Posted by പാത്രമൊക്കെ തിരികെ ബാഗിൽ വെച്ചു, ഉറങ്ങുന്ന നന്ദുവിനെ നേരെ കിടത്തി അവൾ അയാളുടെ അടുക്കൽ ചെന്ന് കൈ നീട്ടി.. “അങ്കിൾ വാ ഞാൻ കൊണ്ട് പോകാം.. ”
“പെണ്ണേ നിന്നക്കൊണ്ടെന്നേ മേയ്ക്കാൻ പറ്റുകേല.. വെറുതെ വേണ്ടാത്ത പണിക്കു പോണ്ട..” അയാൾ അവളോട് ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് പോലെ പറഞ്ഞു..
“ഒരുപാട് ജേഴ്സിപ്പശുക്കളെ വളർത്തി പരിപാലിച്ച് ശീലമുള്ള ആളല്ലേ അങ്കിൾ.. പിന്നെന്താ ന്നെ മാത്രം ഒരു പേടി?” അവളും വിട്ടുകൊടുത്തില്ല ദ്വായാർത്ഥ പ്രയോഗം അവളും ചെയ്തു..
ഇത് കേട്ടു സെബാസ്റ്റ്യൻ ഒന്ന് അമ്പരന്നു.. പെണ്ണ് രണ്ടും കല്പിച്ചാണ്.. എന്നാൽ പിന്നെ അങ്ങിനെ തന്നെ ആകട്ടെ എന്ന് മനസ്സിൽ കണക്കു കൂട്ടി സെബാസ്റ്റ്യൽ ഒരു വിധം സീറ്റിൽ നിന്ന് പൊങ്ങി.. അഴിഞ്ഞു ചാടിയ മുണ്ട് ഒരുവിധം ചുറ്റിക്കെട്ടി അയാൾ കൈകൾ രണ്ടും ഇരുവശവുമുള്ള അപ്പർ ബർത്തിലെ ചെയിനിൽ പിടിച്ചു താങ്ങി നിന്നു..
അശ്വതിയെ നോക്കി ഒരു കള്ളച്ചിരിയോടെ അവളെ വീണ്ടും പ്രകോപിപ്പിച്ചു “അല്ലെടി പെണ്ണേ ന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം? പെറ്റിട്ട് വയറിലെ കൊഴുപ്പ് പോലും ഉരുകിയിട്ടില്ല.. നീയിത് എന്നാ പൂറ് കാണിക്കാൻ പോകുവാ”
തന്റെ മുന്നിൽ വിരിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന ആ കിളവൻ കാളയെ കണ്ട് അശ്വതിയുടെ സിരകളിൽ കാമം പരന്നൊഴുകി.. അവളുടെ കടിഞ്ഞാൺ പൊട്ടിയെന്നു അവൾക്കുറപ്പായി.. അടക്കി വെച്ച വികാരങ്ങൾ മുഴുവൻ പുറത്തേക്കു ചാടാൻ വെമ്പി നില്കുന്നു.. ഇപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ ഗോപേട്ടനില്ല നന്ദുവില്ല.. അവൾ എല്ലാം മറന്ന് ആ നിമിഷത്തിൽ ജീവിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു..