Posted by ആർതർ വിതുമ്പിക്കൊണ്ട്: “ഞാൻ കാ കാരണമല്ലേ പപ്പാ ഇന്ന് സ്കൂൾ ളിൽ പ്രേശ്നമുണ്ടായേ, ഞാൻ കാരണം.. അയാൾ മമ്മയെ പറ്റി.. പറഞ്ഞെ, അതോണ്ടല്ലേ പപ്പ അയാളെ അടിച്ചേ ഞാൻ…..ഞാൻ……. സോറി പപ്പാ…..
തീറ്റടുത്തിരുന്ന ബെഞ്ചമിന്റെ വയറിൽ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചുകൊണ്ട് ആർതർ എങ്ങി കരഞ്ഞു. ബെഞ്ചമിൻ വാത്സല്യപൂർവം അവന്റെ മുടിയിൽ തലോടി.
“പോട്ടെടാ പപ്പാ അതൊക്കെ യെപ്പോലെ മറന്നു ”
അവന്റെ കുഞ്ഞു നെറുകയിൽ ചുംബിച്ചുകൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു.അപ്പോളും. വിഷമിച്ചിരുന്ന ആർതറിനെ ബെൻ പതിയെ ഇക്കിളികൂട്ടാൻ തുടങ്ങി, അപ്പോൾ ആർതർ കുണുങ്ങി കുണുങ്ങി ചിരിച്ചു.
അൽപനേരം മൗനമ്പാലിച്ചുനിന്ന ആർതർ മിണ്ടിതുടങ്ങി.
“പപ്പാ ”
“മ്മ് ”
“പപ്പാ ”
“പറയെടാ ”
അവനെ മടിയിൽ കിടത്തിക്കൊണ്ട് ബെഞ്ചമിൻ കെട്ടു.
“ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ വിഷ്മാവോ “.
അവന്റെ ആ നിഷ്കളങ്കമായ മട്ടിലുള്ള ചോദ്യത്തിൽ
ബെൻ ഒരു നേർത്ത പുഞ്ചിരി വിതച്ചു.
“ഇല്ലടാ നീ പറ ”
“അത്, അത് പിന്നെ, മമ്മ എവിടെയാ പപ്പാ “.
ആ ചോദ്യത്തിനുമുന്നിൽ ബെഞ്ചമിൻ
കുഴങ്ങിയെങ്കിലും മിണ്ടാതെ നിക്കുന്ന കണ്ട ആർതർ