Posted by ബെൻ : അപ്പോൾ ശെരി മിസ്സ് മോളി ഞങ്ങളിറങ്ങുവാണെ.
മോളി : ശെരി മോനെ സൂക്ഷിച്ചുപോകണേ
(ഒരു നിശ്വാസമെടുത്താശേഷം )
ബെൻ..
ബെൻ : എന്താ മിസ്സ് മോളി, എന്തേലും
പറയാനുണ്ടോ??
അൽപനേരം മൗനമായി നിന്നശേഷം മോളി പറഞ്ഞുതുടങ്ങി.
മോളി : ആർതറിന്റെ അമ്മ പോയിട്ട്
ഇന്നേക്ക് എട്ടുവർഷം തികയുന്നു ,
അമാവാസി നാളെത്താൻ ഇനി
അധികം ദിവസമില്ല മോനെ.
അൽപനേരം മിണ്ടാതെ മൗനം പാലിച്ചുനിന്ന ബെഞ്ചമിൻ.
ബെൻ : അറിയാം മിസ്സ് മോളി,
ഞാനൊന്നും തന്നെ മറന്നിട്ടില്ല,
ഞാൻ… ഞാനെങ്ങനാ എന്റെ
ലില്ലിയെ മറക്കുക അവളെ…
അതുപറയുമ്പോൾ ബെഞ്ചമിൻ വിതുമ്പിയിരുന്നു.
മോളി : വിഷമിക്കാൻ വേണ്ടി പറഞ്ഞതല്ല
മോനെ, നിനക് തെഫാൻ തന്ന
വാക്കുപാലിക്കുമോ? അവനെ
ആശ്വസിപ്പിച്ചുകൊണ്ടവർ ചോദിച്ചു.
ബെൻ : പാലിക്കും അവനെന്റെ മകന്റെ മേൽ സത്യം ചെയ്തുകൊണ്ടാ പറഞ്ഞിരിക്കുന്നെ.
ആർതർ :പപ്പാ വേഗം വാ സമയം വൈകി.
വികാരദീനനായി നിന്ന ബെൻ മകൻ വിളിച്ചപ്പോളാണ് തിരികെ ബോധത്തിലേക്ക് വന്നത്, ഉടൻ തന്നെ അവനെക്കാണാതെ കണ്ണുംതുടച്ചുകൊണ്ട് ബെഞ്ചമിൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു , അവിടെ അവർക്ക് പോകാൻവേണ്ടിയുള്ള കുതിരവണ്ടി അവരുടെ കോച്ച്മാൻ സൈറസ് തയാറാകികൊണ്ടിരുന്നു.