മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 1 [സ്പൾബർ]

Posted by

മഞ്ഞ്മൂടിയ താഴ് വരകൾ 1

Manjumoodiya Thazhvarakal Part 1 | Author : Spulber


( എന്റെ രണ്ട് കഥകൾ തീർക്കാനുണ്ട്.. അതിനിടയിലാണ് ഈ കഥ മനസിൽ വന്ന് കയറിയത്.. വൈകാതെ എല്ലാം പൂർത്തിയാക്കും.. ഈ കഥ ഒരു വീട്ടിലോ, ഒരു മുറിയിലോ ഒതുങ്ങാത്ത വിശാലമായൊരു കഥയാണ്.. ആരേയും നിരാശരാക്കാതെ, എല്ലാ വായനക്കാർക്കും ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റുന്ന രീതിയിൽ ഇത് എഴുതി പൂർത്തിയാക്കണം എന്നാണ് ആഗ്രഹം. എന്റെ ചില കഥകൾ പത്ത് ലക്ഷത്തോളം ആളുകൾ വായിച്ചു എന്നത് എനിക്ക് സന്തോഷം നൽകുന്ന കാര്യം തന്നെയാണ്.. തുടർന്നും പ്രിയ വായനക്കാരുടെ പ്രോൽസാഹനം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു…
എല്ലാവരോടും സ്നേഹം മാത്രം..
ഇഷ്ടത്തോടെ, സ്പൾബർ. )

നാൻസിക്ക് എത്ര ചിന്തിച്ചിട്ടും ആ മുഖം ഓർത്തെടുക്കാനാവുന്നില്ല. തന്റെ നാട്ടിലോ, പഠിക്കുന്ന കോളേജിലോ, പോകുന്ന വഴിയിലോ അങ്ങിനെ ഒരു മുഖം കണ്ടതായി ഓർക്കുന്നേ ഇല്ല.
പിന്നെന്താണിങ്ങിനെ… ?
രണ്ട് ദിവസമായി ഈ അസുഖം തുടങ്ങിയിട്ട്… ഒരിക്കലും കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു മുഖം മനസിലോർത്ത് തന്റെ പൂറ് ചുരത്തുന്നു. അയാളെ മനസിലോർത്ത് നിരന്തരം സ്വയംഭോഗം ചെയ്യുന്നു…ഇതെന്ത് അസുഖമാണ് കർത്താവേ…
മരം കോച്ചുന്ന തണുപ്പിലും, ഈ പുലർച്ചെ മൂന്ന് മണി നേരത്തും നാൻസിയുടെ രണ്ട് വിരലുകൾ മദജലം തുളുമ്പി നിൽക്കുന്ന പൂറ്റിലാണ്. തൊട്ടടുത്ത മുറിയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന അപ്പനെ ശബ്ദം കേൾപ്പിക്കാതെ വിരലുകൾ ഊരിയടിച്ച് നാൻസി രതിമൂർച്ചയിലെത്തി. നല്ല ഉറക്കത്തിലായിരുന്ന നാൻസി ഇത് വരെ നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ആ സുന്ദരനായ യുവാവിനെ സ്വപ്നം കണ്ട് ഞെട്ടിയുണരുകയായിരുന്നു. തൊട്ട് നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചത് പോലെത്തന്നെ പൂറ് കുതിർന്നിട്ടുണ്ട്… എന്നാ പിന്നെ അവനെയോർത്ത് ഒന്നുകൂടി വിരലിട്ടേക്കാം എന്ന് കരുതി രാത്രിയിലെ മൂന്നാം സ്വയംഭോഗമാണവൾ ഇപ്പോൾ ചെയ്തത്. അഴിച്ചിട്ട പാന്റീസെടുത്തവൾ പൂറ് തുടച്ച്, പുതപ്പ് തലവഴി മൂടി വീണ്ടും ഉറങ്ങാൻ ശ്രമിച്ചു. എങ്കിലും അവൻ ഇടക്കിടെ അവളെ ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

=============================

മെയിൽ റോഡിൽ നിന്നും ഏകദേശം ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ വണ്ടി ഓടിയിട്ടും,ഒരാളെയോ, ഒരു വണ്ടിയോ കാണാതായപ്പോൾ ടോണി തന്റെ ബുള്ളറ്റ് നടുറോഡിൽ തന്നെ നിർത്തി ഓഫാക്കി.
ചുറ്റും നോക്കിയ ടോണിക്ക് കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ടല്ലാതെ വേറൊന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.
ഇനിയെന്ത് ചെയ്യും..?
മുന്നോട്ട് പോവണോ… ?
അതോ തിരിച്ചിറങ്ങണോ… ? ഇരുപത് കിലോമീറ്റർ അപ്പുറം ഒരു ജംഗ്ഷൻ കണ്ടപ്പോൾ ഇടത്തോട്ടുള്ള റോഡിലൂടെ കയറിപ്പോരുകയായിരുന്നു.
അതാണെങ്കിൽ ഈ ഇരുപത് കിലോമീറ്ററും കയറ്റം തന്നെ.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *