ഡോക്ടറാന്റീടെ മുന്നിൽ തുണിയുരിഞ്ഞ്‌… പിന്നെ [ഋഷി]

Posted by

ജിയോളജിയിൽ  ഡിഗ്രിക്ക് പുരോഗമിച്ചു. ഏതായാലും അവളില്ലാത്തതോണ്ട് കൂട്ടുകാരികളും അങ്ങനെ വരാതായി. എനിക്കൊരാശ്വാസമായി.

വ്യായാമങ്ങളിൽ നീന്തലും, ക്രിക്കറ്റും ആണ് എനിക്ക് താല്പര്യമുള്ളവ. മിക്കവാറും എല്ലാ ആഴ്ച്ചകളിലും മൂന്നാലു തവണയെങ്കിലും നീന്താൻ പോവും. ഇടയ്ക്ക് കളിയുമുണ്ട്.

ടൂർണമെന്റിൽ കളിച്ചോണ്ടിരുന്നപ്പഴാണ്  ലെഗ്സൈഡിൽ ഫീൽഡുചെയ്തിരുന്ന എന്റെ തുടയിടുക്കിൽ ബാസ്റ്റ്സ്മാൻ ആഞ്ഞടിച്ച ബോളുവന്നു കൊണ്ടത്. പഴഞ്ചൻ അബ്ഡോമെൻ ഗാർഡു രണ്ടായിപ്പൊളിഞ്ഞുപോയി! നേരിട്ട് അണ്ടികളിൽ കൊണ്ടില്ലെങ്കിലും വേദനയെടുത്ത് തുള്ളിപ്പോയി. ഏതായാലും റിട്ടയേർഡ് ഹർട്ട്.

എങ്ങനെയോ ഞൊണ്ടി ഞൊണ്ടി വീട്ടിലെത്തി. കൊറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പം അണ്ടികൾ വിങ്ങിവീർത്തു. നോക്കിയപ്പോൾ നല്ല മൾട്ടികളറിൽ അവന്മാരങ്ങനെ വിതുമ്പിത്തുടിക്കുന്നു. നൊമ്പരം കുറയുന്നില്ല. സോഫയിലിരുന്നു പുളയുമ്പോഴാണ് അമ്മ നേരത്തെ വീട്ടിൽ വരുന്നത്.

എന്തുപറ്റീടാ? എന്റെ വിയർപ്പു പൊടിഞ്ഞ് വേദനകൊണ്ടു ചുളിഞ്ഞ  മുഖം കണ്ടപ്പോൾ വേവലാതിയോടെ അമ്മ അടുത്തുവന്നിരുന്നു.

ക്രിക്കറ്റ്…. പന്തുകൊണ്ടു…ഗാർഡൊണ്ടായിരുന്നു… എന്നാലും വേദനയൊണ്ട്… ഞാനെങ്ങിനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.

ഏ! നോക്കട്ടേടാ… അമ്മ മുന്നോട്ടാഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ വിലക്കി…

ഓ… അവന്റെയൊരു മുടിഞ്ഞ നാണം! അമ്മ തലയിൽ കൈവെച്ചു. ആ നില്ല്…  മൊബൈലിൽ ഒരു നമ്പർ നോക്കീട്ട് അമ്മ ഫോൺ ചെയ്തു.

ആ…ആരാ? ലതികയാണോ? ഇപ്പഴേതു ഡോക്ടറാ? ഓ തമ്പിസാറൊണ്ടോ? ശരി. ഞാൻ ബിബിയെ അങ്ങോട്ട് വിടുവാണേ.  ഒരപ്പോയിന്റ്മെന്റ്.. ആ ഇല്ല… ഞാൻ വരുന്നില്ല. ഇന്ന് ഹബ്ബീടെ കൂടെ ലയൺസിന്റെ മീറ്റിങ്ങൊണ്ട്… ഒരു മണിക്കൂറിനകം മാക്സിമം… താങ്ക്സ് ലതീ. വെക്കുവാന്നേ!

ഡാ നീയൊന്നു പോയി ചൂടുവെള്ളത്തിൽ മേൽക്കഴുക്. വെയർത്തു നാറുന്നു. പിന്നെ അയഞ്ഞ ട്രാക്സോ നിക്കറോ ഇട്ടാൽ മതി. ഷഡ്ഢിയൊന്നും വേണ്ട. മനസ്സിലായോ?

ശരി ശരി…ഞാൻ മെല്ലെയെണീറ്റു നടന്നു. പിന്നിൽ അമ്മ മൊബൈലിൽ അച്ഛനോടെന്തോ സംസാരിക്കുന്നതു കേട്ടു.

ഇളം ചൂടുവെള്ളം  കുണ്ണയിലും അണ്ടികളിലും വീണപ്പോൾ നേരിയ സുഖം തോന്നി. ഷവർ ജെല്ലു പതപ്പിച്ച് കക്ഷങ്ങളും, കഴുത്തും നന്നായി കഴുകി. അണ്ടികളിൽ തൊട്ടില്ല. അവിടെ തോർത്താനും മെനക്കെട്ടില്ല. ടവലു വെച്ചൊന്നൊപ്പി. പിന്നെയൊരു ടീഷർട്ടും ഇലാസ്റ്റിക്കിൻ്റെ ഒരയഞ്ഞ ഷോർട്ട്സുമെടുത്തിട്ടു.

താഴെച്ചെന്നപ്പോൾ അമ്മ യൂബർ വിളിച്ചുകഴിഞ്ഞു.

എടാ… പതിയെ കയറ്. പോയി റിസപ്ഷനിൽ ലതിയെ കണ്ടാൽ മതി. അമ്മയെന്റെ കവിളിൽ തലോടി. ഇതാണമ്മേടെയൊരു കൊഴപ്പം. ഇപ്പഴും ഞാനൊരു കുഞ്ഞാണമ്മയ്ക്ക്. പറ്റുമെങ്കിൽ എന്നെയെടുത്ത് ഒക്കത്തുവെച്ചോണ്ടു നടക്കാനും അമ്മ തയ്യാറാണ്!

മെട്രോ ഹോസ്പിറ്റൽ! അമ്മ ഈ ആശുപത്രി ചെറിയതോതിൽ കോര ഡോക്ടർ തുടങ്ങിയപ്പോൾ മുതൽ ഇതിനോടൊപ്പമുണ്ട്. ഇപ്പോൾ ഡെപ്യൂട്ടി ജീഎമ്മാണ്. പുൽത്തൈലത്തിന്റെ മണമുള്ള വിശാലമായ ലോബിയിലൂടെ നടന്ന് ഞാൻ റിസപ്ഷനിൽ ചെന്നു. ലതിയാന്റി ഫോണിലായിരുന്നു. എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് ആന്റിയൊരു വിരൽ പൊക്കിക്കാണിച്ചു. ആ നുണക്കുഴി എനിക്കെന്നും ഇഷ്ടമായിരുന്നു.

മോനേ! എന്തു പറ്റി? വേദനയുണ്ടോ? ഫോൺ താഴെ വെച്ച് ആന്റിയെന്നെ നോക്കി സഹതാപപൂർവ്വം ചിരിച്ചു.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *