നിറകാവ്യമധുരം അമ്മ [ഡോ.കിരാതൻ]

“..വെറുതെ ഉം….എന്ന് മൂളിയാൽ പോര…..അതിൻ്റെ പേര് പറ അമ്മേ……….”.

“…അത്…അത്….അമ്മയുടെ ……”.

“…അമ്മക്ക് നാണമാണെങ്കിൽ വിട്…അമ്മക്ക് പറയാൻ നാണമാണെങ്കിൽ, ഞാൻ എങ്ങിനെയാ തുടർന്ന് പറയുക….ഇനി എല്ലാം പച്ചക്കാണ് പറയേണ്ടി വരിക…അത് അമ്മ എങ്ങിനെയാണ് എടുക്കുക എന്നറിയില്ല…..”.

ഉണ്ണിക്കൃഷ്ണന് ആദ്യമായി അമ്മ തുറന്ന് സംസാരിക്കുന്നതിലും അതിനുപരി അമ്മയുടെ അവയവങ്ങളെ കുറിച്ച് പച്ചക്ക് പറയിപ്പിക്കാനും കൂടുതൽ ഉത്സാഹം തോന്നി. അമ്മയുടെ നിറഞ്ഞ യൗവ്വന കാഴ്ച്ച അവനിൽ അറിയാതെ രസം പിടിക്കുന്നതായി അവൻ്റെ  ഭ്രാന്തമായ മനസ്സിൽ ഉരുൾപൊട്ടലെന്ന പതഞ്ഞ് നിറഞ്ഞു.

“….പറ അമ്മെ….അമ്മയെ കുറിച്ച് മറ്റുള്ളവർ പറയുന്നത് കേഴ്ക്കണമെങ്കിൽ മാത്രം….അമ്മക്ക് കേഴ്ക്കണോ ….???.

“….ഉം….”.

“….എങ്കിൽ ഇതെന്താണെന്ന് പറ….”.

“…അമ്മയുടെ…അമ്മയുടെ ഉംബായി …”.

നിർമ്മല മറ്റേതോ ലോകത്താണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി. മകൻ ചോദിക്കുന്നത് ഒരു മടിയും ഇല്ലാതെ പറയണമെന്നുണ്ട്, പക്ഷെ ഒരു മറ അവളെ തടയുന്ന പോലെ. കാലം അവിടെ എന്തിനോ വേണ്ടിയൊരു പടയൊരുക്കം കൂട്ടുകയാണെന്ന്  അവൾക്ക് ആ നേരം തിരിച്ചറിയാൻ സാദ്ധിച്ചില്ല. നിർമ്മല മകന്റെ തുടർവാക്കുകൾക്കായി കാതരയെ പോലെ കാതോർത്തു.

“…അതല്ലാതെ വേറെ പേരില്ലേ….”. ഉണ്ണികൃഷ്‌ണൻ ഒരു സിഗററ്റെടുത്ത് കൊളുത്തികൊണ്ട് പുകയെടുത്ത് സ്വന്തം അമ്മയുടെ മുഖത്തേക്ക് ഊതിവിട്ടു.

“….ഉം….”. പുരുഷനായ മകന്റെ പൗരുഷമായ പ്രവർത്തിയിൽ വെറും പെണ്ണായിക്കൊണ്ട് നിർമ്മല മൂളി.