Posted by “മറ്റു കുട്ടികൾ രാത്രിയിങ്ങനെ വിളിക്കാറില്ല അതുതന്നെ” അവൾ ഗൗരവം വിടുന്നില്ലായിരുന്നു. അവൾക്ക് വേറെ മാർഗമില്ലായിരുന്നു.
“ന്നാ ഞാനിനി വിളിക്ക്ണില്ല. ഫോൺ വെക്കട്ടെ?”
ആ പറഞ്ഞത് അവൻ ശരിക്കും ഉള്ള് പൊള്ളിയാണെന്ന് കണ്ട് സംവൃതയുടെ നിഷ്കളങ്ക ഹൃദയം നീറിപ്പുകഞ്ഞു.
“കട്ട് ചെയ്യല്ലെ ഞാനിനി ദേഷ്യം പിടിക്കില്ല.”
“സത്യാണോ? ഇന്നാ ഞാനെടക്കെടക്ക് വിളിക്കട്ടെ”
“ഉം..എപ്പഴും വിളിച്ചോ?”
“രാത്രി ഒറങ്ങുമ്പോളും വിളിക്കട്ടെ?”
“വിളിച്ചോടാ!”
“ഞാൻ വിളിക്കും പിന്നെ ഒറക്കം കളഞ്ഞ്ന്ന് പറ്യോ ടീച്ചറ്?”
“ഇല്ല ഇനി എന്നും രാത്രി വിളിക്കണം.”
“അപ്പൊ ടീച്ചർക്ക് ഒറങ്ങണ്ടേ?”
“വേണ്ട”
“ഞാനൊറക്കുല്ല പിന്നെ ദേഷ്യം പിടിക്കര്ത്”
“ഇനിയുറക്കരുത് എന്നെ!”
“ഇന്നാ ശരി കട്ട് ചിയ്യട്ടെ? പഠിക്കാന്ണ്ട്”
“വേണ്ട കട്ട് ചെയ്താൽ ടീച്ചർക്കിന്ന് ഉറക്കം വരില്ലടാ. എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ പറയ്.”
“എന്താ പറയണ്ട്യേ?”
“സ്കൂളീന്ന് പറഞ്ഞ പോലൊക്കെ”
“ഉം ടീച്ചറ് സുന്ദര്യാട്ടോ..!” വീണ്ടും വീണ്ടും കേൾക്കനെന്ത് സുഖമാണത്!
“അംജദിനേ കണാൻ നല്ല ചന്തംണ്ട്!” ടീച്ചറത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അവന് നന്നേ സുഖിച്ചു.
“ഇന്ന്ട്ടെന്താ ടീച്ചർക്കും കാര്യല്ല ഇക്കും കാര്യല്ല.”
“കാര്യമൊക്കെയുണ്ട് കണ്ടിരിക്കാലോ”
“കണ്ടാ ടീച്ചറ് മോത്ത്ക്ക് നോക്ക്യെന്നെല്ല. പിന്നെങ്ങനേ കാണ്വാ?”
“അംജദ് എന്നെയും നോക്കാറില്ലല്ലോ?”
“അത് ടീച്ചർക്കെന്തേലും തോന്നോന്ന് വിചരിച്ചാ”
“ഒന്നും തോന്നില്ലടാ. നോക്കുന്നത് ഇഷ്ടാ”
“ഇക്കും ഇഷ്ടാ”