നിരാശനായി… അവൾ വാതിലും തുറക്കുന്നത് കാത്തിരുന്നു… ഡോർ തുറന്നതും അച്ചു നേരെ അവളുടെ റൂമിൽ കേറി വാതിൽ അടച്ചു.ദേവു അകത്തുനിന്ന് കരയുകയായിരുന്നു ഞാൻ അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്നു..
“ദേവൂ.. അവളെന്താ പറഞ്ഞെ ” അവൾ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ എന്റെ നേരെ നീട്ടി…
“അവൾ നാളെ പോകും..ഇവിടെ നിൽക്കാണ് അവൾക്ക് താല്പര്യമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു..” പ്രതീക്ഷിച്ചതായത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. എന്റെ ജീവിതത്തിൽ സന്തോഷങ്ങളുടെ തുടക്കമാണെന്ന് കരുതിയ ദിവസത്തിന്റെ അടുത്ത ദിവസം തന്നെ എനിക്ക് അച്ചുവിനെ നഷ്ടമായി.എല്ലാം നഷ്ടപെട്ട അവസ്ഥ… ഞാൻ പെട്ടന്നു തന്നെ എഴുന്നേറ്റു നേരെ ചെന്നു അച്ചുവിന്റെ ഡോറിന് മുട്ടി..
“പ്ലീസ് അച്ചു ഒന്ന് തുറക്ക്… പ്ലീസ് ” ഞാൻ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് അവളെ വിളിച്ചെങ്കിലും തുറന്നില്ല…
“പ്ലീസ് അച്ചു നീയില്ലാതെ എനിക്ക് പറ്റില്ല,… ഞാൻ കാലുപിടിക്കാം പോവല്ലേ അച്ചു…” ഞാൻ ഡോറിനു ശക്തമായി ഇടിച്ചതും അവൾ വാതിൽ തുറന്നു…
“കിടന്ന് ബഹളം വെക്കേണ്ട…എനിക്ക് നിന്നെ വിശ്വാസമില്ല.
എനിക്ക് നിന്നെ കാണണ്ട.
ദേവുവിനെ പോലെ നീ നാളെ വേറെ ആരുടെയും എടുത്തു പോവില്ലെന്നെന്താ ഉറപ്പ് ” അവൾ എന്റെ നേർക്ക് ചീറി ഞാൻ അവളുടെ കാലിലേക്ക് വീണു…
“അച്ചു പ്ലീസ്… തെറ്റു പറ്റിപ്പോയി.. എന്നോട് നീ മിണ്ടിയില്ലെങ്കിലും വേണ്ടില്ല. ഞങ്ങളെ വിട്ടു പോകല്ലേ ”
“കിച്ചൂ നീ മാറ് എനിക്ക് പാക്ക് ചെയ്യാനുണ്ട്. എന്റെ സമയം വെറുതെ കളയരുത്…” അച്ചു ചെറുതായി വിതുമ്പി കൊണ്ട് പറഞ്ഞതും ഞാൻ ആ കണ്ണിലേക്കു നോക്കി.. ഒരു നോട്ടം പോലും തരാതെ അവൾ പിന്മാറിയപ്പോൾ.. ഞാൻ മെല്ലെ വലിഞ്ഞു അവൾ ഡോർ കൊട്ടിയടച്ചു… ദേവു വന്നു വിളിച്ചപ്പോഴാണ് ഞാൻ അവിടെ നിന്ന് എഴുന്നേറ്റത്… ബെഡിൽ കിടന്നത് ഓയർമയുണ്ട്…
നീറിയാണ് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റത്..മനസ്സ് മരിച്ച അവസ്ഥ. എല്ലാം യന്ത്രികമായി ചെയ്തു..അച്ചുവിനെ റൂമിന്റെ പുറത്തേക്ക് കണ്ടില്ല… ദേവു എന്റെ അടുത്ത് വന്നു.
“എയർപോർട്ട് വരെ നമുക്ക് പോണം അവൾ സമ്മതിച്ചില്ലേലും നമ്മുടെ