Posted by
ഇല്ല.. ഇനിയും ഞാനിവിടെ നിന്നാൽ ചിലപ്പോൾ മാമനെ എനിക്ക് എന്നന്നേക്കുമായി നഷ്ട്ടമാകും… അത് നടക്കാൻ പാടില്ല അതുകൊണ്ട് എന്റെ മുന്നിലുള്ള ആകെ വഴി എന്നത് ഞാനിവിടുന്ന് പോവുന്നതാണ്…
ടേബിളിൽ കിടന്ന ബുക്കും പേനയുമെടുത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ പിറുപിറുത്തു…
അമ്മാവാ.!! എന്നോട് ദേഷ്യം ഉണ്ടാവുമെന്ന് അറിയാം.. എന്തോ എനിക്ക് ആരും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടാവാം നിങ്ങൾ തന്ന സ്നേഹത്തെ ഞാൻ പ്രണയമായി കണ്ടത്.. അതെനിക്കിനി മാറ്റാൻ കഴിയത്തില്ല.. ഞാൻ ഒരുപാട് നിങ്ങളെ ഉപദ്രവിച്ചു എന്നെനിക്ക് അറിയാം… ഇനി ഒരു ഉപദ്രവായിട്ട് ഞാൻ വരുന്നില്ല… ഞാൻ പോവാ…
പേടിക്കണ്ടാട്ടോ.!! ഞാൻ ചാവാൻ പോവൊന്നും അല്ല.. എനിക്കിവിടെ നിൽക്കുമ്പോ ഞാനാ പഴയ പോലെ ഒരു പ്രാന്തമായ അവസ്ഥയിലോട്ട് പോവുമോ എന്നൊരു തോന്നൽ..
മാമാ ലൗ യൂ… ♥️
മനസ്സിലുണ്ടായിരുന്നത് എല്ലാം എഴുതി ആ പേജ് കീറി ടേബിളിൽ വെച്ച ശേഷം ഞാൻ വേഗം കണ്ണുകൾ തുടച്ച് ഡ്രെസ്സെല്ലാം പാക്ക് ചെയ്ത് കയ്യിലുണ്ടായിരുന്ന 1000 രൂപയും കൊണ്ട് നേരെ പുറത്തേക്കിറങ്ങി…
മനസ്സിൽ വേണ്ടാന്ന് പലതവണ പറഞ്ഞെങ്കിലും എന്റെ സമനില തെറ്റുന്നതിന് മുന്നേ എനിക്കെന്റെ വീട്ടിൽ എത്തണം എന്ന ഒറ്റ ചിന്ത കാരണം ഞാൻ ആദ്യം കണ്ട ഓട്ടോ വിളിച്ചു നേരെ ബസ് സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് വിട്ടു..
പോകുന്ന വഴികളെല്ലാം അപരിചിതമായതുകൊണ്ട് മനസ്സിൽ എവിടേക്കയോ ആയി ഒരു പേടി ഉടലെടുത്തെങ്കിലും ഞാനത് പുറത്തു കാണിക്കാതെ തന്നെ വണ്ടിയിൽ ഇരുന്നു…
അങ്ങനെ കുറച്ചു നേരത്തെ യാത്രക്ക് ശേഷം കോയമ്പത്തൂർ ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ എത്തിയ ഞാൻ വേഗം ഓട്ടോക്ക് കാശും കൊടുത്ത് നേരെ സ്റ്റാൻഡിന്റെ ഉള്ളിലോട്ടു നടന്നു…
എന്തോ എന്റെ ഭാഗ്യമെന്ന് പറയാം ഞാൻ ചെല്ലുമ്പോൾ തന്നെ അവിടെയായി ഒരു എറണാകുളം ബസ്സ് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. അതോണ്ട് ബസ് കാത്തു നിൽക്കേണ്ടി വന്നില്ല എന്നുമാത്രമല്ല ബസ്സിലായി അധികം തിരക്കും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…
ഉള്ളിലേക്ക് കേറുമ്പോൾ തന്നെ കണ്ടക്ടർ വണ്ടിയെടുക്കാൻ അര മണിക്കൂർ എടുക്കുമെന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഞാൻ ഉള്ളിൽ കേറിയവശം സെന്ററിലായുള്ള വിൻഡോ സീറ്റിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കുറച്ചു നേരം കണ്ണടച്ച് കിടന്നു…
കണ്ണടച്ച വഴിക്ക് ആദ്യം മനസ്സിലേക്ക് വന്ന മുഖം അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ആയിരുന്നു.. അതുകൊണ്ട് തന്നെ എന്റെ നിയന്ത്രണത്തിനെയും താണ്ടി കണ്ണുകൾ നിറയാൻ തുടങ്ങി…