Posted by “ഇരിക്ക്..എന്താ ഒരു പരിഭ്രമം പോലെ..എന്നെ കണ്ടിട്ടില്ലേ ഇതുവരെ”
കിലുകിലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു. മോഹനന് ആ ചിരി കല്യാണിയുടെ ചിരി പോലെയാണ് തോന്നിയത്.
“നീ പേടിക്കണ്ട..മഞ്ജുഷ ഒന്നും അറിയാന്‍ പോകുന്നില്ല” ഗോപിക വീണ്ടും കുപ്പിവളകള്‍ കിലുങ്ങുന്നത് പോലെ ചിരിച്ചു.
മോഹനന് അത് കേട്ട് ഞെട്ടാതിരുന്നില്ല; കാരണം അവനും മഞ്ജുഷയും തമ്മിലുള്ള അടുപ്പം തറവാട്ടില്‍ ഒരാള്‍ക്കും അറിയാമായിരുന്നില്ല. ആകെ അറിഞ്ഞിരുന്ന ഏക ആള്‍ കല്യാണി ആണ്. അവള്‍ മരിച്ചു പോകുകയും ചെയ്തു. പിന്നെ ഗോപിക അതെങ്ങനെ അറിഞ്ഞു എന്നവന്‍ ഭയത്തോടെ ആലോചിച്ചു. ഒരു പക്ഷെ മഞ്ജുഷ തന്നെ ഇവളോട്‌ പറഞ്ഞതാണോ? അതോ ഇനി താന്‍ ഭയക്കുന്നത് പോലെ കല്യാണിയുടെ ആത്മാവ് കയറിയ ഗോപിക ആണോ തന്റെ ഒപ്പം ഇരിക്കുന്നത്? മോഹനന് ഗോപികയുടെ നനവൂറുന്ന തുടുത്ത ചുണ്ടുകളിലേക്ക് സംശയത്തോടെ നോക്കി. ഗോപിക പുഞ്ചിരിച്ചുകൊണ്ട് തന്റെ ചുവന്ന നാവ് നീട്ടി ചുണ്ടുകള്‍ നക്കി. ആ ചേഷ്ട മോഹനന്റെ ലിംഗത്തെ മൂത്ത് മുഴുപ്പിച്ചു.
അടുത്തേക്ക് വന്ന ഗോപികയെ മതിഭ്രമം ബാധിച്ചവനെപ്പോലെ മോഹനന് നോക്കി. വൈകിട്ട് താന്‍ കാണുമ്പോള്‍ ഇല്ലാതിരുന്ന പല മാറ്റങ്ങളും അവളില്‍ അവന്‍ കാണുകയായിരുന്നു. കണ്ണുകളില്‍ കട്ടിക്ക് എഴുതിയിരിക്കുന്ന കറുത്ത മഷി അവള്‍ക്ക് വന്യമായ ഒരു സൌന്ദര്യം പ്രദാനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ആ കണ്ണുകള്‍ വൈരങ്ങള്‍ പോലെ തിളങ്ങുകയാണ്. ചുണ്ടില്‍ നിന്നും ചോര കിനിയുന്നത് പോലെ ചുവന്നിട്ടുണ്ട്. അഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന മുടിയില്‍ നിന്നും മനംമയക്കുന്ന മുല്ലപ്പൂഗന്ധം!.
“ഇരിക്ക്..നീ എന്താ നില്‍ക്കുന്നത്..”
വശ്യമായ ചിരിയോടെ ഗോപിക പറഞ്ഞു. മോഹനന് ഒരു മാന്ത്രികവലയത്തില്‍ അകപ്പെട്ടതുപോലെ കട്ടിലില്‍ ഇരുന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ അവന്റെ നേരെ മുന്‍പിലെത്തി നിന്നു. മോഹനന്റെ മുഖത്തിന്‌ നേരെ ആയിരുന്നു അവളുടെ അരക്കെട്ട്. അവന്റെ കണ്ണുകള്‍ അവളുടെ കൊഴുത്ത നഗ്നമായ തുടകളില്‍ ആര്‍ത്തിയോടെ പതിഞ്ഞു.
“എന്താണ് നീ പറയാന്‍ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്..” എങ്ങനെയോ ആത്മസംയമനം വീണ്ടെടുത്ത മോഹനന് ചോദിച്ചു.
“പറയാം..”