“ങ്ഹാ..നിന്റെ സഹായം ഉണ്ടെങ്കില് വേഗം തന്നെ എല്ലാം ശരിയാകും. എല്ലാം..” വീണ്ടും എബി ദീര്ഘമായി നിശ്വസിച്ചു.
അന്നവര് തിരികെ ചെല്ലുമ്പോള് ജിന്സി പുറത്തേക്ക് ചെന്നില്ല.
“ചെല്ല്. ചെന്നു സഹായിക്ക്” എബി പറഞ്ഞു. കിരണ് തലയാട്ടിയ ശേഷം ഉള്ളിലേക്ക് പോയി.
അടുക്കള വാതില്ക്കല് എത്തിയ കിരണ് ഒരുനിമിഷം സ്തംഭിച്ച് നിന്നുപോയി. കഷ്ടിച്ച് മുട്ടുവരെ ഇറക്കമുള്ള പാവാടയും, കൈയില്ലാത്ത ടീഷര്ട്ടും ധരിച്ച് പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്ന് ഇറച്ചി അരിയുന്ന ജിന്സി! അവളുടെ ഉരുണ്ട മസിലുള്ള, സ്വര്ണ്ണ പാദസരങ്ങള് അലങ്കരിക്കുന്ന കൊഴുത്ത കണംകാലുകളിലേക്ക് ഗ്രഹണി ബാധിച്ചവനെപ്പോലെ അവന് നോക്കി നിന്നുപോയി. ഒപ്പം പാവാടയുടെ ഉള്ളില് തുളുമ്പി വികസിച്ച് നില്ക്കുന്ന വിരിഞ്ഞ ചന്തികളിലേക്കും കൊഴുത്ത കൈകളിലേക്കും.
“അ..ആന്റി..” ഉള്ളിലേക്ക് കയറി അവന് വിളിച്ചു. തൊണ്ട വരണ്ടു പോയതിനാല് അവനു പറയാന് വന്നത് പൂര്ത്തിയാക്കാനായില്ല.
“ങാ നീ വന്നോ. കുറച്ച് ഉള്ളി അരിഞ്ഞുതാ” അവള് പറഞ്ഞു. കിരണ് വേഗം ജോലി ചെയ്യാനായി പോയപ്പോള് ജിന്സി മുടന്തി പുറത്തേക്ക് ചെന്നു.
“ഇച്ചായാ എനിക്ക് നല്ല വേദന ഉണ്ട്. ഒന്ന് തിരുമ്മിത്താ. സഹിക്കാന് വയ്യാത്തോണ്ടാ” അവള് പറയുന്നത് കിരണ് കേട്ടു.
“ഞാനെന്ത് ചെയ്യാനാ ജിന്സി. എഴുന്നേല്ക്കാന് പോലും പരസഹായം വേണ്ട എന്നോടാണോ ഇത് പറയുന്നത്. നീ പോയി റസ്റ്റ് എടുക്ക്. കിരണ് ഉണ്ടാക്കും വല്ലതും”
“അവനു പാചകം അറിയാമോ. ഹും; എന്റെയൊരു വിധി” കിരണിനെ കേള്പ്പിക്കാന് അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് ജിന്സി അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.
ഉച്ചയൂണ് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ജിന്സി വീണ്ടും കിരണ് കേള്ക്കെ എബിയോട് കാല് തിരുമ്മുന്ന കാര്യം പറഞ്ഞു.
“നീ അവനോടു പറ. അല്ലാതിപ്പോ എന്ത് ചെയ്യാനാ” എബി പറഞ്ഞു.
ഉണ്ടിട്ടു പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ കിരണ് അത് കേട്ടു.
“ആ ചെക്കന് തിരുമ്മാനോ മറ്റോ അറിയോ? വല്ല ആശൂത്രീലും പോയാലോന്നാ എന്റെ വിചാരം. അല്ലേല് വല്ല വൈദ്യന്മാരെയും ഇങ്ങോട്ട് വരുത്താം”
“എങ്ങനെ തിരുമ്മണമെന്നു പറഞ്ഞു ചെയ്യിക്കെടീ. എന്നിട്ടും മാറി ഇല്ലേല് ആശൂത്രീല് പോയാല് പോരെ”
“എനിക്കെങ്ങും വയ്യ അവനെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാന്. ഇച്ചായനെ നോക്കിത്തന്നെ അവന് മടുത്തിട്ടുണ്ടാകും. അപ്പഴാ..” ജിന്സി ബെഡ്റൂമിലേക്ക് നടന്നുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. എബി വീല്ചെയറില് ഇരുന്ന് കിരണിനെ വിളിച്ചു.
“എന്താ അങ്കിള്” അവന് വേഗം ഉള്ളിലെത്തി.
“എടാ മോനെ, എന്നെ വരാന്തയിലേക്ക് കൊണ്ടുപോ”
കിരണ് അതുരുട്ടി വരാന്തയില് എത്തി. ജിന്സി ബെഡ്റൂമില് നിന്ന് പുറത്തേക്ക്