Posted by അതു പറഞ്ഞ് അവൾ കുറെ കരഞ്ഞു. അവസാനം കോകില ഇടപെട്ടു എല്ലാവരെയും സമാധാനിപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് എല്ലാവരെയും ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വിളിച്ചു. ചെറിയൊരു സമാധാനത്തോടും കൂടി ആ അമ്മയും മക്കളും ഭക്ഷണം കഴിക്കുന്നത് നിറകണ്ണുകളോടെ കൂടി അവർ നോക്കി നിന്നു. എല്ലാവരും ഭക്ഷണം കഴിച്ചശേഷം അവർക്ക് കിടക്കാനുള്ള മുറി കാണിച്ചു കൊടുത്തു.
പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് കോകില യും സീതയും ഭക്ഷണം കഴിക്കുക ആയിരുന്നു. രേണുകയും അമ്മുവും സോഫയിൽ ഇരുന്നു എന്തൊക്കെയോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് കോളിംഗ് ബെൽ മുഴങ്ങുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത്. കോകില അതു കേട്ട ഉടൻതന്നെ ഡോർ തുറക്കാൻ പോയി ഡോർ തുറന്ന് ആളെ നോക്കിയപ്പോൾ കോകില ക്ക് മനസ്സിലായില്ല. അവർ ചോദിച്ചു
കോകില: ആരാണ് മനസ്സിലായില്ല
ലക്ഷ്മി അമ്മ : ഞാൻ ലക്ഷ്മി ആദ്യത്തെ വർമയുടെ അമ്മയാണ്
അതു കേട്ട ഉടൻ സീത ഒന്ന് ഭയന്നു. അവർ ഉടൻ തന്നെ ചോദിച്ചു.
കോകില : എന്തുവേണം
ലക്ഷ്മി അമ്മ : എനിക്ക് രേണുകയെ ഒന്ന് കാണണം
കോകിലം : ഇല്ല അങ്ങനെ ആരും തന്നെ ഇല്ല ഇവിടെ
ലക്ഷ്മിയമ്മ : ഞാൻ പ്രശ്നമുണ്ടാക്കാൻ വന്നതല്ല. എനിക്ക് ആ കുട്ടിയോട് ഒന്നു സംസാരിക്കണം
കോകിലം : ഞാൻ പറഞ്ഞല്ലോ അങ്ങനെ ആരും തന്നെ ഇവിടെ ഇല്ല എന്ന്. നിങ്ങൾക്ക് എന്താ പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലായില്ല.
ലക്ഷ്മിയമ്മ : നോക്കൂ ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ അന്വേഷിച്ചപ്പോൾ അവരാണ് നിങ്ങളുടെ കൂടെ ആ കുട്ടിയെ പറഞ്ഞ് അയച്ചു എന്ന് പറഞ്ഞത്. ദൈവത്തെ ഓർത്ത് ആ കുട്ടിയോട് എനിക്ക് കുറച്ചു കാര്യങ്ങൾ ചോദിക്കണം ഒരുതരത്തിലും പ്രശ്നമുണ്ടാക്കാൻ വന്നതല്ല.
ഈ ബഹളം കേട്ട് രേണുകയും, അമ്മുവും, സീതയും ഒരുമിച്ച് പുറത്തേക്ക് വന്നു.രേണുക ലക്ഷ്മി അമ്മയെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലായി. രേണുക കോകില യോടെ ചോദിച്ചു.
രേണുക : എന്താ ചേച്ചി ഇവിടെ പ്രശ്നം
കോകില ക്ക് അപ്പോഴാണ് രേണുക പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന കാര്യം ഓർമ്മ വന്നു അവർ വേഗം തന്നെ പറഞ്ഞു
കോകില : ഇത് ആദിത്യവർമ്മ യുടെ അമ്മയാണ് അവർക്ക് നിന്നോട് കുറച്ചു സംസാരിക്കണം എന്ന് പറഞ്ഞു
രേണുക : എനിക്ക് ആരോടും ഒന്നും സംസാരിക്കാൻ ഇല്ല.
ലക്ഷ്മി അമ്മ : ഇല്ല എനിക്ക് സംസാരിച്ച തീരൂ എന്തിനാണ് എന്റെ മോനെ കൊല്ലാൻ ശ്രമിച്ചത്. എന്തു തെറ്റാണ് എന്റെ മോൻ നിങ്ങളോട് ചെയ്തത്
അവർ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.