Posted by ” അവന്റെ ദയനീയാവസ്ഥ ഞാൻ നേരിട്ട് കണ്ടിരുന്നു… സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇതിന്റെ ഒന്നിന്റെയും ആവശ്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല എന്ന് വരെ തോന്നി പോയി.. കാലം മായ്ക്കാത്ത മുറിവുകൾ ഇല്ലാ ഇക്കാക്കാ… കഴിഞ്ഞ് പോയ ശരി തെറ്റുകളെ കുറിച്ചൊന്നും ഇപ്പോൾ ഞാൻ ആലോചിക്കുന്നില്ല… ഐ ആം ഹാപ്പി ഫോർ ഹിം നൗ..
പുഞ്ചിരിച്ച് കൊണ്ടാണ് അവൾ അത് പറഞ്ഞത് എങ്കിലും മിഴികൾ പൊൻ മണി തുള്ളികൾ പൊഴിച്ചു… ആരും കാണാതിരിക്കാൻ അവൾ കൈ കൊണ്ട് തുടച്ചു..
ഏതാനും കാറുകൾ പള്ളിയുടെ കുറച്ച് അകലെയായി വന്ന് നിന്നത് അവർ നോക്കി നിന്നു. അവകളിൽ മുന്നിലായി നിർത്തിയ റെഡ് കളർ ജീപ്പ് കോംമ്പസ്സിൽ നിന്നും വെള്ള മുണ്ടും വെള്ള ഷർട്ടും ഇട്ട് ഷേവ് ചെയ്ത് മിനുക്കിയ മുഖം, കട്ടി മീശ പിരിച്ച് വെച്ചിട്ടുണ്ട്, മുടി ഒരു സൈഡിലേക്കാക്കി വാരി വെച്ചിട്ടുണ്ട്, ഗൗരവമാണ് അവന്റെ മുഖഭാവം, കണ്ണുകളിൽ ഗൗരവത്തിന്റെ തീവ്രത വ്യക്തമാണ്… പക്വതയോടെ ഉള്ള നടത്തം..
” മുന്ന!!!!!!!”
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകാൻ തുടങ്ങി. അവൾ കൈ കൊണ്ട് തുടച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനനുസരിച്ച് ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായി അവകൾ പൊഴിഞ്ഞ് വീണ് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു.
“എന്താ മോളേ ഇത് ഇതിനാണോ ഇത്ര തിരക്കിട്ട് അവനെ കാണാൻ വന്നത്??”
“ഇല്ല ഇത്താ… ഞാൻ കരയുന്നില്ല… അവനെ പെട്ടെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ കണ്ണ് നിറഞ്ഞ് പോയതാ…”
“ഉപ്പാ… കണ്ടോ എന്റെ ചെക്കനെ… നോക്കിയേ എന്ത് മൊഞ്ചാണ് ചെക്കന്… താടി ഒക്കെ വടിച്ചപ്പോൾ എന്റെ ആ പഴയ മുന്ന ആയി… ആ പഴയ പൊടി മീശക്കാരൻ ഒക്കെ പോയി… മീശ ഒക്കെ പിരിച്ച് വെച്ച് ചുണകുട്ടി ആയിട്ടുണ്ട്… ഓന്റെ മോത്തെ ആ ഗൗരവം നോക്കിയേ…”
വിതുമ്പി കൊണ്ട് അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞൊഴുകി. അവനെ കണ്ട് അവൾക്ക് മതി വന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല. മുന്നിലെ സീറ്റുകൾക്കിടയിലേക്ക് കേറി നിന്ന് കൊണ്ട് അവൾ അവനെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് സ്വന്തമാക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.
” മോളേ.. അവൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നു. ഇങ്ങോട്ട് തന്നെ നോക്കി കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്..”
” അവന് നോക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റില്ല ഉപ്പാ… അവന്റെ ഖൽബിൽ ഇപ്പോഴും ഞാൻ ഉണ്ട്… ഒരു മാറ്റവും വന്നിട്ടില്ല.. അത് അങ്ങനാ”
അവളുടെ വാക്കുകൾ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ നിറച്ചു.
ഒരു കാറ് അവന്റെ മുന്നിലായി വന്ന് നിന്നു. അതിൽ നിന്നും ഒരു ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇറങ്ങി. അവനെ കണ്ടതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നു. സന്തോഷത്തോടെ ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിക്കൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞു.
“ഉപ്പാ…. അതാണ് ശ്രീരാഗ്. ഞങ്ങളുടെ രണ്ട് പേരുടെയും ചെങ്ങായി.. ഓൻ ദുബായീ ന്ന് ള്ള വരവാണെന്ന് തോന്നുന്നു”
അവളുടെ കണ്ണുകൾ ശ്രീരാഗിനെ വിട്ട് വീണ്ടും അവളുടെ മുന്നയിലേക്ക് തന്നെ തിരിച്ചു.
“ഉപ്പാ… അങ്ങട്ട് നോക്കിയേ എന്താ ഓന്റെ ചിരി… ഇത് വരെ മസില് പിടിച്ച് നിന്നവനാ… എന്ത് രസാലെ ന്റെ ചെക്കന്റെ ചിരി കാണാൻ.. എത്ര വർഷത്തിന് ശേഷമാണ് ആ ചിരി ഒന്ന് കാണുന്നതെന്ന് അറിയോ?? ഓന്റെ ഈ അവസ്ഥക്ക് ഞാനാണല്ലോ കാരണം എന്ന് കരുതുമ്പോൾ ചിലപ്പോൾ ചത്താലോ ന്ന് വരെ തോന്നും… പിന്നെ ഇതൊന്നും കാണേണ്ടല്ലോ??”
ആ മദ്ധ്യവയസ്കൻ മറുപടി ഒന്നും പറയാതെ ചുണ്ടിൽ ഒരു ചിരി വരുത്തി. ഒരു വിശാഖ ചിരി…
¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