ഇനിയുള്ള നാളുകൾ [മിന്നു]

ഈ സമയം അമ്പലത്തിൽ തെയ്യം നടക്കുകയാണ് അനുവും രമ്യയും ഇരുന്ന സ്ഥലത്താണ് ഷീബ ഇരുന്നത്
രമ്യ. ചേച്ചി ഇന്നൊരു തുടിപ്പൊക്കെ ഉണ്ടല്ലോ
ഷീബ. അതെന്താടി
അനു. ഇന്നലെ കണ്ട പോലെ അല്ല ഇന്നൊരു മാറ്റം
ഷീബ. പോടി അതും പറഞ്ഞ വൾ അനുവിന്റെ തുടയിൽ ചെറുതായി നുള്ളി
അനു. ഞാൻ കണ്ടു രാവിലെ
ഷീബ. എന്ത്
അനു. മനുവേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ നടന്ന കാര്യം
ഷീബ. നീ..നീ എങ്ങനെ.
അനു. അവിടെ വന്നപ്പോൾ തന്നെ പന്തികേട് തോന്നി നിങ്ങൾ കാണാതെ അടുക്കള വാതിൽ തുറന്നിട്ടു
ഷീബ. അമ്മു?
രമ്യ. അവൾ അറിഞ്ഞോട്ടൊന്നും ഇല്ല
ഷീബ. നീയും ഉണ്ടായിരുന്നോ
രമ്യ. എനിക്കാ ഭാഗ്യം കിട്ടിയില്ല ഷീബയുടെ തുടയിൽ കൈ വച്ചു കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
അനു. ചേച്ചി പേടിക്കേണ്ട ആരും അറിയില്ല ഞങ്ങൾ ഫുൾ സപ്പോർട്ട് ആണ്
രമ്യ. ചേച്ചി പേടിക്കേണ്ടെന്നെ ചത്താലും ഞങ്ങൾ ആരോടും പറയില്ല
അനു . നമ്മൾ ഇനി ചങ്ക് ആണ്
ഷീബ. ആരോടും പറയല്ലേ
രമ്യ. ഞങ്ങളെ വിശ്വസിക്കാം പിന്നെ ഒരു കാര്യം
ഷീബ. എന്താടി
രമ്യ. എനിക്കും ഒന്നു കാണണം
ഷീബ. അതിപ്പോ എങ്ങനെ
രമ്യ. ചേച്ചി വിചാരിച്ച നടക്കും ഇനി എപ്പോഴാ
ഷീബ. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞാൻ ഇവിടെ നിന്നു പോകും
അനു. അടുക്കള വാതിൽ തുറന്നിടുമോ
ഷീബ. ഇടാം
രമ്യ. ദാ ആളവിടെ നിൽക്കുന്നു
രമ്യ മനുവിനെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചു
ഷീബ മെല്ലെ സംശയം തോന്നാത്ത രീതിയിൽ അവന്റടുത്തു പോയി പിന്നെ വീണ്ടും അവിടെ വന്നിരുന്നു
രമ്യ. എന്തായി
ഷീബ. പെണ്ണിന്റെ ആക്രാന്തം
രമ്യ. പറയു
ഷീബ . അവനു ടൗണ് വരെ പോകണം ഒരു മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞു ചെല്ലാൻ
അമ്മു അങ്ങോട്ട് വന്നപ്പോൾ അവർ ആ സംസാരം നിർത്തി
മനു അമ്പലത്തിൽ നിന്നു കുറിയും എടുത്തു വീട്ടിൽ പോയി അവിടെ ഷീബ കൊണ്ടുവച്ച സിന്ദൂരത്തിൽ നിന്നു കുറച്ചെടുത്തു സൈനയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയി വണ്ടി എടുക്കാതെ ആണ് പോയത്…….