“ഉം… ഇപ്പൊ ആ കോലോത്തെ രണ്ടു പേർ പോയി ല്ലേ… ”
“യെസ് സാർ… എനിക്ക് ചില സംശയങ്ങൾ ഒക്കെ ഉണ്ട്… ” ഷിബി ചാക്കോ പറഞ്ഞു
“അയ്യോ, എങ്ങനെ… താൻ ഒരുപാടൊന്നും സംശയിക്കേണ്ടാ…ഇത് ഒരു ആക്സിഡന്റ് തന്നെയാണെന്ന് കണ്ടാൽ തന്നെ അറിയില്ലേ… ” കോശി സാർ തിരിഞ്ഞ് നടന്നു…
“പിന്നെ വെറുതെ ഒരു പ്രഹസനം പോലെ ചെറുതായിട്ടൊന്നന്വേഷിക്ക് ”
അയാൾ ജീപ്പിൽ കേറി പോയി
നേരെ ആ ജീപ്പ് പോയത് ഒരു ഇടിഞ്ഞു പൊളിഞ്ഞ് വീഴാറായ ഒരു പഴയ കെട്ടിടം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു കോമ്പൗണ്ടിലേക്കായിരുന്നു…
ജീപ്പിൽ നിന്നിറങ്ങി അയാൾ ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി… പിന്നെ കാർക്കിച്ചൊന്നു തുപ്പി ഉള്ളിലേക്ക് കേറി
സ്വർണ കളറോട് കൂടിയ വീതിയുള്ള ഡിസൈൻ വർക്കുകളോട് കൂടിയ വിലകൂടിയ ഓറഞ്ച് കളർ സാരി ഉടുത്ത് കൊണ്ട് മുന്നിൽ ദേവി തമ്പുരാട്ടി…
“എന്തായി കോശി സാറേ… ഉറപ്പിച്ചോ…”
“ഹാ ഏകദേശം ഉറപ്പിക്കാം… ഞാൻ അരിച്ച് പറക്കി… പക്ഷെ മൂർത്തിയുടെ പൊടി പോലും കിട്ടിയിട്ടില്ല… ”
“ഉം… സാറ് ഇനി കൂടുതലായി അന്വേഷിക്കുകയൊന്നും വേണ്ടാ… ”
“അപ്പൊ അതൊരു കൊലപാതകമാണെന്ന് തമ്പുരാട്ടിക്ക് അറിയാം…”
“അങ്ങനെയല്ലായിരുന്നെങ്കിൽ എനിക്ക് സാറിന്റെ വരുമായിരുന്നില്ലല്ലോ… ആര് … എന്തിന്… ഈ രണ്ടു ചോദ്യത്തിനും പോകരുത്… ”
“അത് തമ്പുരാട്ടി പേടിക്കേണ്ടാ… വെറും ഒരു ആക്സിഡന്റ് ആയി ഫ്രെയിം ചെയ്യാവുന്ന കേസ്സെ ഉള്ളു… ”
തമ്പുരാട്ടി താളത്തിൽ നടന്നു… കോശിയുടെ കണ്ണുകൾ ഓറഞ്ച് സാരിയിൽ പൊതിഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ആ മനോഹര നിതംബങ്ങളുടെ താളത്തിൽ ലയിച്ച് പോയി…
തമ്പുരാട്ടി കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ബാഗിൽ നിന്ന് കുറച്ച് നോട്ടുകെട്ടുകൾ എടുത്ത് കോശിയുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു… കാറ്റിൽ ഉലയുന്ന ആ സാരിയുടെ മറവിൽ നിന്ന് ആ വെളുത്ത വയറും ഒപ്പം ഒരു കുണ്ണ കേറ്റിയടിക്കാൻ തക്ക വലിപ്പമുള്ള പൊക്കിൾ കുഴിയും കോശിയുടെ കണ്ണുകളിൽ തെളിഞ്ഞു…