“എന്താ ഇപോ നിങ്ങളുടെ ഒക്കെ പ്രശ്നം?? അച്ഛൻ വരുന്ന വരെ അല്ലെ അത് കഴിഞ്ഞ ഞങ്ങൾ കല്യാണം കഴിക്കും പിന്നെ ആർക്കാ പ്രശ്നം?”
“നീ കഴിച്ചോ .. അത് വരെ ഇതൊന്നും ഇവിടെ പറ്റില്ല എന്നാണ് ഞാൻ പറയുന്നത്.. ഇപോ തന്നെ നാട്ടുകാർ ഓരോന്ന് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. നാളെ എന്റമോൾക്ക് ഇത് ഒരു പ്രശ്നം ആവും… എന്റെ അപേക്ഷ ആണ്.. ഇനി നിനക്ക് ഇതേ പറ്റൂ ന്ന് നിർബന്ധം ആണേൽ ഞങ്ങൾ ഇവിടുന്ന് ഇറങ്ങി തരാം.. ”
അവർ അവളെ നോക്കി കൈ കൂപ്പി.
അമ്മു പക്ഷെ ഒരു ഭാവ വെത്യസവും ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുകയാണ്
“ഞാൻ … ഞാൻ പൊക്കോളാം തമ്പുരാട്ടി…”
അമ്മു തിരഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ അവിടെ നിൽകുന്ന അർജുൻ നെ ആണ് കണ്ടത്
“എവിടെ… ആരും എവിടെയും പോണില്ല… അച്ചുവേട്ടൻ അകത്തേക്ക് പൊക്കെ…”
അവൾ അവനെ കണ്ടപ്പോ കസേരയിൽ നിന്ന് എണീറ്റ് അവന്റെ നേരേ വന്നു.
” അമ്മു… ഇല്ല.. തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞതിൽ ഒരു തെറ്റും ഇല്ല. നീ വാശി കാണിക്കരുത് ഞാൻ പോകുവാ അതാണ് നല്ലത്”
“പറ്റില്ല…. അച്ചുവേട്ടൻ എങ്ങും പോവില്ല”
“പോകും … ഞാൻ ഇപോ ഇറങ്ങികൊള്ളാം തമ്പുരാട്ടി.. എന്തെങ്കിലും തെറ്റ് എന്റെ ഭാഗത് നിന്ന് ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെൽ എന്നോട് ക്ഷമിക്കുക. ”
അർജുൻ അവരെ നോക്കി ഒന്ന് കൈ കൂപ്പി കൊണ്ട് മുകളിലേക്ക് കയറി പോയി..
അവരെ എല്ലാം ഒന്ന് രൂക്ഷമായി നോക്കി കൊണ്ട് അവളും പുറകെ കയറി.
“അച്ചുവേട്ട…. എവിടാ പോവുന്നെ…”
കയറി അകത്ത് എത്തിയപ്പോ തന്നെ അവൾ അവന്റെ നേരെ ചെന്നു..
” അമ്മു… നീ വികാരം കൊള്ളല്ലേ… അവരുടെ ഭാഗത് നിന്ന് നീ ഒന്ന് ചിന്തിച്ചു നോക്ക് അവരുടെ മോൾക്ക് ഒരു ചീത്ത പേര് ഉണ്ടാവാൻ ഞാൻ ഒരു കാരണം ആയാൽ ഇനി ആ ശാപം കൂടെ വാങ്ങാൻ എനിക്ക് ജീവിതം ബാക്കി ഇല്ല” .