Posted by ഇപ്പോഴും അവളുടെ മുഖത്തു ആ പുഞ്ചിരിയുണ്ടെങ്കിലും ആ കണ്ണുകളിലെ നേരിയ ഈറൻ എനിക്ക് വ്യക്തായി കാണാം.
ഞാൻ ആകെ വല്ലാതെയായി, അവളെ വാരിപ്പുണർന്നു, നീ എന്തൊക്കെയാണ് പറയുന്നത് എന്ന് ചോദിച്ചു കൊണ്ട് അവളുടെ നെറ്റിയിലും കവിളിലും സ്നേഹ ചുംബനം അർപ്പിച്ചു, കവിളിൽ ചുംബിക്കിമ്പോൾ അവളുടെ ഒഴികി വരുന്ന കണ്ണീർ തുള്ളികൾ എന്റെ ചുണ്ടിൽ പതിച്ചു, എനിക്ക് ഒരിക്കലും സഹിക്കാൻ പറ്റാത്ത കാഴ്ചയാണ് അത്, നാളിന്നുവരെ ഞാൻ അവളെ ഒരു വിഷമവും അറിയിച്ചിട്ടില്ല,കരയിച്ചിട്ടില്ല, ആ അഗാധമായ സ്നേഹ മുഹൂർത്തത്തിൽ എന്റെ കണ്ണുകളിലും ചെറുതായി ഈറനണിന്നു, എന്റെ പ്രിയയുടെ മനസ്സിനെ ഒന്നൂടെ ആഴത്തിൽ മനസ്സിലാകുന്ന ഒരു സുഖമുള്ള നോവ് ഞാൻ അവിടെ അനുഭവിച്ചു.
ഇതാണ് എന്റെ പ്രിയ, ഇതാണ് നമ്മുടെ ഇടയിലുള്ള തീവ്ര പ്രണയം, നിങ്ങൾ ഒന്ന് ആലോചിച്ചു നോക്കു, ഇങ്ങനെയുള്ള എന്റെ ഭാര്യയെ അനന്ദുവിന്റെ കൂടെ അങ്ങനെ ഒരു സാഹചര്യത്തിൽ കണ്ടാൽ എന്താവും എന്റെ മനസികാവസ്ഥ? എനിക്ക് ഭ്രാന്തു പിടിച്ചില്ലെങ്കിലേ അദ്ബുധമുള്ളൂ?
അനന്ദുവിന്റെ വീട്ടിലെ കല്യാണ ചടങ്ങു കഴിന്നു ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ അഖിലമോളെയും മടിയിലിരുത്തി എന്നോടൊപ്പം കാറിലിരിക്കുന്ന എന്റെ പ്രിയയുടെ മുഖത്തേക്കു ഞാൻ ഒന്ന് നോക്കി, പക്ഷെ അവളുടെ മുഖത്തു യാതൊരു കുറ്റബോധമോ, ജാള്യതയോ ഇല്ലായിരുന്നു, തികച്ചും നോർമൽ.
ഇനി അല്പം മുമ്പ് ഞാൻ കണ്ടതൊക്കെ ഒരു തോന്നലായിരുന്നു എന്ന് പോലും ഒരു നിമിഷം ഞാൻ ചിന്ധിച്ചു പോയി, അല്ല അത് ഒരു തോന്നലല്ല , കാരണം അങ്ങനെ എനിക്ക് തോന്നാമെങ്കിൽ എപ്പോയെങ്കിലും എനിക്ക് എന്റെ ഭാര്യയുടെ മേൽ ഒരു തരി എങ്കിലും സംശയമുണ്ടായിരിക്കണം, പക്ഷെ എനിക്കറിയാവുന്ന പ്രിയയുടെ മേൽ എനിക്ക് ഒരു ശതമാനം പോലും സംശയങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
വീട്ടിലേക്കു തിരികെ ഡ്രൈവ് ചെയ്യുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സ് നീറുകയായിരുന്നു, ഉറക്കെ കരായണമെന്നുണ്ട് പക്ഷെ എനിക്കതിനും സാധിക്കില്ല , കാരണം ഞാൻ എന്തിനാണ് കരയുന്നതു എന്ന് ചോദിച്ചാൽ ഞാൻ അവളോട് എന്ത് മറുപടി പറയും? ഞാൻ അവളും അനന്ദുവുമായുള്ള കാമ കേളികൾ നേരിൽ കണ്ടെന്നോ?
ഞാനിതൊക്കെ അറിഞ്ഞെന്നു അറിഞ്ഞാൽ അവളുടെ മനസ്സ് തകരില്ലേ, അവളുടെ മാനസിക നില തെറ്റി പോകില്ലേ, എനിക്കറിയാവുന്ന പ്രിയ പിന്നെ ജീവിച്ചിരിക്കില്ല,