ആ വണ്ടിയിൽ തൊടാൻ പോലും ഞാൻ അനുവദിച്ചില്ല. കാരണം തിരിച്ചു വരുമ്പോൾ അവർ വല്ലാതെ അബ്നോര്മലായിരുന്നു എന്നത് കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ അതേ ടൂവീലറിൽ പുറകിലെ സീറ്റില് അവളെ ഇരുത്തി എന്റെ ഷാളെടുത്തു നമ്മൾ രണ്ടുപേരുടെയും അരയിൽ ചേർത്തു കെട്ടി, വണ്ടിയോടിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കൈകൾ എന്നെ ഇടയ്ക്കിടെ ഇറുകെ ആലിംഗനം ചെയ്തു..
ഇത്രയും ഞാനും പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല… പക്ഷെ വഴിനീളെ എന്റെ മുതുകിൽ ചേർന്നൊട്ടി കിടന്ന്, ആ രണ്ടു കൈകളും എന്റെ പാന്റിന്റെ മുന്നിൽ മുഴച്ചു നിൽക്കുന്ന ലഗാനിൽ വിശ്രമിക്കുകയായിരുന്നു…
ആ നിറഞ്ഞ മാറിണകൾ റബർ പന്തുകൾ അമരുന്നത് പോലെ എന്റെ മുതുകിൽ അമർന്നു കൊണ്ടേയിരുന്നു. ഇരു കൈകൾ കൊണ്ട് എന്നെ മുറുകെ വരിഞ്ഞു മുറുക്കി ഇരുന്ന് കൂർക്കം വലിച്ചു കിടന്നു.
ഇവിടെ വീട്ടിൽ എത്തുന്നത് വരെ ഇടയ്ക്കിടെ ഉറക്കം ഞെട്ടി, അവർ ഒരേ പല്ലവി ആവർത്തിച്ചു ചൊല്ലിക്കൊണ്ടിരുന്നു…
എങ്ങനെയെങ്കിലും, അൽപ്പം ബുദ്ധിമുട്ടിയാണെങ്കിലും തിരിച്ചു കൊണ്ടുവന്നു വിട്ടപ്പോഴേ എനിക്ക് സമാധാനമായുള്ളു..
“യെടാ… മെൽവി,.. നീ എന്നെ ഒറ്റികൊടുക്കുമോ… ജേക്കബ് അങ്കിളിനോട് ഇന്നത്തെ വിഷയം പറയരുത് പ്ലീസ്… ഗ്രാൻപ്പയോടും പറയരുത്.. പ്ലീസ് നല്ല കുട്ടിയല്ലേ… ആന്റയെ നീ നാറ്റിക്കരുത്… ആന്റി നിനക്ക് എന്ത് വേണെങ്കിലും തരും. പ്രോമിസ്… ഗോഡ് പ്രോമിസ്.”….
വീട്ടിലെത്തിയ ആന്റിയെ ഞാൻ സ്കൂട്ടറിൽ നിന്നും താങ്ങിയെടുത്തു പിടിച്ചു വീട്ടിന്റെ പടിക്കൽ വരെ കൊണ്ടുപോയി… നമ്മൾ ഇവിടെ ഉള്ളത് കാരണം സെർവന്റ് സുജ രാത്രി ഇവിടെ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു…
പക്ഷെ ഞങ്ങൾ വന്നതൊന്നുമറിയാതെ അവൾ നല്ല ഉറക്കമായിരുന്നു.. മെയിൻ ഡോറിന്റെ താക്കോൽ ആന്റി എടുത്തതുമാണ്. അപ്പോഴാണ് താക്കോലിന്റെ കാര്യം ഓർക്കുന്നത് തന്നെ.