്ളുകൊടുത്തശേഷം അപർണ്ണ അവന്റെ തോളിൽ അവളുടെ മുലകളെ ഉരുമ്മി. “എനിക്ക് മനസിലായില്ല വിചാരിക്കണ്ട. ഞാൻ നിന്റെ പ്രായം കഴിഞ്ഞിട്ടാ വന്നേ!” അപർണ്ണ അത് വേഗം പറഞ്ഞു തിരിഞ്ഞതും.
“അമ്മെ നിക്ക്!!”
“അമ്മ കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോ പ്രേമിച്ചിട്ടുണ്ടോ!?”
“ഉണ്ടെങ്കിൽ?”
“എത്ര പേരെ പ്രേമിച്ചു, എന്തായാലും മൂന്നാലു പേര് കാണുല്ലോ, അമ്മ അവരെയെല്ലാം തേച്ചിട്ടാണോ അച്ഛനെ കെട്ടിയത് ഹഹ!”