“അതുപിന്നെ പുള്ളി ഉപയോഗിക്കാനായി കാശുമുടക്കി പണിഞ്ഞതല്ലെ. ഇതിന്റെ അവകാശി പുള്ളി ആണല്ലോ” അവളുടെ പൂറിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് നോക്കി ഞാന് പറഞ്ഞു. സിന്ധുവിനത് മനസ്സിലായി; അവള് മറുപടി നല്കിയത് ഇങ്ങനെയാണ്.
“അങ്ങനെ ചേട്ടന് മാത്രം അവകാശം പറയാന് ഒക്കില്ല. എന്റെ അച്ഛനുമുണ്ട് അതിനേക്കാള് അവകാശം. അച്ഛനാ ഇതിനുവേണ്ടി കൂടുതലും പണം മുടക്കിയത്” ഭാര്യ കാണാതെ സ്വന്തം ദേഹത്തേക്ക് കണ്ണെറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവള് പറഞ്ഞു.
എനിക്ക് ഹരം കയറി. കൃത്യമായ മറുപടിയാണ് അവള് നല്കുന്നത്.
“അച്ഛന് പണം മുടക്കാനല്ലേ അവകാശം ഉള്ളു. വീട് ഇപ്പോള് ദിനേശന്റെ സ്വന്തമല്ലേ”
“ഇതെന്റെ മുറിയാ. ഞാന് പറഞ്ഞിട്ട് ഉണ്ടാക്കിയത്. എന്റെ മുറീല് എനിക്ക് അവകാശം ഇല്ലേ”
“അതുണ്ട്. നമ്മുടെ എന്തും നമ്മള് തീരുമാനിക്കുന്ന പോലാ. നമുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള തുണിയും ആഹാരവും ഉപയോഗിക്കുന്നത് വേറെ ആരുടേം സൗകര്യം നോക്കിയല്ലല്ലോ? നമ്മുടെ ഇഷ്ടം പോലല്ലേ”
“പക്ഷെ പുള്ളീടെ വിചാരം എല്ലാത്തിനും അയാള്ക്ക് മാത്രമേ അധികാരം ഉള്ളെന്നാ. എനിക്കിങ്ങനെ ഒന്നും വെറുതെ ഇടുന്നത് ഇഷ്ടമല്ല. ഒക്കെ ഉപയോഗിക്കാന് ഉള്ളതല്ലേ. അല്ലെ ചേച്ചീ”
ഭാര്യ കാര്യമറിയാതെ മൂളി.
“ഉപയോഗം ഇല്ലാത്തോണ്ടാ ഇങ്ങനൊക്കെ കിടക്കുന്നെ. ഇല്ലേല് ഞാന് വൃത്തിയാക്കി ഇട്ടേനെ” സിന്ധു കപടഭാവത്തോടെ എന്നെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു. എന്റെ ശരീരം കത്താന് തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവളുടെ ഓരോ വാക്കും മറ്റേ അര്ത്ഥത്തില് ആണ്.
“പിന്നെന്നോട് പറേവാ, എനിക്ക് പറ്റുമെങ്കില് എല്ലാം എടുത്തു വച്ച് മുറി ഉപയോഗിച്ചോളാന്. പണിക്കാരെ വച്ച് പക്ഷെ വപ്പിക്കണ്ടാത്രേ” അവള് ചിരിച്ചു.
“പക്ഷെ മടിച്ചിയായ നീ തന്നെ ഒട്ടു ചെയ്യത്തുമില്ല” ഭാര്യ പറഞ്ഞു.
“തന്നെ ചെയ്യാതാണോ പിന്നെ ഞാനിവിടെ ജീവിക്കുന്നത്. ചേച്ചിക്ക് എന്തേലും ഒക്കെ ചെയ്തു തരാന് സതിയേട്ടന് ഒപ്പം ഉണ്ടല്ലോ. ഞാന് എല്ലാം ഒറ്റയ്ക്കാ..അതിന്റെ കൂടെ ഇത് എനിക്കെങ്ങും വയ്യ. ആണുങ്ങളുടെ സഹായമില്ലാതെ നടക്കില്ല ചേച്ചീ”
“എങ്കിലൊരു കാര്യം ചെയ്യാം; കൂലി തന്നാ ഞാന് ചെയ്തോളാം. ദിനേശനോട് സിന്ധു തന്നെ ചെയ്തതാന്ന് പറഞ്ഞാ മതി; എന്താ” ഞാന് വെറുതെ പറഞ്ഞു.