സുജയുടെ കഥ – 7

. ചെയ്യുന്നത് എന്ത് കാര്യമാണെങ്കിലും അതിൽ നൂറു ശതമാനം ആത്മാർത്ഥത പുലർത്തുക , അത് കേസിന്റെ കാര്യത്തിലും പെണ്ണ് വിഷയത്തിലും, ഇതാണ് നോബിളിന്റെ ഒരു നല്ല ഗുണം . ഇന്നത്തെ കാലത്തു വളരെ വിരളമായ ഒരു സ്വഭാവ ഗുണമാണത്. അല്ലെങ്കിൽ പിന്നെ ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരുമില്ലാത്ത ഒരു പെണ്ണിനെ മതിയാവോളം ഉപയോഗിച്ചിട്ട്, കുറച്ചു പൈസയും കൈയിൽ വച്ച് കൊടുത്തിട്ടു, ഇനി വേണ്ടതെന്നാണെന്നു വച്ചാൽ നീ ചെയ്തോ എന്ന് പറഞ്ഞു , അയാൾക്ക് വേണമെങ്കിൽ കൈയൊഴിമായിരുന്നു. നോബിൾ വ്യത്യസ്തനായിരുന്നു. അയാൾ അങ്ങനെ പറഞ്ഞില്ലെന്നു മാത്രമല്ല , കേസിനെ കുറിച്ച് കൂലങ്കഷമായി ചിന്തിക്കാനും തുടങ്ങി . അങ്ങനെ ചൊവ്വാഴ്യ്ച്ച , ബാംഗ്ലൂർക്കു യാത്രാവാൻ അവർ തീരുമാനിച്ചു. “ഇനി മാത്യുച്ചായൻ വരണമെന്നില്ല , അവിടുത്തെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കൊള്ളാം”, നോബിൾ പറഞ്ഞു. മാത്യു അത് തല കുലുക്കി സമ്മതിച്ചു . അയാൾക് തൽക്കാലത്തേക്കെങ്കിലും കളി മടുത്തിരുന്നു, പിന്നെ ലിസമ്മ ഘടകവും . രാത്രിയിലെ ട്രെയിൻ ബുക്ക് ചെയ്തു അവർ ബാംഗ്ലൂർക്കു യാത്രയായി.
ബുധനാഴ്ച ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തി, നല്ലൊരു ബിസിനസ് ഹോട്ടലിൽ മുറിയെടുത്തു. ഉച്ചയോടു കൂടി നോബിൾ സുജയുമൊത്തു സ്റ്റേഷനിൽ പോയി. സുജയോട് വരേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും, തന്റെ അനുജൻ ജയിലിൽ കിടക്കുമ്പോൾ , ആഡംബര ഹോട്ടലിൽ വെറുതെ ഇരുന്നു സമയം കൊല്ലാൻ അവളുടെ മനസ്സനുവദിച്ചില്ല. സ്റ്റേഷനിലെ വിടന്മാരുടെ നോട്ടം അവൾക്കൊരു പ്രശ്നമായി തോന്നിയതേയില്ല. സുജയെ കണ്ടതും ഇൻസ്‌പെക്ടർ പരിചയ ഭാവത്തിൽ ചിരിച്ചു. അവളോട് ചേർന്ന് നിന്ന് അയാൾ കാര്യങ്ങൾ പറഞ്ഞു . അവളുടെ ശരീരത്തിനറെ ഗന്ധം അയാളെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചു . കുണ്ണ , പാന്റ്സ് പൊത്തു വരുമെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി. ഒന്ന് കൊണ്ടും പേടിക്കണ്ട, ഇവളെ രണ്ടു ദിവസത്തേക്ക് വിട്ടു തന്നാൽ, അനുജനെ ഞാൻ പുട്ടു പോലെ ഇറക്കി തരാം എന്ന് പറയണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ ഒന്നും പറയാതെ സുജയുടെ അംഗലാവണ്യം നോക്കി വെള്ളമിറക്കി അയാൾ നിന്നു. കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച കണ്ട സുജയെ അല്ല എന്ന് അയാൾക്ക് മനസ്സിലായി . ഒന്ന് കൂടൊന്നു ഉരുണ്ടു സുന്ദരിയായിട്ടുണ്ട്. അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുക്കാത്തെ അയാൾ ആലോചിച്ചു. നോബിളിന് ഇംഗ്ലീഷ് നന്നായി വഴങ്ങുമായിരുന്നു മാത്രമല്ല കന്നഡയും അത്യാവശ്യം അറിയാമായിരുന്നു. സ്റ്റേഷനിൽ നിന്നും പ്രോസിക്യൂട്ടറുടെ വിവരങ്ങൾ ശേഖരിച്ചു കൊണ്ടവർ കോടതിയിലേക്ക് നീങ്ങി.
പ്രോസിക്യൂട്ടർ ബെല്ലിയപ്പയെ ഫോൺ ചെയ്തു അയാൾ പറഞ്ഞ ഭാഗത്തേക്ക് അവർ നീങ്ങി . കുറച്ചൊന്നു കുറുകിയ, അത്യാവശ്യം താടിയുള്ള ഒരു ആഢ്യത്തമുള്ള മുഖത്തോടു കൊടിയ ആളായിരുന്നു ബെല്ലിയപ്പ . അയാൾ നടന്നു വന്നു നോബിളിന് കൈ