ഇണക്കുരുവികൾ 7 [വെടി രാജ]

അമ്മ: ടാ എനിക്കൊരു കൂട്ടം പറയാനുണ്ട്
അമ്മയുടെ ആ വാക്കുകൾ ആണെന്നെ കഴിഞ്ഞ കാലത്തിൻ്റെ ഓർമ്മകൾ തൻ തേരിൽ നിന്നും പിടിച്ചിറക്കിയത്.
ഞാൻ: എന്താ അമ്മാ
അമ്മ: അല്ല നിങ്ങൾ രണ്ടാളും എന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാ അവളെ അവൾ ചെറിയ കൊച്ചൊന്നുമല്ല
ഞാൻ: അരു പറഞ്ഞമ്മ അവൾ കൊച്ചല്ല എന്ന് ഇന്നവൾ ഈ മാറിലൊറങ്ങുമ്പോ ഞാൻ കണ്ടു എൻ്റെ പഴയ കുഞ്ഞു നിത്യയെ
അമ്മ: എടാ എന്നാലും ഇതൊന്നും ശരിയല്ല
ഞാൻ: അമ്മ അനു ഇന്നലെ ഇട്ട ഡ്രസ്സ് ഓർമ്മയുണ്ടോ
അമ്മ: ആ എന്താടാ അതിന്
ഞാൻ: വീട്ടിലല്ലേ അതിട്ടോട്ടെ എന്നമ്മ പറഞ്ഞില്ല
അമ്മ: അതെ അതിനെന്താ അതു കാര്യമല്ലെ
ഞാൻ: ഇതും നമ്മുടെ വീട്ടിലല്ലേ അമ്മേ. അവളൊരാളുടെ കൈ പിടിച്ചു. കൊടുത്താൽ കഴിഞ്ഞിലെ അമ്മേ. എന്തോ ഇപ്പോ അവക്ക് എന്നോട് പഴയ ആ സ്നേഹമുണ്ട് ഞാൻ അത് ആസ്വദിക്കട്ടെ അമ്മേ
അമ്മ: മോനെ അതല്ല
ഞാൻ: അമ്മക്കെന്നെ സംശയമാണോ . ഞാൻ വല്ല
അമ്മ: നീ എന്തൊക്കാടാ പറയുന്നെ ഞാൻ മനസിൽ പോലും അങ്ങനെ ഒന്നും ‘
ഞാൻ: എനിക്കറിയാം അമ്മ
അമ്മ: നിങ്ങൾ ആങ്ങളയും പെങ്ങളും എന്താ വെച്ചാ കാട്ട്
ആ മുഖം ഒരു കരച്ചിലിൻ്റെ വക്കിലെത്തിയിരുന്നു . അമ്മ പതിയെ അവിടെ നിന്നും പോവാൻ ശ്രമിച്ചതും അമ്മയുടെ കയ്യിൽ ഞാൻ പിടിച്ചു.
ഞാൻ: ഇവിടെ കിടക്കമ്മ
ഒരു പുഞ്ചിരി തൂകി കൊണ്ട് അമ്മ എന്നോടൊപ്പം കിടന്നു. ആ വയറിലൂടെ കൈയ്യിട്ടു അമ്മയെ ചേർത്തു കിടക്കുന്ന സുഖം വേറെയാണ്. പത്തു മാസത്തെ തടവറയ്ക്കു ചുറ്റും ആ കൈ വിലങ്ങനെ കോർക്കുമ്പോൾ മനസിലുണരുന്ന ഒരു ഫീൽ ഉണ്ട് അതു പറഞ്ഞാൽ അറിയില്ല അനുഭവിക്കണം. ആ മാറിൻ്റെ മൃദുലതയിൽ തല ചായ്ക്കുമ്പോ ഞാൻ പോലുമറിയാതെ ഉണർന്നിരുന്നു നാവിൻ തുമ്പിൽ മുലപ്പാലിൻ്റെ മാധുര്യം. ഏതൊരാളുടെയും മനസ് ശാന്തമാക്കാൻ ഇന്ന് ഈ ഭൂമിയിൽ ഏറ്റവും വലിയ ഒരു ഇടമുണ്ടെങ്കിൽ അത് അമ്മയുടെ മടിത്തട്ടാണ്. സ്നേഹം കൊണ്ട് വീർപ്പു മുട്ടിക്കാൻ പ്രാപ്തമായ ഒരു ഇടമുണ്ടെങ്കിൽ അതമ്മയുടെ മാറാണ്.

തൻ്റെ മാതാപിതാക്കൾക്ക്, താലി കെട്ടിയ ഭർത്താവിനു വേണ്ടി പോലും ആ ഹൃദയം ഇത്രമേൽ തുടിക്കില്ല സ്വന്തം ഉദരത്തിൽ പിറന്ന ജിവൻ്റെ തുടിപ്പിനായി ആ ഹൃദയം തുടിക്കും . തുടിക്കാതിരിക്കാനും ഒരുക്കമാണ്. അതാണ് അമ്മയെന്ന സത്യം. എൻ്റെ മിഴികൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി ആ മാറിനെ ഈറനണിയിച്ചപ്പോൾ ആ കരങ്ങൾ എൻ്റെ മിഴികളെ ഉയർത്തി തനിക്കു നേരെയാക്കി.

അമ്മ: അമ്മേടെ പൊന്നെന്തിനാടാ കരയുന്നെ
അതിനവൻ കെച്ചൊന്നുമല്ലല്ലോ അമ്മേ
അതും പറഞ്ഞ് അനു മുറിയിലേക്ക് കയറി വന്നു