Posted by ഇത്രയും പറഞ്ഞ് മറുപടിയ്ക്ക് കാത്ത് നില്‍ക്കാതെ അവന്‍ വന്ന വഴിയെ തിരിച്ച് നടന്നു.
ഇപ്പോഴും അന്തം വിട്ട് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു ഗ്രിഷ്മ… എന്താ സംഭവിച്ചത് എന്ന് അവള്‍ക്കിപ്പോഴും ഓടിയിട്ടില്ല. എന്തോ ചിന്തിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന ഗ്രിഷ്മയോ തട്ടി വിളിച്ച് കൊണ്ട് രമ്യ പറഞ്ഞു.
പോവാ…
പെന്നെട്ട് ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന അവള്‍ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവളുടെ മനസിലേക്ക് എവിടെ നിന്നോ സന്തോഷം കയറി വരുന്നതായി അവള്‍ അറിഞ്ഞു. ഇത്രയും നേരം ഉണ്ടായിരുന്ന വിഷമങ്ങള്‍ എല്ലാം ഒഴുകി പോയ പോലെ…
എന്നാലും ആ ചേട്ടന് എന്ത് പറ്റീ… ഗ്രിഷ്മ ചോദിച്ചു.
ആരോ ശരിക്ക് ഒന്ന് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുള്ള ബോധോദയമാണ്. രമ്യ പറഞ്ഞു.
ആര്…. ഗ്രിഷ്മ ചോദിച്ചു.
ആരും ആവാം… ചിലപ്പോ നിന്‍റെ കണ്ണേട്ടനും ആവാം. എന്തായലും ആ ടെന്‍ഷന്‍ മാറിയില്ലേ…
ഹാ… ഇപ്പോ വല്ലാത്ത ആശ്വാസം…
നടന്ന് നടന്ന് ഗേറ്റിന് അടുത്തെത്താറായപ്പോളാണ് അവള്‍ കാണുന്നത്, ബൈക്കില്‍ ചാരി തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന വൈഷ്ണവിനെയും അടുത്ത് അവന്‍റെ തോളില്‍ കൈയിട്ട് നില്‍ക്കുന്ന മിഥുനയെയും…
അത് കണ്ടതും ഗ്രിഷ്മയ്ക്ക് ഒരു നാണം മുഖത്തേക്ക് കയറി വന്നു. എന്നാലും അവള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
ഗ്രിഷ്മയും രമ്യയും അവര്‍ നില്‍ക്കുന്ന ബൈക്കിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
എന്താ ചിന്നു ഹാപ്പിയല്ലേ… മിഥുന ചോദിച്ചു…
ഓ… ഡബിള്‍ ഹാപ്പി ചിന്നു മറുപടി നല്‍കി.
അതേയ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞ പോലെ ആ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചു ടോ… വൈഷ്ണവ് ഗ്രിഷ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
ഹാ… എനിക്ക് തോന്നി കണ്ണേട്ടനാണ് പരിഹരിച്ചതെന്ന്…
അതെയ് നമ്മുക്ക് ഒരു ഗ്ലാസ് നാരങ്ങവെള്ളം കുടിച്ചാലോ… വൈഷ്ണവ് എല്ലാരോടുമായി ചോദിച്ചു.
ആരും എതിര്‍പ്പ് പറഞ്ഞില്ല…
എന്ന വാ…
അങ്ങിനെ നാലു പോരും ക്യാന്‍റിനിലേക്ക് വെച്ചു പിടിച്ചു. അവര്‍ ഒരു മേശയുടെ ചുറ്റും ഇരുന്നു. ഗ്രിഷ്മ അല്‍പം നാണത്തോടെ വൈഷ്ണവിനോട് പറഞ്ഞു.
അതേയ്, എനിക്ക് കണ്ണേട്ടനോട് ഒറ്റയ്ക്ക് ഒന്ന് സംസാരിക്കണം.
അത് കേട്ട് സന്തോഷവാനായ വൈഷ്ണവ് മിഥുനയെയും രമ്യയേയും ഒന്ന് നോക്കി.
അതേയ് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് സംസാരിക്കണം എങ്ങില്‍ നിങ്ങള്‍ എണിറ്റു പോവുക. അല്ലാതെ ഞങ്ങളെ പറഞ്ഞു വിടാന്‍ നോക്കണ്ട. വൈഷ്ണവിന്‍റെ നോട്ടം മനസിലാക്കിയ മിഥുന വെച്ചുകാച്ചി.
