” രമ്യേച്ചി …
എന്ന് വീടിന് മുന്നിലെത്തി ഞങ്ങൾ ചേച്ചിയെ വിളിച്ചു .
” ആഹാ കുട്ടാപ്പിയുടെ പനിയൊക്കെ മാറിയോട ”
എന്നും പറഞ്ഞ് അടുക്കളയിൽ നിന്ന് വറ്റൽ മുളകിൻ്റെ നിറമുള്ള ബ്ലൗസും കരിമ്പച്ച നിറമുളള നീളൻ പാവട അരയിൽ എടുത്ത് കുഞ്ഞി മുഖവും കൈ കൊണ്ട് തുടച്ച് കൊണ്ട് രമ്യേച്ചി പുറത്തേക്ക് വന്ന് രാജേഷിനെ തൻ്റെ വിയർത്ത കക്ഷ വിടവിലേക്ക് അണച്ച് നിർത്തി .
രാജേഷ് നാണത്തോടെ ചേച്ചിയുടെ മാമ്പഴ മുലകളിലേക്ക് മുഖം അടുപ്പിച്ച് നിന്നു .
എൻ്റെ മനസിൽ അപ്പോഴും മായ എന്ന മുപ്പത്തി ഒമ്പത് കാരിയുടെ വലിയ ശരീരം മാത്രമായിരുന്നു .
” നമുക്കിന്ന് ഉണ്ണൂലി മാവിൽ കയറാൻ പോയാലോ ? ഈ നേരത്ത് ഇല്ലത്ത് ആ വയസായ ദേവകി അമ്മാമ മാത്രമാ ഉണ്ടാവുക . എല്ലാ പിള്ളേരും സ്കൂളിൽ പോയി കാണും. നിങ്ങൾ എന്ത് പറയുന്നു ? ”
എന്ന് രമ്യേച്ചി രാജേഷിനെ കക്ഷത്തിൽ ലോക്ക് ചെയ്ത് പിടിച്ച് കൊണ്ട് എന്നെ നോക്കി ചോദിച്ചു .
ആ കാലത്ത് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ ഏറ്റവും പൊക്കവും വണ്ണവും കൂടിയ എന്നാൽ കൊച്ച് പിള്ളാർക്ക് വരെ കയറാൻ സാധിക്കുന്ന എട്ട് ശികരങ്ങളുള്ള വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള കായ്ക്കാത്ത മാവാണ് ഉണ്ണൂലി മാവ് .
ഇല്ലത്തെ കാരണവൻമാർ നട്ട് വളർത്തിയതിൻ്റെ ഓർമകൾ ഓടി കളിക്കുന്ന മാവ് കാരണം അത് കായ്ക്കാത്തതായിട്ട് കൂടി അവർ വെട്ടി കളഞ്ഞതുമില്ല .
ഏക്കറ് കണക്കിന് മുറ്റമുള്ള ഇല്ലത്തെ തൊടിയിലെ ഒരു സൈഡിലാണ് ഇല്ലത്തിന് തണലേകിക്കൊണ്ട് ആ വലിയ മാവ് നിന്നിരുന്നത് .
ചേട്ടൻമാർ മുതൽ എൻ്റെ അമ്മയുടെ പ്രായമുള്ള ചേച്ചിമാർ വരെ കൗമാര കാലത്ത് ഉണ്ണൂലി മാവിൻ്റെ തുഞ്ചത്ത് കയറിയിട്ടുള്ളവരാണ് .
അതും നാട്ടിലെ ആ കാലത്തെ ഒരു ട്രൻ്റ് ആയിരുന്നു .
ഏഴോ എട്ടോ വയസ് കഴിഞ്ഞാൽ ആൺ പെൺ വ്യത്യാസമില്ലാതെ ശികരങ്ങളിൽ നിന്ന് ശികരങ്ങളിലേക്ക് പടി പടിയായി മാവിൻ്റെ തുഞ്ചത്ത് വരെ കയറുന്ന വിരുദൻമാരും വിരുദികളും നാട്ടിൽ പതിവ് കാഴ്ച്ചയായിരുന്നു .
അതിൻ്റെ എട്ട് ശികരങ്ങളും കഴിഞ്ഞ് തുഞ്ചത്തെ ഒമ്പതാമത്തെ ശികരത്തിൽ പോയി ഇരുന്ന് തിരിച്ചു വന്നവൻ കഴിവ് തെളിയിച്ചവനാണ് എന്നാണ് ആ കാലത്ത് പഴമക്കാർ പറയുന്നത് .
രമ്യേച്ചിയൊക്കെ നാലാം ക്ലാസിൽ പഠിക്കുന്ന സമയത്ത് തന്നെ അതിൻ്റെ തുഞ്ചത്ത് കയറിയ ആളാണ് .
ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞ നാട്ടിലെ പ്രധാന ലോലരിൽ പെട്ട അപ്പുവും മുനീറും ആറ് ശികരങ്ങൾ വരെ കയറിയിട്ടുള്ളവരാണ് .
എന്നാൽ ഈ പറയുന്ന പാവം ഞാനാകട്ടെ കഷ്ടിച്ച് ആദ്യം കാണുന്ന ഒരു ചില്ലയിൽ മാത്രമെ കയറിയിട്ടുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ‘
രാജേഷിന് ആ മാവിൻ്റെ ചുവട്ടിൽ നിൽക്കുമ്പോൾ തന്നെ തല കറങ്ങുമായിരുന്നു .