ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു രണ്ടു മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും നീരജിന്റെ ബൈക്ക് എന്റെ മുന്നില് വന്നു നിന്നു. പുറകില് നിന്നും അവള് ഇറങ്ങി.
അവന് അവളോടു പൊയ്ക്കൊളൂ എന്നു തലകൊണ്ടു കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മായ ഇറങ്ങി എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു. അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയപ്പോ ആകെ കരഞ്ഞു വല്ലാതായത് പോലെ തോന്നി.
ഞാന് നീരജിന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല ഏട്ടാ. ശരിയായിക്കോളും” നീരജ് എന്നോടു പറഞ്ഞു.
എന്നോടു ദേഷ്യം ഒന്നും കാണിക്കാതെ ആയിരുന്നു നീരജ് അത് പറഞ്ഞത്. എന്നെക്കാള് ചെറുപ്പം ആയതു കൊണ്ടായിരിക്കും അവന് ഏട്ടാ എന്നു വിളിച്ചത്.
എന്താ സംഭവിച്ചത് എന്നറിഞ്ഞാല് അല്ലേ ആശ്വസിപ്പിക്കാന് കഴിയൂ.
അവന് എന്തെങ്കിലും ദേഷ്യപ്പെട്ടിട്ടാണോ അതോ അവന് വിഷമം വന്നിട്ടാണോ മായ കരഞ്ഞത്.
എന്തു പറ്റി എന്നു ചോദിച്ചപ്പോ ഒന്നുമില്ല എന്നു പറഞ്ഞു ഷാള് കൊണ്ട് കണ്ണു തുടച്ചു അവള്.
എങ്കില് ഞാന് പോട്ടെ എന്നു പറഞ്ഞു നീരജ് ബൈക് എടുത്തു പോയി.
“കരയല്ലേ. ആള്ക്കാര് ശ്രദ്ധിക്കുന്നു.”
എനിക്കാണെങ്കില് അവളെ ചേര്ത്ത് പിടിച്ച് ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എന്തു ചെയ്യാം പൊതുസ്ഥലം ആയിപ്പോയില്ലേ. ഇനി ആശ്വസിപ്പിക്കാന് പോയാല് അവള് എങ്ങിനെ പ്രതികരിക്കും എന്നും പറയാന് പറ്റില്ലല്ലോ.