“ശോ..ഇങ്ങനെ പെട്ടന്നു കരയുന്ന മോളാണോ…ഡാഡിടെ മോള്.. അയ്യേ…ഞാൻ വെറുതെ പറഞ്ഞതല്ലേ..”
(തേങ്ങി കണ്ണുപൊത്തി രാധിക കരയുന്നു…)
“ശോ..എന്റെ പുന്നാര മോളല്ലേ….കരയല്ലേ, എനിക്ക് സമ്മതം..നൂറുവട്ടം സമ്മതം..”
“എന്നെ എത്ര ഇഷ്ടമാണ്…”
“ഈ ആകാശത്തോളം…!”
“പോരാ…”
“പിന്നെ…”
“അതിലും കൂടുതൽ ഞാൻ ഡാഡിയെ സ്നേഹിക്കുന്നു…”
“ഉം..ശെരി..പകരം ഞാൻ എന്താ തരേണ്ടത്…”
“സാധാരണ പെണ്ണുങ്ങൾ ഹണിമൂൺ അവസാനിക്കുമ്പോ കുളി തെറ്റുകയല്ലേ പതിവ്.”
“ആണോ..എനിക്കറിയില്ല..”
“ആണ്…”
“എനിക്ക് ഡാഡിയുടെ കുഞ്ഞിനെ പ്രസവിക്കണം! “
“ശരി ഈ ഹണിമൂൺ കഴിയുമ്പോഴേക്കും കുഞ്ഞു ദേവനോ കുട്ടി രാധികയോ നമുക്ക് ദൈവം തരുമോന്നു നോക്കാം, ഞാൻ എന്റെ പരമാവധി ശ്രമിക്കാം പോരെ ..”
അതിനു മറൂപടിയായി കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് ഡാഡിയുടെ നെറ്റിയിലും മൂക്കിലും ചുണ്ടിലും മാറി മാറി രാധിക ചുണ്ടുകൊണ്ട് മുത്തമിട്ടു.
“എനിക്കിപ്പോ ഡാഡിയുടെ സ്നേഹം വേണം…”