പതിനൊന്നര കഴിഞ്ഞിട്ടേയുള്ളൂ അംജദ് ഗെയ്റ്റിനരികിൽ നിന്ന് നട്ടം തിരിയുന്നത് കണ്ട് അവൾ പതിയെ ഗ്രില്ല് തുറന്ന് പുറത്തു ചാടി. പാടില്ല, പാടില്ലെന്ന് നൂറുവട്ടം മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചിട്ടും അവൾ തന്നെത്തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാനാവാതെ ഇപ്പോഴിതാ അംജദിനെ മാടിവിളിക്കുന്നു. ആരെങ്കിലും കാണുമോയെന്ന ഭയമല്ലാതെ മറ്റൊന്നും ചിന്തയിൽ വരാതിരുന്ന സംവൃതയവനെ മോട്ടോർ പുരയ്ക്കപ്പുറം കൊണ്ടുപോയി. അവൾ മുന്നിലും അംജദ് പിറകിലുമായി അവിടെയെത്തിയപ്പോൾ. കുറച്ചുനേരം അവരൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
” എന്തിനാ ടീച്ചറ് വെരാമ്പറഞ്ഞേ?”
“കാണാൻ.. എന്തേ”
“എപ്പളും കാണല്ണ്ടല്ലോ പിന്നെന്താ”
“അതല്ലടാ ടീച്ചർക്ക് നിന്നെ ഒറ്റയ്ക്കൊന്ന് കാണാൻ തോന്നി.”
“ടീച്ചർക്കിന്നെ ഇഷ്ടണ്ടാ?”
“ഉം” അവൾ അവന്റെ മുഖത്ത് നോക്കാതെയാണത് പറഞ്ഞത്.
“അംജദിനോ?”
“ഇഷ്ടണ്ട്”
“എന്നിട്ടെന്തിനാ ആ കുട്ടികളുടെ പിറകേ നടക്കുന്നത്?”
‘ഇനി നടക്കില്ല”
“എന്നും വരുമോ ടീച്ചറെ കാണാൻ”
“വന്നിട്ടെന്തിനാ?”
“ഒന്നുമില്ല ഇങ്ങനെ സംസാരിച്ചിരിക്കാം”
“ഉം..ഞാൻ ടീച്ചർടെ കൈ പിടിക്കട്ടെ?”
“അയ്യടാ എന്തിനാ?”
“വെറുതേ”
“ഉം വെറുതെയാണെങ്കിൽ പിടിച്ചോ” ഇത് കേട്ടതും അവന്റുള്ളിൽ ഉടുക്ക് കൊട്ടി. സംവൃത മുഖത്ത് നോക്കാതെ ഊറിച്ചിരിച്ച് നീട്ടിയ തൂങ്ങിക്കും സ്വർണ്ണച്ചെയിനണിഞ്ഞ വലത് കൈ അവൻ തന്റെ ഇടതു കൈയിൽ വച്ചു. സംവൃത ഒന്ന് പിടച്ചു. ചെറുപ്പമാണെങ്കിലും അന്യ പുരുഷന്റെ ആദ്യ സ്പർശനത്തിലവളൊന്ന് പൊള്ളി. ഉള്ളിൽ കനൽ കോരിയിട്ട സംവൃത അവന്റെ വിരലുകളിൽ തന്റെ വിരലുകൾ കോർത്തു. വിറച്ചുപോയ അംജദ്അലി അവളുടെ കൈവിടാതെ തന്റെ കാലിൽ വച്ചു.
അവന്റെ നിയന്ത്രണം പോകാൻ തുടങ്ങി. അവൻ യാന്ത്രികമായി അവളുടെ തോളിലേയ്ക്ക് ചായ്ഞ്ഞു. അവളൊഴിഞ്ഞ് മാറി. അവൻ വീണ്ടുമടുത്ത് അവളുടെ നിറഞ്ഞ മുടിയോട് ചേർന്ന് തലയണച്ചു. അവളൊന്ന് പിൻവലിഞ്ഞെങ്കിലും അവൻ അനങ്ങാതിരുന്നതോടെ അവൾക്ക് ധൈര്യമായി.
‘കിടന്നോട്ടെ പാവം’