അഷിത: ഇറ്റലിയില്
കരുണാകരന് മാഷ്: ഉം എല്ലാം ഉണ്ടായിട്ട് എന്താ കാര്യം. അനുഭവിക്കാന് യോഗം വേണം. നീ ഇവിടെയും അവന് അവിടെയും
ഷൈനി: പോട്ടെ മാഷേ..
കരുണാകരന്: എന്താ ഇത്ര ധൃതി. ഒരു ചാട കുടിച്ചിട്ട് പോവാം.
ഷൈനി: അല്ലാ പോയിട്ട് കാര്യണ്ട്
കരുണാകരന്: സ്കൂളില് നേരത്തെ എത്തണം
ഷൈനി: ഞാനിന്ന് ഉച്ചയ്ക്ക് വരുള്ളൂവെന്ന് പറഞ്ഞില്ലേ…?
കരുണാകരന്: ഹോ ശരിയാ.. ഹാഫ് ലീവ് പറഞ്ഞ കാര്യം ഞാന് മറന്നു.
അഷിതയെ നോക്കി ധൃതിയില് ഷൈനി: വാ അഷിതേ പോവാം. ശരി മാഷേ
എന്നു പറഞ്ഞു അഷിതയുടെ കൈ പിടിച്ചു പോവുന്ന ഷൈനി. പിന്നില് നിന്നുകൊണ്ട് അതുനോക്കി കാണുന്ന കരുണാകരന്റെ കണ്ണ് എത്തിയത് അഷിതയുടെ ചന്തിയിലായിരുന്നു. ഷൈനിയെ കിട്ടിയ സ്ഥിതിക്ക് ഇവളെയും ഒന്ന് കളിക്കണം എന്ന ചിന്ത കരുണാകരനില് ഉണ്ടായി. അന്ന് കണ്ടതിനേക്കാള് സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട് അവള്.
നാട്ടിലേക്കുള്ള ബസ് കയറിയ ഷൈനിയും അഷിതയും ബസില് നല്ല തിരക്കുള്ളതിനാല് സീറ്റൊന്നും കിട്ടിയില്ല. ബസില് കയറിയ അഷിത ഏറ്റവും മുമ്പില് തന്നെ സ്ഥാനമുറപ്പിച്ചു. അവള്ക്കറിയാമായിരുന്നു. തന്റെ ശരീരം അത് പലരിലും പല ചിന്തകളും ഉണര്ത്തുന്നുണ്ട്. ഇനി ഒരാള്ക്കും താന് വഴങ്ങികൊടുക്കില്ല. എന്ന തീരുമാനത്തോടെ അവള് ഉറച്ചുനിന്നു. ഷൈനി അവര്ക്കിറങ്ങേണ്ട സ്റ്റോപ്പിന്റെ ഒരുസ്റ്റോപ്പ് മുമ്പെ ബസ് എത്തിയപ്പോള് അഷിതയെ വിളിച്ച് വേഗം ഇറങ്ങി.
ബസില് നിന്നിറങ്ങി സംശയത്തോടെ അഷിത: എന്താ ചേച്ചി ഇവിടെ ഇറങ്ങിയത്…?
ഷൈനി: നിനക്ക് നടക്കാന് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടോ..?
അഷിത: ഇല്ല..
ഷൈനി: നമുക്ക് നമ്മുടെ പറമ്പിലൂടെ പോവാം.
എന്നു പറഞ്ഞു നടന്ന് റോഡില് നിന്ന് ചെറിയൊരു ഇടവഴിയിലേക്ക് അവര് കയറുന്നു. അപ്പോള് സമയം 8.30 കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
നടന്നുകൊണ്ട് ഷൈനി: അമ്പലത്തില് വെച്ച് കണ്ട ആളെ നിനക്ക് മനസിലായോ..?
അഷിത: അത് ചേച്ചീടെ സ്കൂളിലെ ഹെഡ് മാഷല്ലേ..?
ഷൈനി: വെറും ഹെഡ് മാഷല്ല. എന്റെ കാമുകന്മാരില് ഒരാള്. ഞാന് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ..?
ഓര്ത്തുകൊണ്ട് അഷിത: ഹോ അത് ഇയാളാണോ..?
അവര് ഇടവഴിയില് നിന്ന് പറമ്പിലേക്ക് കടന്നു. പറങ്കിമാവും മാവും കവുങ്ങുമുള്ള സ്ഥലത്തിലൂടെ അവര് നടക്കുകയാണ്. ചുറ്റും വീടുകളൊന്നുമില്ല. അഷിതയുടെ തോളിനൊപ്പമേ ഷൈനിക്ക് ഉയരമുള്ളൂ.
ഒപ്പത്തിനൊപ്പം നടന്നുകൊണ്ട് ഷൈനി: ഞാന് നിന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ. അബൂബക്കര് ഹാജിയും മുസ്തഫയും എന്നെ കളിച്ചത്.
അതുകേട്ട് മൂളുന്ന അഷിതയോട് ഷൈനി: അതിന് ശേഷം ഇയാള് എന്നോട് കൂടുതല് അടുത്തു. ആദ്യമൊക്കെ ഹാജിയാരുടെയും മുസ്തഫയും കളിയെ കുറിച്ചൊക്കെ ചോദിക്കും. എങ്ങനെ സുഖിച്ചോ…?