മറ്റുള്ളോരെ ശല്യം ചെയ്യാതെ അന്തസായി ജീവിക്കാൻ ശ്രെമിക്കുന്നതാണ് ഈ സമൂഹത്തിനു എന്നോടുള്ള പ്രശ്നം. എന്റെ അഭിമാനത്തിലിട്ട് മാന്താൻ ഒരൊത്തരെ സമയാസമയം കെട്ടിഇറക്കും. എന്താണ് സമൂഹമേ നിനക്കെന്നോട് ഇത്ര ദേഷ്യം.!.
എല്ലാം അറിഞ്ഞിട്ടുള്ള വരവാണ്, എവിടുന്നോ നിഥിനും ഷാനുവും ഓടി പാഞ്ഞെത്തി. ഇവറ്റകലാണ് എനിക്കാ ക്ലാസിലുള്ള രണ്ടു കൂട്ടുകാർ. മറ്റുള്ളോരോട് എന്തോ ഞാൻ അടുക്കാൻ ശ്രെമിച്ചിട്ടില്ല.
“എന്താടാ മയിരേ നീ ആ പെണ്ണിനോട് പറഞ്ഞത്?”
നിഥിനായിരുന്നു അത്.
“അവൾ എങ്ങാനും പോയി പരതി കൊടുത്ത പണി ഉറപ്പാമോനേ “
ഷാനു ഉടനെ പറഞ്ഞു.
“ആരോട്, അതിനു ഞാൻ എന്തോ ചെയ്തു?“
ഞാൻ എന്നെയൊന്നു ന്യായികരിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു.
“നീ ഒന്നും ചെയ്തില്ലേ? നീ അവളോട് എന്താ പറഞ്ഞത്?ആ ആശ്വതിയോട്?”
നിഥിൻ എന്റെ നേരേ ചാടി.
“കൂടുതൽ കളിച്ചാൽ ഉടച്ചു കളയുന്നു. “
അൽപ്പം നാണത്തോടെയും അതിലുപരി അഭിമാനത്തോടുങ്കൂടെ എന്റെ മനസിൽ അലയടിക്കുന്ന ആ ഡയലോഗ് വഷളൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.
“ദൈവമെ ഈ പൊട്ടൻ,… ടാ അവളെങ്ങാനും പോയി പരാതി പെട്ടാൽ അറിയാല്ലോ. കോളജ് ടോപ്പർ ആണെന്നൊന്നു അവർ നോക്കില്ല….”