അതിന്റേടെലു കേറിയിരിക്കുന്നതു എന്തിനാ.നീ പോയി കുഞ്ഞാറ്റയെ ഒറക്കാനുള്ളതു നോക്കു.’
ഇതു കേട്ടു ഇന്ദു കുഞ്ഞാറ്റയേം കൊണ്ടു അവിടുന്നു പോയി.എന്നിട്ടു മുറിക്കകത്തു കയറി ജനലിന്റെ അരികിലിരുന്നു കൊണ്ടു അവരുടെ സംസാരം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു.
‘അല്ല അനിയാ അനിയനിയും വനജേ കാണാന് ആഗ്രഹമുണ്ടൊ’
‘എന്തിനാ ഇനി അതൊക്കെ ഓര്ക്കുന്നതു .അല്ലെങ്കി തന്നെ ചേട്ടത്തീ ഇനി എന്തിനാ അതൊക്കെ ഓര്ത്തിട്ടും കണ്ടിട്ടും എന്തു കാര്യം.’
‘ഒന്നുമില്ല പണ്ടു എന്തൊക്കെയൊ കൊറേ കേട്ടിരുന്നു അതോണ്ടു ഞാന് വെറുതെ ചോദിച്ചെന്നു മാത്രം.’
‘എന്തൊക്കെ കേട്ടിട്ടുണ്ടു ചേട്ടത്തി’
‘നിങ്ങളു തമ്മിലിഷ്ടമായിരുന്നെന്നു’
അതു കേട്ടു കുമാരന് ഒന്നു ചിരിച്ചു
‘ആ എന്നിട്ടു’
‘പിന്നെ അന്നു വനജേ കാണാന് പോയപ്പൊ നിങ്ങളെ രണ്ടിനേം കൃഷ്ണന് കുട്ടി കാണാന് പാടില്ലാത്ത രീതിയിലു കണ്ടെന്നും അതു കൊണ്ടാ ഇങ്ങനോക്കെ സംഭവിച്ചതെന്നാ ആളുകളു പുച്ചം പുച്ചം പറയുന്നതു.കൃഷ്ണന് കുട്ടി വരുമ്പം രണ്ടിനും ഉടുതുണി പോലുമുണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നുമൊക്കെ കൊറേ കേട്ടിരുന്നു.സത്യാവസ്ഥ എന്താണെന്നറിയാനുള്ള കൊതി കൊണ്ടാ.’
കുമാരന് തിരിഞ്ഞു അകത്തേക്കു നോക്കി.അതു കണ്ട രമണി പറഞ്ഞു
‘നോക്കണ്ട ഇന്ദു പോയി അവളു കൊച്ചിനെ ഒറക്കുവാരിക്കും.അവളും പണ്ടു അച്ചനെ പറ്റിഇതൊക്കെ കൊറേ കേട്ടതാ കൊഴപ്പമില്ല.’
‘അല്ല ചേട്ടത്തീ അന്നത്തെ പോലാണൊ ഇന്നവളു വലുതായീലെ ഇതൊക്കെ കേള്ക്കുമ്പൊ എന്നെപ്പറ്റി എന്തു തോന്നും.’
‘ആ അതു ശരിയാ വലുതായിട്ടൊക്കെ ഉണ്ടു.അന്നത്തെ പോലല്ലല്ലൊ ഇപ്പൊ പഴേതിലും കൊറേ മുഴച്ചിട്ടും തഴച്ചിട്ടും വലുതായിട്ടുമുണ്ടു.’
രമണി അര്ത്ഥം വെച്ചു പറഞ്ഞു.കുമാരനതു ശ്രദ്ധിച്ചെങ്കിലും മറുത്തൊന്നും പറഞ്ഞീല.
‘അതു ചേട്ടത്തെ വനജയുമായി അന്നൊരു ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു.ഇടക്കൊക്കെ അതുവഴി ചെല്ലുമ്പൊ അവളു വിളിക്കും രാത്രീലു ചെല്ലുമോന്നു ചോദിച്ചു കൊണ്ടു.അങ്ങനെ പോകും ചില ദിവസം ഒരു പാടു നേരമെടുക്കും ചെലപ്പൊ പെട്ടന്നു തന്നെ തിരിച്ചു പോരും.’
‘അന്നു പിന്നെ പകലെന്തൊക്കെയാ സംഭവിച്ചതു.’