“….ഉവ്വ….എസ് കേശവൻ നമ്പൂതിരി എന്താ കാണിച്ചേന്ന് ന്റെ അമ്മക്കറിയോ…….പറയാൻ തന്നെ നാവ് അറക്കുന്നു…..”.
“….അതെന്താടാ… അയാൾ ചെയ്തേ….”.
“….അതൊന്നും പറയാൻ കൊള്ളുല്ല…..”.
“…..ഏയ്… പറ…. എനിക്കത് അറിയണം…”.
“…..അതെങ്ങിനെ ഞാൻ പറയും….അതും സ്വന്തം അമ്മയോട്….”. അവൻ വിശദീകരിക്കാനാവാതെ പരുങ്ങി.
അവന്റെ പരുങ്ങൽ കണ്ടപ്പോൾ നിർമ്മലയുടെ നെറ്റി ചുളിഞ്ഞു. അവർക്കത് അറിയാനുള്ള ആകാംക്ഷയേറി.
“…നിനക്കെന്തായാലും എന്നോട് പറഞ്ഞൂടെ … ന്റെ ഉണ്ണീ….അതെന്തായാലും….”.
നിർമ്മല മനസ്സിലെ വേദനയാൽ അടുത്തുള്ള ചുമരിൽ ചാരികൊണ്ട് താഴെ ഇരുന്നു.
“….അമ്മക്ക് വിഷമമായോ….”. അവൻ നിർമ്മലയുടെ അടുത്ത് ചെന്നിരുന്നു അവരുടെ മുഖത്ത് നോക്കി ചോദിച്ചു.
നിർമ്മലയുടെ മുഖം പാടെ വാടിരുന്നു. ഇതു വരെ വളരെ രസകരമായി പോയിക്കൊണ്ടിരുന്ന അന്തരീക്ഷം തീർത്തും നശിപ്പിച്ചതിൽ അവന് വല്ലാത്ത വിഷമം തോന്നി. ഇതേ അളവിൽ തന്നെയായിരുന്നു നിർമ്മലയിലും. മകന്റെ വാടിയ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അർക്ക് വിഷമം സഹിക്കാൻ പറ്റാതെയായി. അവർ മകന്റെ തലയിൽ തലോടി.
“….അമ്മേ….അയാൾ…. ആ കേശവൻ നമ്പൂതിരി അമ്മയെ നോക്കി….നോക്കി….”. ഉണ്ണികൃഷ്ണന്റെ വാക്കുകൾ പുറത്ത് വരാതെ മുറിഞ്ഞു.
“….എന്തായാലും ഉണ്ണി എനിക്കറിഞ്ഞേ …. മതിയാകൂ….നീ എന്തായാലും പറയൂ…..മടിക്കാതെ പറയൂ….”.
“….അയാൾ അമ്മയെ നോക്കി മാസ്റ്റർബേറ്റ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു…..”.
“…അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ എന്തുവാ ഉണ്ണിയെ….”.
നിർമ്മലക്ക് മാസ്റ്റർബേറ്റിന്റെ ആർത്ഥമറിയതെ അവനോട് ചോദിച്ചപ്പോൾ പരുങ്ങിയത് ഉണ്ണികൃഷ്ണനായിരുന്നു.
“….അത് ആണുങ്ങൾ ചെയ്യില്ലേ….അത്….”.
“….അതെന്താണെന്നല്ലേ ഞാൻ ചോദിക്കുന്നേ നിന്നോട്…..”. നിർമ്മല മകനോട് കയർത്തു. ഉണ്ണികൃഷ്ണനാണെങ്കിൽ അവന്റെ അമ്മയുടെ നിഷ്കളങ്കത കണ്ട് എന്തു പറയണം എന്ന അവസ്ഥയിലായി.