പാച്ചുവിന്റെ സ്വന്തം ഷേർലിയാന്റി

“ഒന്നുമില്ലാന്റീ…!”
“കുന്തം…! എന്തായാലും
ചോദിക്കെടാ ചെക്കാ..!”
ആന്റി എന്റെ തോളിൽ തട്ടി.
“അല്ലാന്റീ അത്….അത്…” ഞാൻ വിക്കി.
“എന്തത്…..ഒരതുമിതുമില്ല നീ ചോദിയ്കെടാ….!!”
ഞാൻ മടിച്ചുമടിച്ച് ചോദിച്ചു: “അല്ലാന്റീ…ഈ കുര്യൻസാറുമായി….?”
പൂർണ്ണ ചന്ദ്രനെപ്പോലെ തിളങ്ങി നിന്ന മുഖം കാർമേഖം വന്ന് മൂടിയപോലെ ഇരുണ്ടു…! അൽപസമയം നിശബ്ദയായി ഇരുന്നിട്ട് ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു: അതൊന്നും ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ലെടാ… പ്രൊഫഷണൽ ഈഗോ ഒരുവശത്ത് മറുവശത്ത് ചോരയും നീരുമുള്ള ഒരുപെണ്ണിന് വേണ്ടതൊന്നും നൽകാനുള്ള കഴിവില്ലായ്മ…! എന്തൊക്കെ കുറവുകളും വഴക്കുകളും ഉണ്ടെങ്കിലും സഹിക്കാം പക്ഷേ രണ്ടാമത്തേതോ..?” വെട്ടിത്തുറന്നുള്ള ഈ പറച്ചിലിൽ ഞാൻ അടികിട്ടിയപോലായി…
ഞങ്ങൾ ഒരിക്കൽ പോലും ആ രീതിയിൽ സംസാരിക്കുകയോ ദ്വയാർത്ഥ പ്രയോഗങ്ങൾ നടത്തുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ലായിരുന്നു.!
മരച്ചിരുന്ന എന്റെ തോളിൽ പിടിച്ച് കുലുക്കി ആന്റി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് എണീറ്റു: “അയ്യേ… അതിനെന്താ നീ വല്ലാതായേ…? പഴയ ഒരു ചൊല്ല് നീ കേട്ടിട്ടില്ലേ…? മുതുകാള പശൂനെ മിനക്കെടുത്തുക എന്ന് അതും അങ്ങനെ കൂട്ടിയാൽ മതി…!”
“വാ…. എണീക്ക് പോകാം” ഞാൻ വണ്ടിയെടുത്തു. ഹെഡ്ഡ്റെസ്റ്റിലേക്ക് തലചായ്ച് കണ്ണുകൾ അടച്ച ഷേർളിയാന്റി എന്റെ ബൈക്കിന് സമീപം വണ്ടി നിർത്തും വരേയും കണ്ണുകൾ തുറക്കുകയോ സംസാരിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല…! യാത്രയിലുടനീളം ഞാനും ആകെ മാനസികസംഘർഷത്തിലായിരുന്നു…! കുടുംബജീവിതത്തെപറ്റിആന്റിയോട് ചോദിക്കെണ്ടായിരുന്നു…! ഞാൻ ആ യാത്രയിലാകെ ആശയക്കുഴപ്പത്തിൽ ആയിരുന്നു….! എന്ത് ചെയ്യും…? ഞാനാണെങ്കിൽ ഇതുവരേയും ആരേയും ആദ്യം അങ്ങോട്ട് മുൻകൈ എടുത്ത്കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ് കളിച്ചിട്ടില്ല…രാജിചേച്ചി മുതൽ ആൻസി വരെ…എന്റെ സൂര്യാമ്മയെപ്പോലും…!
ഇത്…..? എത്ര ചമ്മലായാലും ഞാൻ അവസാനം മുൻകൈ എടുത്ത് നോക്കാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു…! കാരണം ഞാൻ ഷേർളിയിന്റിയെ കളിക്കാതെ സുനിലിന് കന്പിക്കുട്ടനിലേക്ക് ചെല്ലാൻ പറ്റില്ല ….ചെന്നാൽ പാച്ചു തട്ടിക്കളയും പാവത്തിനെ…! ഞാൻ വണ്ടി നിർത്തി ഇറങ്ങിയപ്പോൾ
കണ്ണ് തുറന്ന് ദീർഘനിശ്വാസവും വിട്ട് മൂരിനിവർന്ന ഷേർളിയാന്റി ഡോർതുറന്നിറങ്ങി മുൻ വശത്തുകൂടി വന്ന് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിൽ കയറി ഡോറടച്ചു.
