Posted by
അത്രേ വിധിച്ചിട്ടുള്ളു എന്ന് കരുതി സമാധാനിക്കാം.
പക്ഷെ. കട്ടിലിൽ കയറി കിടന്നപ്പോൾ ആന്റിയും ഞാനും ഒരേ പുതപ്പിനുള്ളിൽ.!!!
ആഹാ.. എത്ര മനോഹരം. ആന്റി എന്തൊക്കെയോ തമാശകൾ പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടു ഞാനും, ചില വിശേഷങ്ങളും, ഒപ്പം തമാശകളും പറഞ്ഞത് കേട്ടു അവരും പൊട്ടി ചിരിച്ചുമൊക്കെ സമയം കടന്നു പോയി.
മുട്ടി..മുട്ടിയില്ല എന്ന പോലെ ഞങ്ങൾ അടുത്തടുത്തു കിടന്നു. നിമിഷങ്ങൾക്കകം ആന്റിയുടെ നേരിയ കൂർക്കം വലി കേൾക്കാൻ തുടങ്ങി.
എന്റെ ഉള്ളിൽ ലഡുകൾ പോട്ടേണ്ട സ്ഥാനത്ത് ചെറിയ ജെംസ് മിട്ടായി പോലും പൊട്ടിയില്ല.
കാരണം ഈ കൂതറ ഈ കട്ടിലിന്റെ തൊട്ടരികിൽ തന്നെ പാവിരിച്ചു കിടക്കുന്നിടത്തോളം എന്റെ മനസ്സിലെ പദ്ധതികൾ ഒന്നും വർക്ഔട് ആവാൻ പോകുന്നില്ല എന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമില്ല.
ആ അസത്താണെങ്കിൽ മൊബൈലി കുത്തി കുത്തി ഇപ്പോഴൊന്നും ഉറങ്ങുന്ന ലക്ഷണം പോലും കാണുന്നില്ല.
മാത്രമല്ല നട്ടപാതിരായ്ക്ക് ഇടയ്ക്കിടെ ഏതോ ഇവളെ പോലത്തെ കൂതറകളെ വിളിച്ചു കത്തിയടിക്കാനും തുടങ്ങി.
എനിക്കാണെങ്കിൽ നേരത്തെ തോന്നിയ ഉറക്കിന്റെ മൂഡ് പോലും നഷ്ട്ടപ്പെട്ടു. കഷ്ട്ടം.. വല്ലാത്ത ഇച്ചാഭംഗം കൊണ്ട് മനസ്സ് കലുഷിതമായി.
താഴെ കിടക്കുന്ന അസ്സത്തിനെ ഒറ്റ ചവിട്ടിന് കൊന്നു കളയാൻ പോലും തോന്നി പോയ സന്ദർഭം.
ഇനി ഒന്നും നടക്കാനുള്ള സാധ്യത ഇല്ലന്ന് തോന്നിയതോടെ അവിടെ നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് പോയി ആ ഹാളിൽ സോഫയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നതാണ് നല്ലതെന്ന് പോലും ചിന്തിച്ചു പോയി ഞാൻ.
എങ്കിലും തിരിഞ്ഞും മറിഞ്ഞും കിടന്ന് ഉറക്കിനായി പ്രാർത്ഥിച്ചു കിടന്നു.
ഏതായാലും ഇനിയൊരിക്കലും ഞാൻ ആന്റിയോടുള്ള സ്നേഹത്തിന്റെ പേരിൽ പോലും ഈ വീട്ടിന്റെ പടി ചവിട്ടില്ല.
എന്റെ ഈഗോ അതിന് സമ്മതിക്കില്ല.