Posted by
പക്ഷെ, അവിടെ ആണല്ലോ ട്വിസ്റ്റ്, നാട്ടിലെത്തിയാലും 14 ദിവസം കെട്ടിയോളെ നോക്കി വെള്ളമിറക്കി തൊട്ടടുത്ത ആൾ താമസമില്ലാത്ത അവന്റെ പഴയ വീട്ടിൽ ക്വാറന്റൈൻ കിടക്കണം.
കെട്ടിയോൻ നാട്ടിലെത്തുന്നു എന്നറിഞ്ഞ നാൾ തൊട്ട് തങ്ങളുടെ മധുവിധു ഓർമ്മകൾ മനസ്സ് ഇളക്കിയ മൊഞ്ചത്തിയുടെ മാറ്റം പ്രകടമായിരുന്നു. തൊട്ടടുത്ത് 14 ദിവസം കൂടി എന്നത് അവൾക്ക്… ഒരു പക്ഷെ, അവളുടെ പൂറിന് സഹിക്കാൻ പറ്റുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നിരിക്കാം.
അഷ്റഫ് എത്തിയതോടു കൂടി, എന്റെ സഹായം ഇല്ലാതെ പറ്റില്ലെന്നായി. അവനു ആവശ്യമുള്ള സാധനങ്ങളും ഫുഡ് ഉം ഒക്കെ അവൻ നിൽക്കുന്ന വീട്ടു വരാന്തയിൽ എത്തിക്കുക എന്ന റിസ്ക് ഉള്ള ജോലി എന്റേതായി. അങ്ങനെ ആദ്യ ദിവസം രാത്രിയിലെ അവന്റെ ഫുഡ് എത്തിച്ചു കൊടുത്തു ഞാൻ തിരിച്ചു മുബീനയുടെ അടുത്തു അടുക്കളയിൽ എത്തി.
കെട്ടിയോൻ വരുന്നു എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ ഉള്ള പ്രസരിപ്പ് മാറി, ഭാരിച്ച ജോലി ചെയ്യുന്ന ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് അവളുടെ മുഖത്തു ഉണ്ട്. വിയർത്തിരിക്കുന്നു.
അഷ്റഫിന്റെ ഉമ്മ പഴയതുപോലെ വയ്യാത്തതിനാൽ നേരത്തെ കിടന്നു. മുബീന അവസാന വട്ട ജോലികളൊക്കെ തീർത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.
അവളുടെ മുഖത്തെ പിരിമുറുക്കം കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ ചോദിച്ചു: ‘എന്തു പറ്റി മോളെ? മോൾക്ക് എന്തേലും വയ്യായ്ക ഉണ്ടോ?’
അതിനു മറുപടിയായി ദഹിപ്പിച്ചൊരു നോട്ടം നോക്കിയിട്ട് അവൾ വീണ്ടും പണി തുടർന്നു. അവളുടെ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോൾ ഇപ്പോൾ കരച്ചിൽ പൊട്ടുമെന്നെനിക്ക് തോന്നിയതുകൊണ്ട് ഞാനവളെ ഒരു ധൈര്യത്തിൽ കൈ പിടിച്ചു വലിച്ചു മുന്നിലേക്ക് നിർത്തി: ‘എന്താ ഡീ പറ്റിയത്? എന്താണേലും പറ…’
അതൊരു തുടക്കാമായിരുന്നു. അവളുടെ സകല നിയന്ത്രണങ്ങളും നശിച്ചു അവൾ അടക്കി വെച്ചിരുന്ന സർവ ദേഷ്യങ്ങളും എന്റെ മേൽ ചൊരിഞ്ഞു: ‘നിങ്ങക്കൊന്നും പറഞ്ഞാൽ ഒന്നും മനസിലാവില്ല… എന്തൊരു ഹലാക്കിലെ രോഗമാ… ഓരോ വൃത്തികെട്ട നിയമവും. ഇക്കയ്ക്ക് ഒന്നൂല്ല… ദാ… ഇവിടെത്തി. കണ്ടാലറിയൂല്ലേ? എന്നിട്ട് ഇങ്ങനെ മിണ്ടാനും പറയാനും വയ്യാതെ…’ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. എന്റെ നെഞ്ചിലേക്ക് അവൾ മുഖം അമർത്തി എന്നെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു.