എന്നാൽ അത് വേണ്ട എന്നവൾ തീർത്ത് പറഞ്ഞു. പിന്നെ ഞാനും അതിനെ എതിർക്കാൻ പോയില്ല. എന്നാലും എന്തെങ്കിലും കൊടുക്കാമായിരുന്നു എന്നെന്റെ മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നു.
ഉച്ചക്ക് ലഞ്ചിന് ടൈം ആയപ്പോൾ രമ്യയുടെ കാൾ വന്നു.
ഹലോ… എന്താണ് കല്യാണപെണ്ണ് ഈ നേരത്തൊരു വിളി…
ഒന്ന് പോടാ. നിന്നെ വിളിക്കാൻ എനിക്ക് അങ്ങനെ നേരവും കാലവും നോക്കണോ.
അയ്യോ… നീ എപ്പോ വേണെങ്കിലും വിളിച്ചോ. നോ പ്രോബ്ലം. ഞാൻ പറഞ്ഞു.
അല്ല ഏതുവരെ എത്തി കല്യാണത്തിരക്കൊക്കെ….
അതൊക്കെ അതിന്റെ വഴിക്ക് നടക്കുന്നു. അവൾ ഒരു ഒഴുകാൻ മട്ടിൽ മറുപടി തന്നു.
പിന്നേയ്.. ഞാൻ വേറൊരു കാര്യം പറയാനാണ് വിളിച്ചത്.
എന്താണ്…. ഞാൻ ആകാംഷയോടെ ചോദ്യച്ചു.
നീ.. വൈകിട്ട് എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഒന്ന് വാ.
അതെന്തിനാ…. ഞാൻ പെട്ടൊന്ന് ചോദിച്ചുപോയി.
നീ പേടിക്കണ്ട നിന്റെ കൂടെ ഒളിച്ചോടാനൊന്നുമല്ല. എന്റെ ആ ചോദ്യത്തിന്റെ വേഗത കണ്ടിട്ടാവണം അവൾ എന്നെ കളിയാകും പോലെ പറഞ്ഞു.
ഹാ.. ഹാ.. ഹാ.. നിനെകൊണ്ടേ കഴിയു ഇമ്മാതിരി ഊള കോമഡി പറയാൻ. ഞാൻ ചിരിച്ചും കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
മ്മ്… ആയ്കോട്ടെ. നീ പറയുന്നത് പോലെ ചെയ്യ് ട്ടോ…
മ്മ്… ശരി. ഉത്തരവ്.
ഞങ്ങൾ കുറച്ച് നേരം കൂടി സംസാരിച്ച ശേഷം കാൾ കട്ട് ചെയ്തു.
വൈകിട്ട് ഞാൻ എന്റെ ഫ്രണ്ടിന്റെ ബൈക്കും സംഘടിപ്പിച്ച് രമ്യയുടെ വീട്ടിലേക്ക് വിട്ടു.
ഞാൻ അവളുടെ വീടിന് പുറത്ത് നിന്ന് അവളെ ഫോണിൽ വിളിച്ച് ഞാൻ പുറത്ത് വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്ന് പറഞ്ഞു.
അവൾ പുറത്തേക് ഇറങ്ങി വന്നതും ആദ്യം തന്നെ അവളുടെ കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന ഒരു കവർ എനിക്ക് നേരെ നീട്ടി.
എന്തായിത്… ഞാൻ ചോദിച്ചു.
ഇത് ചെറിയ ഒരു ഗിഫ്റ്റാണ്.
ഗിഫ്റ്റോ… അതിന് കല്യാണം എന്റെ അല്ലാലോ.. നിന്റെയാല്ലേ… ഞാൻ മുഖം ചുളിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
ഡാ.. ഇതൊരു ഷർട്ടാണ്. ഇത് നീ നാളെ വൈകിട്ട് ഫംഗ്ഷന് വരുബോൾ ഇട്ട് വാ.
നാളെയോ… അതിന് കല്യാണം മറ്റന്നാൾ അല്ലെ… അവൾ എന്താണ് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലാവാത്തത് കാരണം ഞാൻ ചോദിച്ചു പോയി.