ഞാന് അപ്പോഴും ടോപ്പ് പിഴിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു..
പിഴിഞ്ഞുകഴിഞ്ഞില്ലേ കിച്ചൂ…? ചേച്ചി ചോദിച്ചു.
ഇത് പിഴിഞ്ഞിട്ടും പിഴിഞ്ഞിട്ടും വെള്ളം പോകുന്നില്ല ചേച്ചീ.. ചേച്ചിയുടെ ചുരിദാര് വളരെ കട്ടിയുള്ള ഒരുതരം തുണികൊണ്ടാണ് തയിച്ചിരുന്നത്, അതുകൊണ്ടു തന്നെ എത്ര അമര്ത്തി പിഴിഞ്ഞിട്ടും അതിലെ വെള്ളം പോകുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ചേച്ചി അരികില് വന്ന് പാന്റ് എന്റെ കൈയില് നിന്നും വാങ്ങിച്ചു. എന്നിട്ട് അല്പനേരം പരിശോധിച്ചു.. ‘ശരിയാ വെള്ളം ഒട്ടും പോയിട്ടില്ല”. ചേച്ചി അല്പ്പം കുനിഞ്ഞ് പാന്റ് കാലിലേക്ക് കയറ്റാന് തുടങ്ങി..
സുന്ദരമായ ആ വെണ്കാലുകളുടെ കാഴ്്ച്ച ഇപ്പോള് മറയും.. ഞാന് പെട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു.. ചേച്ചി അതിടാന് പോവുകയാണോ?
ഇതിനി പിഴിഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല കിച്ചൂ.. ഉണങ്ങാന് പോകുന്നില്ല..
അതല്ല..
പിന്നെയെന്ത് എന്ന ഭാവത്തില് ചേച്ചി മുഖമുയര്ത്തി എന്നെ നോക്കി.
പിന്നെ?
അത് തീരെ നനവുമാറിയിട്ടില്ല, ഏതായാലും മഴ മാറാതെ നമ്മള്ക്ക് പോകാന് പറ്റില്ല. മഴ ഇപ്പോഴൊന്നും മാറാനും പോകുന്നില്ല. അപ്പൊള് അത്രനേരം ഇതിട്ടുനില്ക്കണോ? പോവുന്നവരെ അതൂരി വെച്ചാല് അത്രനേരം നനവുതട്ടാതിരിക്കാമല്ലോ?
ചേച്ചി അല്പനേരം അങ്ങനെ ആലോചിച്ചു നിന്നിട്ട് പാന്റ് വീണ്ടും ഊരിയെടുത്തു. ഞാന് ആ തുണിക്കക്ഷണം അവളുടെ കൈയില് നിന്നും വാങ്ങി റബ്ബര് ഷീറ്റ് ഉണങ്ങാനിടാറുള്ള ഒരു അഴ കണ്ടെത്തി അതിലിട്ടു..
ഞാന് തിരിഞ്ഞുനോക്കുമ്പോള് ചേച്ചി ടോപ്പിന്റെ അടിഭാഗം അല്പം ഉയര്ത്തി അറ്റം പിഴിയുകയായിരുന്നു.. ചേച്ചീ.. ഇങ്ങനെ ബുദ്ധിമുട്ടാതെ ആ ടോപ്പുകൂടി ഊരി പിഴിഞ്ഞൂടെ? ഞാന് ചോദിച്ചു.
ഇതും പിഴിഞ്ഞിട്ടു കാര്യമില്ല കിച്ചൂ.. സെയിം തുണിയാ.. വെള്ളം ഒട്ടും പോവില്ല. ചേച്ചി പറഞ്ഞു.
എന്നാല്പ്പിന്നെ അതും കൂടെ ഊരിവെക്ക്.. ഞാന് ഒരു കൊളുത്തുകൂടെ ഇട്ടുകൊടുത്തു.
അയ്യേ.. പോടാ.. അതൊന്നും ശരിയാവില്ല!!! ചേച്ചി പേടിയോടെ പറഞ്ഞു.
ഞാന് ചേച്ചിക്ക് പനി പിടിക്കെണ്ടാ എന്നുകരുതി പറഞ്ഞതാ, സോറി.. ചേച്ചിക്ക് ഇഷ്ടമല്ലെങ്കില് വേണ്ടാ, നനഞ്ഞ ഡ്രെസ്സ് ഇട്ടുനിന്നാല് പനിവരാന് ഒരു 75% ചാന്സേ ഉള്ളു.. ചേച്ചിക്ക് ഭാഗ്യമുണ്ടെങ്കില് പനിപിടിക്കില്ല, ഇനി അഥവാ പനി വന്നാലും സാരമില്ല പരീഷ അടുത്ത വര്ഷമായാലും എഴുതാമല്ലോ..
അയ്യോ.. പരീഷ അടുത്തവര്ഷം എഴുതാമെന്നോ!!?.. ഒരു വര്ഷം വെറുതെ വേസ്റ്റായി പോവില്ലേ.. എനിക്ക് ചിന്തിക്കാന് കൂടി വയ്യ!