മുറിക്ക് പുറത്തെ ഹാളിലുള്ള ജനാലക്കരികിലേക്ക് പോയി കൈകള് അഴിയില് പിടിച്ച് നിന്നു. പുറത്തെ നീണ്ട പുഞ്ചപാടങ്ങള് നോക്കി കൊണ്ട് പോകറ്റില് നിന്നും കഞ്ചാവ് നിറച്ച സിഗറെറ്റെടുത്ത് കൊളുത്തി ആഞ്ഞു വലിച്ചു. അരിശം എനിക്ക് ലഹരിക്കൊപ്പം കൂടി വന്നു.
സിഗററ്റ് തീര്ന്നതും ഞാന് കുറ്റി പുറത്തേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞ് അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു. മുറിക്കുള്ളിലേക്ക് കടക്കുമ്പോള് പാര്വതിയമ്മ മകള് വന്ദനയോടെ എന്തൊക്കെ തിരക്കിട്ട് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വന്ദന എല്ലാം തലയാട്ടി കേഴ്ക്കുന്നു. എല്ലാം ശുഭപര്യവസാനിച്ചാല് മതിയായിരുന്നെന്ന് എന്റെ മനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകള് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
“…എന്തു പറയുന്നു പാര്വതിയമ്മേ…നിന്റെ മകള്…….”.
“…ഞാന് എല്ലാം പറഞ്ഞ് മനസ്സിലാക്കീട്ടുണ്ട്….അവള് മാപ്പ് രാജീവ് മോനോട്..പറയും ……അവള് മാപ്പ് പറഞ്ഞീട്ട് താഴേക്ക് പോയ്ക്കോട്ടെ അല്ലേ…”. പാര്വതിയമ്മ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
ഞാനൊന്നും പറയാതെ ആ കട്ടിലിന്റെ അടുത്ത് ചെന്ന് വാഴ വെട്ടിയിട്ട പോലെ മലര്ന്ന് കിടന്നു. എന്നീട്ട് പതിയേ അവളുടെ നേര്ക്ക് തല തിരിച്ച് നോക്കി. എന്തുകൊണ്ടോ അവര് തല താഴ്ത്തി നില്ക്കുകയാണപ്പോള്. കുറച്ച് നേരം മുന്നെ കണ്ട വീര്യമെല്ലാം അലിഞ്ഞില്ലാതെയായിരിക്കുന്നു.
“…നീ വരുമ്പോള് അമ്മ എന്താണ് ചെയ്തീരുന്നതെന്ന് നിനക്ക് …അറിയാമോ….?????”.
ഞാനവളെ അടുത്തേക്ക് മാടി വിളിച്ചു. ഒരു യന്ത്രം കണക്കെ അവള് എന്റെ അടുത്തേക്ക് അല്പം ഭയം കലര്ന്ന ഭാവത്തോടെ വന്നു.
“…ഉം മ്…..”. അവള് നല്ല കുട്ടിയായി മൂളി.
“…അപ്പോ നിനക്ക് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതെന്തിനാണെന്ന് അറിയാം അല്ലേ…പറയഡീ…”. അല്പ്പം നിര്ത്തിയതിന് ശേഷം ഞാന് പറഞ്ഞു. അവള് പേടിച്ചരണ്ട് നില്ക്കുകയാണ് മൂളി.
“…ഉം…”.
“….അപ്പോ നിന്റെ അമ്മയുമായി ഞാന് അങ്ങനെ ചെയ്യുബോള് നീ വന്ന് തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നത് തെറ്റല്ലേ …ഡീ…വന്ദനേ….”. ഞാന് പുലര്ത്തി വന്ന അതേ ദ്വേഷ്യത്തില് തന്നെ ചോദിച്ചു.
അവള് മിണ്ടാതെ നിന്നു. ഞാനവളൂടെ കൈതലമെടുത്ത് പതുക്കെ തഴുകി. അതവളിള് അല്പ്പം ആശ്വാസമേകിയത് പോലെ തോന്നി.
“…വന്ദനേ …നീ കൊച്ചു സുന്ദരി തന്നേയാണ്…ട്ട്യോ….നീ എന്തിനാ പഠിക്കുന്നേ…”.
“…ബി.എസ്.സ്സി…ഫിസ്സിക്സ്സ്….”.