അവളുടേത്….അബൂബക്കർ എന്ന ഉപ്പയെയും റസീന മൻസിൽ എന്ന വീടിനെയും ഒരു വിധത്തിൽ അന്വേഷിച്ചു ഞാൻ എത്താനുള്ള വഴി കണ്ടെത്തി….അതിനു സഹായിച്ചതാകട്ടെ ക്ഷീണം മാറ്റാൻ വേണ്ടി വണ്ടി നിർത്തി ഒരു കട്ടൻ കുടിച്ചപ്പോൾ ആ കടയിലെ വൃദ്ധനായ മൂപ്പിലാനും ……മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും കുറച്ചു ഉള്ളിലേക്ക് പോയി മണ്ണിട്ട ഇടവഴിയിലൂടെ കുറച്ചു ദൂരം ഓടി അടയാളം പറഞ്ഞ സ്ഥലത്തെത്തി…. ഓടിട്ട ഒരു പഴയ വീട് , അടയാളമായി പറഞ്ഞുതന്ന പടർന്നു പന്തലിച്ച മൂവാണ്ടൻ മാവിനോട് ചേർന്നു അതിര് മറക്കുന്ന വേലി…..പല നിറത്തിൽ ഭംഗിയുള്ള കുഞ്ഞു പൂക്കൾ ആ വേലിയിലൂടെ വള്ളിയായി പടർന്നിട്ടുണ്ട്…….അതിനിടയിൽ പഴകി ദ്രവിച്ച ഒരു ഗേറ്റ് , അതിലുണ്ടായിരുന്നു ഞാൻ തേടി വന്ന പേര് ‘ *റസീന മൻസിൽ* ‘…..അത് ഒരാവർത്തി വായിച്ചപ്പോൾ അവളുടെ മനോഹരമായ പുഞ്ചിരി എന്റെ ഉള്ളിൽ നിറഞ്ഞു …വണ്ടി പുറത്തു നിർത്തി ചരൽക്കല്ലുകൾ ഇട്ട ആ മുറ്റത്തേക്ക് ഞാൻ നടന്നാണ് ചെന്നത്….ഒരു ബഹളമില്ലാത്ത വീട് , ഞാൻ കുറച്ചു ശങ്കിച്ചു …..ആരെയും പുറത്തോ ഉള്ളിലോ ഒന്നും കാണാതെ കേറണോ വേണ്ടേ എന്ന അവസ്ഥയായി…….
” ആരുമില്ലേ….?? ”
ഞാൻ അവസാനം രണ്ടും കല്പ്പിച്ചു വിളിച്ചു ചോദിച്ചു….
” ആരാ അവിടെ….?? ”
ശബ്ദം വന്നത് വീടിന്റെ സൈഡിൽ നിന്നാണ്…ഞാൻ ഒന്ന് പുറകിലേക്ക് നടന്നു സൈഡിലേക്ക് ചെന്നു…അവിടെ അടക്ക മുറിച്ചു ചെറിയ കഷ്ണങ്ങളാക്കി വെച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു 60-65 വയസ് പ്രായമുള്ള ഒരാൾ എന്നെ നോക്കി…..ഉപ്പയായിരിക്കുമെന്നു ഞാൻ കണക്കു കൂട്ടി
” ആരാ…..?? ”
പുള്ളി എഴുന്നേറ്റു അടുത്തു വന്നു ചോദിച്ചു ..
” ഞാൻ റസീനയുടെ ഫ്രണ്ടാണ്….കോളേജിലെ..”
ഞാൻ എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തി…….
” ആഹാ…….അത് ശെരി , കോളേജിന്നാണോ…..നിക്ക് ട്ടോ ഞാൻ കുട്ടീനെ വിളിക്കാം….”
മൂപ്പർ മെല്ലെ ശ്രദ്ധിച്ചു പടി കേറി ഉമ്മറത്ത് വാതിലിൽ നിന്നു ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി …
” ടീ …..ഇങ്ങട്ട് വന്നേ….”
ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു അങ്ങേര് കസേരയിൽ വന്നിരുന്നു എന്നോട് കൈകാട്ടി കേറാൻ പറഞ്ഞു ….
അപ്പൊ വാതിലിന്റെ അടുത്തു ഒരു തല കണ്ടു , 30-32 വയസ് തോന്നിക്കുന്ന ഒരു യുവതി തട്ടമൊക്കെ ഇട്ട് എന്നെ പാളി നോക്കി…
” ആരാ ഉപ്പാ …?? ”