ഒരുപാട് കഥകൾ ഇവിടെ വന്നു വായിച്ചട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഒരെണ്ണം എഴുതാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് ആദ്യമായാണ്. തെറ്റുകളുണ്ടെങ്കിൽ ദയവായി ക്ഷമിക്കണം. ഒരു തുടക്കക്കാരൻ എന്നുള്ള നിലക്ക് ഏവരുടെയും സപ്പോർട്ട് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.എന്റെ പേര് സുജിത് വീട്ടിൽ ജിത്തു എന്ന് വിളിക്കും. ഒരു വള്ളുവനാടൻ ഗ്രാമത്തിലാണ് ഞാൻ ജനിച്ചത്, വീട്ടിൽ അച്ഛൻ, അമ്മ, ചേട്ടൻ, ചേട്ടന്റെ ഭാര്യ പിന്നെ ഞാനും. ഇതാണ് ഞങ്ങളുടെ കൊച്ചു കുടുംബം. ഈ കഥ നടക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് പതിനെട്ടു വയസ്സാണ് പ്രായം. ഏകദേശം 1990 കളുടെ അവസാനത്തിൽ ഞങ്ങളുടെ നാടും നാട്ടുകാരും എല്ലാം തനി നാടൻ ആണ്. അങ്ങാടിയിലേക്ക് നടന്ന് വേണം പോകാൻ പോകുന്ന വഴികളിൽ പാടങ്ങളും, കൊച്ചു ഇടവഴികളും ചെറിയ ഒരു കടയും, പിന്നെ കുറച്ചു വീടുകളും കുളങ്ങളുമൊക്കെയുള്ള വഴികൾ. ആകെ മൊത്തം പ്രകൃതി രമണീയത.

ഞാൻ ഏഴാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ ആദ്യമായി സുഹൃത്തുക്കളിൽ നിന്നും കിട്ടിയ അറിവുകളോട് കൂടി ചെറുതായി വാണമടി ഒക്കെ തുടങ്ങിയ കാലം. മഴക്കാലത്തു വീടിന്റെ തട്ടിൻ പുറത്ത് കേറി മുറിയിൽ മച്ചിലേക്ക് നോക്കി ആലോചിച്ചു കയ്യിൽ പിടിച്ചതൊക്കെ ഒരു വല്ലാത്ത അനുഭൂതി ആയിരുന്നു.

വീട്ടിൽ പണിക്ക് വരുന്ന സുധ ചേച്ചി പാത്രം കഴുകുന്നതും, മുറ്റമടിക്കുന്നതും ഒക്കെ ഒളികണ്ണിട്ടു നോക്കലായിരുന്നു പ്രധാന വിനോദം. മുണ്ട് മുട്ടിന് മുകളിൽ തെറുത്തു കയറ്റി എളിയിൽ കുത്തി ആ കറുത്ത കൊഴുത്ത കാലും, കാൽ വണ്ണകളും ഇടക്ക് മാത്രം കാണുന്ന കൊഴുത്ത തുടകളുമൊക്കെ ഒളിഞ്ഞിരുന്നു കാണുന്നത് മാത്രമാണ് നമ്മുടെ ഹോബി.

ആയിടക്കാണ് കോളേജ് അവധി വന്നതും, സ്കൂളിൽ കാലം തൊട്ടേ പൊതുവെ അത്ര പഠിപ്പിസ്റ്റ് ഒന്നുമല്ലാത്ത ഞാൻ മഹാ ഉഴപ്പനായിരുന്നു എന്നും ഉഷ ടീച്ചറുടെ വഴക്ക് കേൾക്കാതെ ഉറങ്ങാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. അങ്ങിനെ ടീച്ചറൊരിക്കൽ അച്ഛനെ വിളിപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു ഇവനെ പഠിപ്പിക്കുന്ന കാര്യം കഷ്ടമാണ് എന്നിരുന്നാലും സാധാരണ വിഷയങ്ങൾ അവനെ ഞങ്ങൾ പ്രത്യേകം പഠിപ്പിച്ചോളും പക്ഷെ സംസ്‌കൃതം അവനെ ട്യൂഷൻ വിടണം എന്ന്.

ഒരു ഹരത്തിന് പോയി സംസ്‌കൃതം എടുത്തത് ഇപ്പൊ കോളേജിലും തലവേദന ആയി. എന്തായാലും സംസ്‌കൃതം പഠിപ്പിക്കാൻ ട്യൂഷൻ ടീച്ചർ ഇല്ല എന്നതാണ് ഏറ്റവും വല്ല്യ പ്രശ്നം. ആയിടക്കാണ് വീട്ടിൽ പണിക്ക് വരുന്ന സുധ ചേച്ചി അമ്മയോട് പറയുന്നത് മ്മടെ മനിശ്ശേരി മനയിലെ വല്യമ്പറാട്ടി പട്ടാമ്പി സ്കൂളിൽ സംസ്‌കൃതം ടീച്ചർ ആയി റിട്ടയർ ചെയ്തുത്രെ . ജിത്തൂന്ന് വേണേൽ അവർ ക്ലാസ്സ്‌ എടുത്ത് കൊടുക്കും “ഞാൻ ലീല അമ്മായിയോട് ഒന്ന് ചോദിക്കാൻ പറയാം ” ലീല അമ്മായി സുധേച്ചിടെ അമ്മായിയാണ്. അവർ മനയ്ക്കലെ വാല്യക്കാരിയാണ്. ഇത് കേട്ട എന്റെ സകല വെക്കേഷന് മൂടും പോയി.