ഇപ്പോഴും അന്തം വിട്ട് നില്‍ക്കുകയായിരുന്നു ഗ്രിഷ്മ… എന്താ സംഭവിച്ചത് എന്ന് അവള്‍ക്കിപ്പോഴും ഓടിയിട്ടില്ല. എന്തോ ചിന്തിച്ച് നില്‍ക്കുന്ന ഗ്രിഷ്മയോ തട്ടി വിളിച്ച് കൊണ്ട് രമ്യ പറഞ്ഞു.
പോവാ…
പെന്നെട്ട് ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന അവള്‍ നടക്കാന്‍ തുടങ്ങി. അവളുടെ മനസിലേക്ക് എവിടെ നിന്നോ സന്തോഷം കയറി വരുന്നതായി അവള്‍ അറിഞ്ഞു. ഇത്രയും നേരം ഉണ്ടായിരുന്ന വിഷമങ്ങള്‍ എല്ലാം ഒഴുകി പോയ പോലെ…
എന്നാലും ആ ചേട്ടന് എന്ത് പറ്റീ… ഗ്രിഷ്മ ചോദിച്ചു.
ആരോ ശരിക്ക് ഒന്ന് കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുള്ള ബോധോദയമാണ്. രമ്യ പറഞ്ഞു.
ആര്…. ഗ്രിഷ്മ ചോദിച്ചു.
ആരും ആവാം… ചിലപ്പോ നിന്‍റെ കണ്ണേട്ടനും ആവാം. എന്തായലും ആ ടെന്‍ഷന്‍ മാറിയില്ലേ…
ഹാ… ഇപ്പോ വല്ലാത്ത ആശ്വാസം…
നടന്ന് നടന്ന് ഗേറ്റിന് അടുത്തെത്താറായപ്പോളാണ് അവള്‍ കാണുന്നത്, ബൈക്കില്‍ ചാരി തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന വൈഷ്ണവിനെയും അടുത്ത് അവന്‍റെ തോളില്‍ കൈയിട്ട് നില്‍ക്കുന്ന മിഥുനയെയും…
അത് കണ്ടതും ഗ്രിഷ്മയ്ക്ക് ഒരു നാണം മുഖത്തേക്ക് കയറി വന്നു. എന്നാലും അവള്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
ഗ്രിഷ്മയും രമ്യയും അവര്‍ നില്‍ക്കുന്ന ബൈക്കിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു.
എന്താ ചിന്നു ഹാപ്പിയല്ലേ… മിഥുന ചോദിച്ചു…
ഓ… ഡബിള്‍ ഹാപ്പി ചിന്നു മറുപടി നല്‍കി.
അതേയ് ഞാന്‍ പറഞ്ഞ പോലെ ആ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചു ടോ… വൈഷ്ണവ് ഗ്രിഷ്മയെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
ഹാ… എനിക്ക് തോന്നി കണ്ണേട്ടനാണ് പരിഹരിച്ചതെന്ന്…
അതെയ് നമ്മുക്ക് ഒരു ഗ്ലാസ് നാരങ്ങവെള്ളം കുടിച്ചാലോ… വൈഷ്ണവ് എല്ലാരോടുമായി ചോദിച്ചു.
ആരും എതിര്‍പ്പ് പറഞ്ഞില്ല…
എന്ന വാ…
അങ്ങിനെ നാലു പോരും ക്യാന്‍റിനിലേക്ക് വെച്ചു പിടിച്ചു. അവര്‍ ഒരു മേശയുടെ ചുറ്റും ഇരുന്നു. ഗ്രിഷ്മ അല്‍പം നാണത്തോടെ വൈഷ്ണവിനോട് പറഞ്ഞു.
അതേയ്, എനിക്ക് കണ്ണേട്ടനോട് ഒറ്റയ്ക്ക് ഒന്ന് സംസാരിക്കണം.
അത് കേട്ട് സന്തോഷവാനായ വൈഷ്ണവ് മിഥുനയെയും രമ്യയേയും ഒന്ന് നോക്കി.
അതേയ് നിങ്ങള്‍ക്ക് ഒറ്റയ്ക്ക് സംസാരിക്കണം എങ്ങില്‍ നിങ്ങള്‍ എണിറ്റു പോവുക. അല്ലാതെ ഞങ്ങളെ പറഞ്ഞു വിടാന്‍ നോക്കണ്ട. വൈഷ്ണവിന്‍റെ നോട്ടം മനസിലാക്കിയ മിഥുന വെച്ചുകാച്ചി.