🥰പ്രീതിഹാര🥰 2 [അവസാന പാദം] [കൊമ്പൻ]

മാറ്റുന്നതിനിടയിലെന്നോട് പറഞ്ഞു.
ബ്രെക് ഫാസ്റ്റ് കഴിക്കുമ്പോ അപ്പുവിന്റെ സ്‌കൂൾ ബസ് വന്നു. ശേഷം ഞാനും വീട്ടിൽ നിന്നുമിറങ്ങുമ്പോ പ്രീതി എന്റെ ഷർട്ടിന്റെ കോളർ ശെരിയാക്കാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ അവളുടെ കണ്ണിൽ പ്രണയം തുടിക്കുന്നതു കണ്ടു. ഓരോ നോട്ടവും എന്നെ അവളിലേക്ക് കൊണ്ട് വീണ്ടും വലിച്ചടുപ്പിക്കുമെന്നു പേടിയുണ്ടായിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാൻ അത് കാര്യമാക്കാതെ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് യാത്ര പറഞ്ഞു. പ്രീതിയുടെ പിറകിൽ ആ നിമിഷം പ്രിജിയുമുണ്ടായിരുന്നു. രണ്ടാളും എനിക്ക് മനസ്സിൽ ഒരുപോലെ ആണെങ്കിലും പ്രിജിയുടെ മുന്നിൽ അവൾ സമ്മതിച്ചാലും എനിക്കങ്ങനെ മാറുന്നത് എന്തോ വല്ലാത്ത ഒരു വീർപ്പുമുട്ടൽ തന്നെയാണ്. ഒന്നിച്ചു രണ്ടു പേരെ പ്രണയിക്കാൻ കഴിയുമായിരിക്കും! പക്ഷെ ഒരേ വീട്ടിൽ അമ്മയെയും മകളെയും അതുപോലെ അവരറിഞ്ഞു കൊണ്ട് പ്രേമിക്കാൻ അതിനു പ്രത്യേകമൊരു കഴിവ് തന്നെ വേണം!

ഓഫീസിലേക്ക് സമയത്തിന് എത്തി. കൂടെയുള്ളവരെയൊക്കെ വന്നു തുടങ്ങിയിട്ടുള്ളു, സൈൻ ചെയ്ത
ശ്ശേഷം കളക്ട്രേറ് ഓഫീസിൽ കുറച്ചു പേപ്പർ സബ്മിറ് ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നു. അതിനു പോയി വന്ന ശേഷം ഉച്ചയ്ക്ക് റെജിന്റെയൊപ്പം പുഴമീനും കൂട്ടി ഊണും കഴിഞ്ഞു ഞാൻ അഞ്ജുവിനെ കൂട്ടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ചെന്നു. അവളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു നിർത്തിയാൽ മാത്രം മതി ഹെൽത്ത് ഇഷ്യൂസ് ഒന്നുമില്ലെന്നും ഡോക്ടർ പറഞ്ഞു. കൈകോർത്തുകൊണ്ട് ഞാനും അവളും അവിടെ നിന്നുമിറങ്ങി.

നാളുകൾ പയ്യെ പയ്യെ നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു നാല് മാസമായപ്പോൾ അപ്പു അവന്റെ അമ്മയുടെ വയർ വലിപ്പം വെയ്ക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ചോദിച്ചു തുടങ്ങി. “അപ്പൂന് കൂട്ടിനു അനിയത്തി കുട്ടി വേണ്ടേ…?” “വേണം!” അവനും അഞ്ജുവിന്റെ വയറിൽ ഒന്ന് മുത്തികൊണ്ട് ആ കുരുന്നു ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“എപ്പോഴാ അനിയത്തി കുട്ടി വരുക….”

“വരുമല്ലോ ഇനി കൃത്യം 6 മാസം കഴിയുമ്പോ വരും!”

“ഏട്ടാ …കുറുമ്പിപെണ്ണ് അനങ്ങുന്നുണ്ട്…നോക്കിയേ”

എന്റെയൊപ്പം അപ്പുവും ആകാംഷയോടെ ബെഡിൽ തലയിണയും ചാരി വെച്ച് കിടക്കുന്ന പ്രിജിയുടെ വയറിൽ ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കുമ്പോ താരാട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞ എന്റെ പൊന്നുമോളുടെ പാദചലങ്ങളെനിക്ക് കാണാമായിരുന്നു.
അന്ന് രാത്രി പുലർച്ചെ ഏതാണ്ട് രണ്ടു മണിയോട് അടുപ്പിച്ചു പ്രിജി എന്റെയരികിൽ കൈകോർത്തു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഏട്ടാ ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ സമ്മതിക്കുമോ?”