നടത്താതിനിടയിൽ ഞാൻ തലഉയർത്തി അനുവിനെ ഒന്ന് നോക്കി. ഒരു ദഹിപ്പിക്കുന്ന നോട്ടത്തോടെയാണ് അവൾ എന്നെ വരവേറ്റത്.
ഞാൻ മനുവിന്റെ അടുത്തുപോയി ഇരുന്നു.
ക്ലാസ്സിൽ ടീച്ചർ ഉള്ളതുകൊണ്ടോ എന്തോ അവൻ എന്നോട് ഒരക്ഷരം മിണ്ടിയില്ല. ഞാൻ അങ്ങോട്ടും ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോയില്ല.
ക്ലാസ്സിലെ പെൺ കുട്ടികൾക്ക് എന്നോട് എന്തോ വിദോഷം ഉള്ളതുപോലെ നോക്കുന്നുണ്ട് എന്നാൽ ക്ലാസ്സിലെ ഭൂരിഭാഗം ആൺ കുട്ടികളും എന്നെ ദയയോടെയാണ് നോക്കിയത് കാരണം ആ ക്ലാസ്സിലെ ഒട്ടുമിക്ക ആൺകുട്ടികളും ആ CD കണ്ടവരാണ്.
അവരുടെ കയ്യിൽ നിന്നും CD പിടിക്ക പെടാത്തത്തിലുള്ള ആശ്വാസവും ചിലരുടെ മുഖത് പ്രകടമാണ്.
ആ പിരീഡ് കഴിഞ്ഞ് ടീച്ചർ പോയപ്പോൾ ചിലർ വന്നേനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ആ കൂട്ടത്തിൽ മനുവും ഉണ്ടായിരുന്നു.
എന്നാൽ ഞാൻ അവനോട് ഒന്നും എതിർത്ത് പറയാൻ പോയില്ല. കാരണം ഞാൻ അന്നേരം വല്ലാത്ത ഒരു ഷോക്കിലായിരുന്നു.
വീട്ടിൽ നിന്നും ആരെ കൊണ്ടുവരും, വീട്ടിൽ പറഞ്ഞാൽ എന്തുണ്ടാവും തുടങ്ങിയ ആവലാതികൾ എന്റെ ഉള്ളിൽ കിടന്ന് ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യങ്ങളായി മാറി.
നേരം മുൻപോട്ട് നീങ്ങും തോറും എനിക്ക് അനുവിനെ ഫേസ്ചെയ്യാനുള്ള ബുധിമുട്ട് കൂടി വരാൻ തുടങ്ങി.
അന്ന് സ്കൂൾ വിട്ട് പോവാൻ നേരം അനു എന്നെ കാത്ത് നിൽക്കാതെ എനിക്ക് മുന്നേ പോയി. എനിക്ക് അനുവിനെ ഫേസ് ചെയ്യാൻ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉള്ളത് കൊണ്ട് ഞാനും അത് ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് വേണം പറയാൻ.
അന്ന് വീട്ടിൽ ചെന്ന് കയറുബോൾ അമ്മയുടെ മുഖത്ത് നോക്കാൻ ഞാൻ നന്നേ പാടുപെട്ടു. വൈകിട്ട് അച്ഛൻ വന്നപ്പോൾ അച്ഛനോട് പറയാനുള്ള ധൈര്യവും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അമ്മയോട് നാളെ സ്കൂളിലേക്ക് ചെല്ലാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഞാൻ അച്ഛൻ കേൾക്കാതെ അടുക്കളയിൽ ചെന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞു.
എന്നോടോ… എന്തിന്ന്..
ആ എനിക്കറിയില്ല. ഞാൻ മറുപടി കൊടുത്തു.
എന്താടാ അന്നത്തെപോലെ വല്ല അടിയും ഉണ്ടാക്കിയോ..
ഹേയ്.. ഇല്ല.
മ്മ്… അമ്മ അർത്ഥം വച്ചപോലെ ഒന്ന് മൂളി.
എപ്പോഴാ വരേണ്ടത്.
രാവിലെ വരണം. ഞാൻ മറുപടി കൊടുത്തു.
ഹും ശരി. അമ്മ കൂടുതലായി ഒന്നും എന്നോട് ചോദിച്ചില്ല.