Posted by ഇത്രയും കേട്ടപ്പോ വൈഷ്ണവിന്‍റെ കണ്ണില്‍ കോപം കയറി. പക്ഷേ അവന് കണ്ട്രോള്‍ ചെയ്ത് നിന്നു. പിന്നെ ചോദിച്ചു.
അവന്‍റെ പേര് അറിയുമോ…
അത്… വിപിന്‍ അങ്ങനെ എന്തോ ആണ്. പിടിച്ച് മാറ്റുന്നതിന് ഇടയില്‍ കൂട്ടത്തില്‍ ഉള്ളവര്‍ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടതാണ്.
ഹാ… ഒക്കെ… വൈഷ്ണവ് എന്തോ ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ മറുപടി നല്‍കി. പിന്നെ അവളോട് ചോദിച്ചു.
നിങ്ങളുടെ ടീച്ചേഴ്സ് ഒന്നും ഇവിടെ ഇല്ലേ…
ഉണ്ട്. ഒരു ഫ്രണ്ട് പോയിട്ടുണ്ട് ടീച്ചറെ വിളിക്കാന്‍…
അവന് അപ്പോ ഗ്രിഷ്മയെ ഒന്നു നോക്കി. അവളിപ്പോഴും വിഷമത്തിലാണ്. മുഖം താഴ്തി വെച്ചിരിക്കുകയാണ്. കരഞ്ഞതിന്‍റെ പാട് കവിളില്‍ ഉണ്ട്. കൈ യില്‍ ചുവന്നിരുപ്പുണ്ട്. അവന് അത് കണ്ടപ്പോള്‍ എന്തോ വിഷമം വന്നു. അവന് രമ്യയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ ചിന്നുവിനോട് തനിച്ചൊന്നു സംസാരിച്ചോട്ടെ…
രമ്യ ഒന്ന് അവളെ നോക്കി. പിന്നെ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി സമ്മതിച്ചു. വൈഷ്ണവ് രമ്യയെ മറി കടന്ന് ഗ്രിഷ്മയ്ക്ക് നേരെ നടന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് രമ്യയോട് പറഞ്ഞു.
അതേയ് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം പറയാം. ടീച്ചര്‍ വരുമ്പോ പരാതി പെടാന്‍ പറയും. നിങ്ങള്‍ യൂണിയനില്‍ ഉള്ളവരെ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട് . അവര് നോക്കിക്കൊള്ളും എന്ന് പറയണം. അവന്‍റെ കാര്യം ഞാന്‍ നോക്കി കൊള്ളാം.
രമ്യ ഒന്നും മനസിലാവാത്ത രീതിയില്‍ കണ്ണ് മിഴിച്ച് നിന്നു. പിന്നെ അവന് മറുപടിയെന്നോണം തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു.
അവന് തിരിച്ച് ഗ്രിഷ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. അവളുടെ അടുത്തിരുന്ന കൂട്ടുകാര്‍ അവനെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി. അവന് അവരോടായി പറഞ്ഞു.
അതേയ് ഞാന്‍ ഗ്രിഷ്മയോട് ഒന്ന് തനിച്ച് സംസാരിച്ചോട്ടെ.. നിങ്ങള്‍ ഒന്ന് മാറി തരുമോ…
അവര് ഗ്രിഷ്മയേയും രമ്യയേയും നോക്കി. രമ്യ അവരോട് വരാനായി അംഗ്യം കാട്ടി. അവര് ബെഞ്ചില്‍ നിന്ന് എണിറ്റു രമ്യയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. വൈഷ്ണവ് ഈ അവസരത്തില്‍ അവളുടെ അടുത്ത് ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു. അവളില്‍ വല്യ മാറ്റമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.
അവന് അവളോടായി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
ഡോ… ഈ പ്രശ്നത്തിന് താന്‍ ഇങ്ങനെ ഡൗണവല്ലേ… ഒന്നെങ്കില്‍ താന്‍ പ്രതികരിക്കാന്‍ ധൈര്യം കാണിച്ചില്ലേ…
ചിന്നു ഇതു കേട്ട് പതിയെ മുഖം ഉയര്‍ത്തി അവനെ നോക്കി. കണ്ണുകള്‍ കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. അവന് അത് അധികം നോക്കി നില്‍ക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. അവന് വീണ്ടും തുടര്‍ന്നു.
താന്‍ ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ… ഈ പ്രശ്നത്തിന് ഇന്ന് തന്നെ നമ്മുക്ക് പരിഹാരം ഉണ്ടാക്കാം. പോരെ…
അവന് അവളെ ഒന്നുടെ നോക്കി. അവള്‍ക്ക് മാറ്റമൊന്നുമില്ല.
ഡോ… ഇപ്പോ അവന് വേണ്ടി ഞാന്‍ മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു. താന്‍ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ച് നില്‍ക്കല്ലേ… അത് കേട്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ ചോദിച്ചു.
എട്ടനെന്തിനാ അവന് ചെയ്ത തെറ്റ് എറ്റെടുക്കുന്നത്… അവന് അത് കേട്ടപ്പോ ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി. അവള്‍ മിണ്ടി തുടങ്ങി.
എന്നാലും എന്‍റെ കോളേജില്‍ വെച്ച് തനിക്ക് ഇങ്ങനെയോക്കെ ഉണ്ടായില്ലേ… താന്‍ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ച് ഇരിക്കുന്നത് സഹിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. അതാ.. ഞാന്‍
അവന്‍റെ പേര് അറിയുമോ…
അത്… വിപിന്‍ അങ്ങനെ എന്തോ ആണ്. പിടിച്ച് മാറ്റുന്നതിന് ഇടയില്‍ കൂട്ടത്തില്‍ ഉള്ളവര്‍ വിളിക്കുന്നത് കേട്ടതാണ്.
