എന്റെ നാവിട്ട് ചപ്പി തരാം …….
ഞാൻ വരട്ടെ……..
അയ്യോ വേണ്ട ട്ടോ………..
ആരേലും കാണും………….
ഇല്ല ന്നെ……….
ആരും കാണാതെ ഞാൻ വരം…………
അടുക്കള ഭാഗത്തേക്ക് വരാം, ഞാൻ ……………..
വേണ്ട കുട്ടാ………….
ഞാൻ തനവു സഹിച്ചോളാം………..
അപ്പൊ മാറ്റേണ്ടേ തനവു……………
വേണം……….
“ദൈവമേ കാത്തുകൊള്ളണമേ”.
കറുത്ത് കട്ടപ്പിടിച്ചിരുന്ന രാത്രി ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ സൈക്കിൾ ചവുട്ടുന്ന രമേശൻ സ്വയം മന്ത്രിച്ചു.
കാലം തെറ്റി പെയ്യുന്ന മഴയുടെ ചാറ്റലും ഇനി അല്പം ദൂരം കൂടിയേ ഉള്ളു അവൻ സൈക്കിൾ വേഗം ചവിട്ടി ,
പിന്നെ റംലയുടെ വീടിനു സമീപം എത്തി
സൈക്കിൾ റോഡുവക്കിന് സമീപം വച്ച്
ഇരുട്ടും തണുപ്പും രമേശനെ ഭയ പെടുത്തിയില്ല
ശരീരത്തിൽ കത്തിയിരുന്ന കാമം എന്ന വികാരം
അവന്റെ യാത്രക്ക് ഇന്ധനം ആയി.
അവൻ മിടിക്കുന്ന മനസ്സോടെ റംലയുടെ
അടുക്കള ഡോറിന്റെ മുമ്പിൽ നിന്നു. .
മഴ കൂടുതൽ ശക്തിയായി പെയ്യാൻ തുടങ്ങി..
അവൻ റംലക്ക് ഫോൺ
ചെയ്തു അവൾ എടുത്തു
“ഹലോ… കുട്ടാ ….”
“ആഹ്…. റംലയെ …ഞാനാ… ”
“ഞാൻ കിടന്നായിരുന്നു…കുട്ടാ ,
ഇപ്പഴാ മൊബൈൽ അടിക്കുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചേ..
എന്താ കുട്ടാ ?”
പതിഞ്ഞ ആലസ്യത്തിൽ റംല പറഞ്ഞു.
“റംല … അത്… ”
“എന്താ കുട്ടാ …. ”