ശാലുവിന്റെ വീട്ടിൽ പോവേണ്ടതിനാൽ Covid test ചെയ്തു നെഗറ്റീവ് ആണെന്നുറപ്പു വരുത്തി. ഫ്ലൈറ്റിൽ കിട്ടുന്ന PPE കിറ്റ് പോരെന്നു തോന്നി ഫുൾ സെറ്റ് കിറ്റ് വാങ്ങി. ഞാൻ കാരണം അവർക്ക് കുഴപ്പമൊന്നും വരാൻ പാടില്ലല്ലോ. ഫ്ലൈറ്റ് രാത്രി 8 മണിക്കു തന്നെ നെടുമ്പാശ്ശേരിയിൽ എത്തി. രവി കാറുമായി എയർ പോർട്ടിൽ കാത്തു നിൽപുണ്ടായിരുന്നു.
PPE കിറ്റും മറ്റും ഉപേക്ഷിച്ച് സാനിറൈറസ് ചെയ്ത് ഞാൻ കാറിൽ കയറി. മാസങ്ങൾക്കു ശേഷം കണ്ടതിനാൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഒരുപാട് വിശേഷങ്ങൾ പങ്കുവെക്കാനുണ്ടായിരുന്നു. ഞങ്ങൾക്കു രണ്ടാൾക്കും ജോലിയിൽ ഞങ്ങളനുഭവിക്കുന്ന പ്രഷർ ആണ് പ്രധാനമായും പറയാനുണ്ടായിരുന്നത്. Bank Manager ആയ അവന് ജോലിക്കൂടുതലും മുകളിൽ നിന്നുള്ള സമ്മർദ്ദവും കാരണം അല്പം Blood Pressure കൂടാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. Tablet സ്ഥിരമായി കഴിക്കുന്നതു കൊണ്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു അടുത്ത കാലത്തായി അല്പം താല്പര്യക്കുറവ് ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
അതൊന്നും നീ കാര്യമാക്കേണ്ട, നമുക്ക് ഒരു കുടുംബം പോലെ കഴിഞ്ഞ് ജീവിതം ആസ്വദിക്കാനുള്ള അവസരം ഇനിയും കിട്ടുമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാനവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. ജ്യോതിയുടെ കൂടെ രണ്ടു ദിവസം വിട്ടാൽ അവൻ ഉഷാറാകുമെന്ന് എനിക്കുറപ്പായിരുന്നു. പക്ഷേ കോവിഡ് കാരണം അതിനിനിയും കാത്തിരിക്കേണ്ടി വരുമല്ലോ.
Airport to Trichur ഏകദേശം 50 km ആണ്. പക്ഷേ എത്ര ഓടിയിട്ടും എത്തുന്നില്ലെന്നു തോന്നി. രാജസ്ഥാൻ റോഡ് ആയിരുന്നെങ്കിൽ അര മണിക്കൂർ കൊണ്ടെത്താവുന്ന ദൂരമേയുള്ളു. പക്ഷേ നമ്മുടെ റോഡും ട്രാഫിക് കണ്ടീഷൻസും അനുവദിക്കുന്നില്ല. എങ്കിലും കോവിഡ് കാരണം ട്രാഫിക് കുറവായിരുന്നു.
പലതും സംസാരിച്ച് ഞങ്ങൾ വീടെത്തി. ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ചു പോയ ട്രിപ്പുകളുടെ ഓർമ്മകളാണ് യാത്രയിലുടനീളം ഞങ്ങൾ സംസാരിച്ചത്.
വീടെത്തിയപ്പോൾ അക്ഷമയോടെ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്ന ശാലു ഞങ്ങളെ വരവേറ്റു. ഇളം നീല സാരിയും ബ്ലൗസും ധരിച്ച അവൾ അതീവ സുന്ദരിയായി കാണപ്പെട്ടു. ഞങ്ങൾക്കരികിലേക്ക് ചെറിയ കുട്ടിയെപ്പോലെ ഓടി വന്നു
നാട്ടിൽ വന്നതിനു ശേഷം അവളുടെ സൗന്ദര്യം ഒന്നു കൂടി വർദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. മുടി ഒന്നു കൂടി ചുരുണ്ട് മുഖമെല്ലാം തുടുത്തിരുന്നു. മുലകളും കുണ്ടിയും കുറച്ചു കൂടി ഉരുണ്ടിരുന്നു. ആരുടെയും കുണ്ണക്ക് ചലനം സൃഷ്ടിക്കാൻ പോന്ന ആകാരവടിവായിരുന്നു അപ്പോഴവള്ക്ക്.