ഹാ… ഒക്കെ… വൈഷ്ണവ് എന്തോ ഉദ്ദേശിച്ച പോലെ മറുപടി നല്‍കി. പിന്നെ അവളോട് ചോദിച്ചു.
നിങ്ങളുടെ ടീച്ചേഴ്സ് ഒന്നും ഇവിടെ ഇല്ലേ…
ഉണ്ട്. ഒരു ഫ്രണ്ട് പോയിട്ടുണ്ട് ടീച്ചറെ വിളിക്കാന്‍…
അവന് അപ്പോ ഗ്രിഷ്മയെ ഒന്നു നോക്കി. അവളിപ്പോഴും വിഷമത്തിലാണ്. മുഖം താഴ്തി വെച്ചിരിക്കുകയാണ്. കരഞ്ഞതിന്‍റെ പാട് കവിളില്‍ ഉണ്ട്. കൈ യില്‍ ചുവന്നിരുപ്പുണ്ട്. അവന് അത് കണ്ടപ്പോള്‍ എന്തോ വിഷമം വന്നു. അവന് രമ്യയ്ക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ ചിന്നുവിനോട് തനിച്ചൊന്നു സംസാരിച്ചോട്ടെ…
രമ്യ ഒന്ന് അവളെ നോക്കി. പിന്നെ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി സമ്മതിച്ചു. വൈഷ്ണവ് രമ്യയെ മറി കടന്ന് ഗ്രിഷ്മയ്ക്ക് നേരെ നടന്നു. ഇടയ്ക്ക് ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് രമ്യയോട് പറഞ്ഞു.
അതേയ് ഞാന്‍ ഒരു കാര്യം പറയാം. ടീച്ചര്‍ വരുമ്പോ പരാതി പെടാന്‍ പറയും. നിങ്ങള്‍ യൂണിയനില്‍ ഉള്ളവരെ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട് . അവര് നോക്കിക്കൊള്ളും എന്ന് പറയണം. അവന്‍റെ കാര്യം ഞാന്‍ നോക്കി കൊള്ളാം.
രമ്യ ഒന്നും മനസിലാവാത്ത രീതിയില്‍ കണ്ണ് മിഴിച്ച് നിന്നു. പിന്നെ അവന് മറുപടിയെന്നോണം തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു.
അവന് തിരിച്ച് ഗ്രിഷ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു. അവളുടെ അടുത്തിരുന്ന കൂട്ടുകാര്‍ അവനെ സൂക്ഷിച്ച് നോക്കി. അവന് അവരോടായി പറഞ്ഞു.
അതേയ് ഞാന്‍ ഗ്രിഷ്മയോട് ഒന്ന് തനിച്ച് സംസാരിച്ചോട്ടെ.. നിങ്ങള്‍ ഒന്ന് മാറി തരുമോ…
അവര് ഗ്രിഷ്മയേയും രമ്യയേയും നോക്കി. രമ്യ അവരോട് വരാനായി അംഗ്യം കാട്ടി. അവര് ബെഞ്ചില്‍ നിന്ന് എണിറ്റു രമ്യയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. വൈഷ്ണവ് ഈ അവസരത്തില്‍ അവളുടെ അടുത്ത് ബെഞ്ചില്‍ ഇരുന്നു. അവളില്‍ വല്യ മാറ്റമൊന്നുമുണ്ടായില്ല.
അവന് അവളോടായി പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
ഡോ… ഈ പ്രശ്നത്തിന് താന്‍ ഇങ്ങനെ ഡൗണവല്ലേ… ഒന്നെങ്കില്‍ താന്‍ പ്രതികരിക്കാന്‍ ധൈര്യം കാണിച്ചില്ലേ…
ചിന്നു ഇതു കേട്ട് പതിയെ മുഖം ഉയര്‍ത്തി അവനെ നോക്കി. കണ്ണുകള്‍ കരഞ്ഞ് കലങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. അവന് അത് അധികം നോക്കി നില്‍ക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. അവന് വീണ്ടും തുടര്‍ന്നു.
താന്‍ ഇങ്ങനെ കരയല്ലേ… ഈ പ്രശ്നത്തിന് ഇന്ന് തന്നെ നമ്മുക്ക് പരിഹാരം ഉണ്ടാക്കാം. പോരെ…
അവന് അവളെ ഒന്നുടെ നോക്കി. അവള്‍ക്ക് മാറ്റമൊന്നുമില്ല.
ഡോ… ഇപ്പോ അവന് വേണ്ടി ഞാന്‍ മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു. താന്‍ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ച് നില്‍ക്കല്ലേ… അത് കേട്ടപ്പോള്‍ അവള്‍ ചോദിച്ചു.
എട്ടനെന്തിനാ അവന് ചെയ്ത തെറ്റ് എറ്റെടുക്കുന്നത്… അവന് അത് കേട്ടപ്പോ ഒരു ആശ്വാസം തോന്നി. അവള്‍ മിണ്ടി തുടങ്ങി.
എന്നാലും എന്‍റെ കോളേജില്‍ വെച്ച് തനിക്ക് ഇങ്ങനെയോക്കെ ഉണ്ടായില്ലേ… താന്‍ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ച് ഇരിക്കുന്നത് സഹിക്കാന്‍ പറ്റുന്നില്ല. അതാ.. ഞാന്‍