മണിക്കുട്ടന്റെ പാറു്ക്കുട്ടി 2

“എനിക്ക് കളിക്കാൻ പോകാൻ ആഗ്രഹമില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല…എന്റെ പാറുക്കുട്ടിയെ ഇവിടെ ഒറ്റക്കാക്കിയിട്ട് പോകാൻ എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല…അതല്ലേ…” സത്യമായിരുന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞത്. ആ മാദകമേനിയെ വിട്ടിട്ട് പോകാൻ എനിക്കു തീരെ മനസ്സുണ്ടായില്ല.
“നിന്നെ കിട്ടിയത് എന്റെ ഭാഗ്യമാണെടേ മോനേ…”എന്നു പറഞ്ഞ് അവൾ അവനെ ചേർത്തു പിടിച്ചു മുടിയിൽ തഴുകി. എന്നിട്ട് അവന്റെ കാതിൽ മന്ത്രിക്കുന്നത് പോലെ പറഞ്ഞു
“നീയെന്നെ അങ്ങിനെ വിളിച്ച്ത് എനിക്കെന്ത് ഇഷ്ടായീന്നോ…പണ്ട് എന്നെ വീട്ടിൽ വിളിച്ചിരുന്ന എന്റെ ചെല്ലപ്പേരായിരുന്നു അത്…” അവന്റെ മുടിയിളകളിൽ വിരലുകളോടിച്ച് അവൾ മൊഴിഞ്ഞു.
“ഏന്ത് വിളിച്ചെന്നാ ആന്റി പറയുന്നത്?…”ഞാൻ പൊട്ടൻ കളിച്ചു. ആന്റിയുടെ വായിൽ നിന്നുതന്നെ കേൾക്കാനായിരുന്നു ഞാനങ്ങിനെ ചെയ്തത്. അവളുടെ പുറത്ത് കൈകൾ തഴുകുക്കൊണ്ടിരുന്നു അവൻ.
“ടാ നീയെന്നെ ഇന്നലെ വിളിച്ചില്ലേ…പിന്നെ കുറച്ചു മുൻപു്…” ഒന്നു നിർത്തിയിട്ട് അവന്റെ കാതിനോടു ചുണ്ടുരുമ്മി ഒരു രഹസ്യം പറയുന്നതു പോലെ അവൾ മൊഴിഞ്ഞു… ”പാറു്ക്കുട്ടീന്ന്…” അത് പറഞ്ഞതും നാണംകൊണ്ടെന്ന പോലെ അവൾ അടക്കിച്ചിരിച്ചു.
“അയ്യോടാ…ഞാൻ അങ്ങിനെ വിളിക്കുന്നത് അത്രയ്ക്കിഷ്ടമായോ ആന്റിക്ക്…”സമൃദ്ധമായ ഇടതൂർന്ന മുടിയിഴകളിലൂടെ കൈകളോടിച്ചു കൊണ്ടാണ് ഞാനതു പറഞ്ഞത്. പറഞ്ഞു തീരാൻ സമ്മതിച്ചില്ല. കുട്ടന്റെ വായ അവൾ ​പൊത്തിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു. “ഇനി നീയും ഞാനും ഉള്ളപ്പോൾ എന്നെ അങ്ങിനെ വിളിച്ചാൽ മതിയെടാ മോനേ…” അത് പറഞ്ഞ് കയ്യെടുക്കുമ്പോൾ അവൻ ചെറുചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“പാറുക്കുട്ടീടെ ഇഷ്ടം…”ഇത് പറഞ്ഞ് അവർ ചിരിച്ചു.
“നീ പോയിരുന്ന് പഠിച്ചോ…“എനിക്ക് കുറച്ച് അലക്കാനുണ്ട്…” എന്നു പറഞ്ഞ് അവൾ തുണികളെടുക്കാൻ പോയി.
മുകളിൽ പോയി പുസ്തകമെടുത്ത് വായന തുടങ്ങിയ കുട്ടന്റെ മനസ്സിലേക്ക് നേരത്തെ നടന്ന കാര്യങ്ങൾ ഓരോന്നായി ഒരു സിനിമയിലെന്ന പോലെ വന്നു തുടങ്ങി. അവന് പഠിക്കാൻ തോന്നിയില്ല. താഴെ വിട്ടിട്ടു പോന്ന മാദകത്തിടമ്പിന്റെ സാമീപ്യം അവൻ കൊതിച്ചുപോയി.