രാത്രിയില്‍ വിടരുന്ന പൂവുകള്‍ [സ്മിത]

“ജോര്‍ജ്ജ് ചേട്ടന്‍റെ മൊതലാ! അത് അങ്ങനെ കണ്ണി കണ്ടവമ്മാര്‍ക്ക് കുണ്ടിക്ക് പിടിക്കാന്‍ ഉള്ളതല്ല!”

“ഹോ! ഇങ്ങനെ നാക്കിന് എല്ലില്ലാത്ത ഒരു സാധനം!”

അവള്‍ അവന്‍റെ നേരെ കയ്യോങ്ങി.

“എന്നതാരുന്നു അവമ്മാര് കുശുകുശുത്തോണ്ടിരുന്നെ? ഇടയ്ക്ക് ചിരി ഒക്കെ ഉണ്ടാരുന്നല്ലോ,”

അവള്‍ ചോദിച്ചു.

“ചേച്ചിയെപ്പറ്റി ആരുന്നു…”

“എന്നെപ്പറ്റിയോ? എന്നപ്പറ്റി എന്നത്?”

സന്ദീപ്‌ അവളുടെ തോളില്‍ കൈകള്‍ വെച്ചമര്‍ത്തി. മുഖം അല്‍പ്പം കൂടി അവളിലേക്ക് അടുപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു.

“അവര് പറയുവാ ചേച്ചി സൂപ്പർ ചരക്ക് ആണെന്ന്…”

ശ്രീദേവിയുടെ മുഖത്ത് അദ്‌ഭുതവും അനിഷ്ടവും നിറഞ്ഞു.

“നല്ല കൂട്ടുകാർ!”

അവൾ ശബ്ദമുയർത്തി.

“സ്വന്തം കൂട്ടുകാരന്റെ ചേച്ചിയെപ്പറ്റി ഇങ്ങനെയൊക്കെയാണോടാ പറയേണ്ടേ?”

“അത് ചേച്ചീ, അതവര്…”

സന്ദീപ് മുഴുമിക്കാതെ അവളെ നോക്കി.

“എന്നിട്ടു നീയത് കേട്ടോണ്ട് ഒന്നും പറയാതെ നിന്നു; അല്ലെ?”

സന്ദീപ് പുഞ്ചിരിച്ചു.

“പോടാ ഇളിക്കാതെ…”

സ്വരത്തിൽ അനിഷ്ടം കലർത്തി അവൾ തുടർന്നു.

“ചേച്ചീ അത്…”

അവൻ പറഞ്ഞു.

“സത്യത്തിൽ ആദ്യം ദേഷ്യവും വിഷമവുമൊക്കെ തോന്നി. നേര്! പക്ഷെ പിന്നെ….”

“പിന്നെ?”

“പിന്നെ അത് കേട്ടപ്പോൾ എന്തോ ഒരു രസം…അവര് ചേച്ചീടെ സൗന്ദര്യത്തെ പുകഴ്ത്തുകയല്ലേ ചെയ്തേ…ചേച്ചീടെ ലുക്ക്…അതവർക്ക് ഭയങ്കര ഇഷ്ടപ്പെട്ടത് കൊണ്ടല്ലേ…”