“ആന്റീ ….” ഞാൻ കുനിഞ്ഞ് പതിയെ വിളിച്ചു. ആന്റി എന്റെ നേരേ നോക്കി….
ഞാൻ നിവർന്ന് മുഖം കാണിക്കാതെ നിന്നു
“ഒരൊന്നാം തരം വിത്തുകാള ഇവിടെ റെഡിയായിട്ടുണ്ട്…! മുതുകാള മിനക്കെടുത്തിയപോലാകില്ല….! പശൂനെക്കൊണ്ട് മൂത്രോം ചാണകോം ഒരുമിച്ചിടീപ്പിക്കും ഒന്ന് മൂളിയാൽ മതി…!”
പറഞ്ഞതും ഞാൻ ചാടി ബൈക്കിൽ കയറി പാഞ്ഞു….
ഒരാവേശത്തിൽ ഒറ്റവീർപ്പിന് പറഞ്ഞിട്ട് പാഞ്ഞ ഞാൻ അത് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ ഇരിക്കാനും നിൽക്കാനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥയിലായി….. ! വേണ്ടായിരുന്നു വേണ്ടായിരുന്നു എന്ന് അന്തരംഗം മന്ത്രിച്ചുകൊണ്ടേയിരുന്നു…! ഇനി ഷേർളിയാന്റിയുടെ മുഖത്ത് എങ്ങനെ നോക്കും എന്ന് ഞാൻ വെപ്രാളപ്പെട്ടു…!
ആ അങ്കലാപ്പിലാണ് ഓഫീസിലെത്തിയതും ഇരിക്കപ്പൊറുതിയില്ലാതെഡോക്ടേഴ്സ് പാർക്കിംഗിലേക്ക് പോയി നോക്കി ഷേർളിയാന്റിയുടെ കാർ അവിടെ കാണാനുമില്ല..! ഞാൻ വാർഡിൽ പോയിനോക്കി അതിരാവിലെ റൌണ്ട്സ് പൂർത്തിയാക്കി ഇന്ന് ഓപി ഇല്ല എന്ന് അറിയിച്ചിട്ട് പോയി…!
പിറ്റേന്നും അതിനടുത്ത ദിവസവും ആന്റിയെ കാണാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചിട്ട് സാധിച്ചില്ല…. മാനസിക സംഘർഷത്താൽ ഞാനാകെ വലിഞ്ഞുപൊട്ടാറായ അവസ്ഥയിലെത്തി..! ആന്റി മനഃപൂർവ്വം എന്നെ ഒഴിവാക്കുന്നതാണ് എന്ന് മനസ്സസിലായി..!
“മനൂന് ഇതെന്തുപറ്റി…?”
നിറവയറുമായിരിക്കുന്ന സൂര്യാമ്മ തിരക്കാൻ തുടങ്ങി….
നാലാം ദിവസം….. ഞാൻ മെഡിക്കൽകോളജിന്റെ പ്രധാനകവാടം കടന്നപ്പോൾ കണ്ടു ഷേർളിയാന്റിയുടെ കറുപ്പ് സ്കോഡ ഒക്റ്റാവിയ..! കറുത്ത സൺഫിലിമും ഒട്ടിച്ച് ആകെ ഒരേ നിറത്തിലുള്ള അത് ഗേറ്റിന് അഭിമുഖമായി കിടന്നു…
ഞാൻ ചെന്ന് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റിന്റെ ഓരം ചേർത്ത് വണ്ടി നിർത്തി. കറുത്ത ഗ്ളാസ്
അൽപം താന്നു…. ഷേർളിയാന്റിയിൽ നിന്നും ഗൌരവസ്വരത്തിലുള്ള ആജ്ഞാസ്വരം ഉയർന്നു: “വണ്ടി വച്ചിട്ട് വന്ന് കയറ്….!” ഉടൻ തന്നെ ഗ്ളാസ് ഉയർന്ന് മുഖം മറഞ്ഞു…! ഞാൻ ബൈക്ക് പാർക്കിംഗ് ഏരിയായിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് വച്ചിട്ട് ചെന്ന് കാറിൽ കയറി….. വണ്ടി മുന്നോട്ട് നീങ്ങി….