Posted by
എന്തായാലും പുരാണ സീരിയലിലെ എപിസോട് പോലെ തപസ്സങ്ങു നീണ്ടു. ഇടയ്ക്കിടെ ഉണ്ടാകാറുണ്ടായിരുന്ന സ്വപ്നത്തില്‍ പോക്ക് ഏതായാലും നിന്നു.
ആ പാതിരാത്രിയില്‍ അത് വഴി കടന്നു പോയ ഏതോ ഒരു അപ്സരസ്സ് ചെറുക്കന്റെ ദീന രോദനം കേട്ട് ജനാല വഴി എത്തി നോക്കി. ഒരുത്തന്‍ ഒറ്റ കാലില്‍ നിന്നും
അപ്സരസ്സെ വാ….
പാല് തരാം
പഴം തരാം
പറി തരാം…
എന്ന മന്ത്രം ചൊല്ലുന്നു.
ഒറ്റകാലില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അവന്റെ ഒറ്റക്കോല്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ അപ്സരസ്സിനും തോന്നി ഒന്ന് ചെന്നു പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു കളയാം.
പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന്‍ നോക്കിയപ്പോഴാണ് അപ്സരസ്സിനു ആ ദയനീയ സത്യം ഓര്‍മ്മ വന്നത്. തനിക്കു പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന്‍ പറ്റില്ല. പണ്ടൊരു പണി കിട്ടിയതാണ്. അത് കൊണ്ട് ആരുടെ മുന്നിലും പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന്‍ പറ്റില്ല. കുറെ ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു അതിനുത്തരം പറയുന്നവര്‍ക്ക് മുന്നില്‍ മാത്രമേ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന്‍ പറ്റൂ….
വര്‍ഷങ്ങളായി പല മുനിമാരോടും ചോദിച്ചു മടുത്ത ചോദ്യങ്ങളുമായി അപ്സരസ്സ് അനികുട്ടന്റെ പിന്നില്‍ ചെന്നു ഒളിച്ചു നിന്നു.
കുമാരാ കണ്ണ് തുറക്കൂ….ഞാന്‍ നിന്റെ തപസ്സില്‍ സംത്രിപ്തയായി. നിനക്കെന്താണ് വേണ്ടത്.?
കണ്ണ് തുറന്നു ചുറ്റും നോക്കിയ അനികുട്ടന് ആരേം കാണാന്‍ പറ്റിയില്ല. അവന്‍ തന്റെ ഒറ്റക്കാലില്‍ നിന്നു കൊണ്ടുള്ള തപസു വീണ്ടും തുടര്‍ന്ന്.
ഏയ് കുമാരാ…ഇത് ഞാനാ അപ്സരസ്സ്. കണ്ണ് തുറക്ക്.. മതി നിന്റെ തപസ്സു.
അനികുട്ടന് കണ്ണ് തുറന്നു ചുറ്റും നോക്കി. ആരുമില്ല.
പേടിക്കണ്ടാ…എന്നെ നിനക്ക് കാണാന്‍ പറ്റില്ല. ഞാന്‍ അപ്രത്യക്ഷയാണ്.