ആന്റിക്ക് പതിനെട്ടും, അമ്മാവന് മുപ്പത്തി രണ്ടുമാണ് വിവാഹ സമയത്തെ പ്രായം. എനിക്ക് ആറുവയസും. കല്യാണ ശേഷവും ആന്റി അമ്മാവന്റെ കൂടെ വീട്ടില് വരുമായിരുന്നു. ചേച്ചി എന്ന് ചെറുപ്പം മുതല് വിളിച്ചിരുന്ന എന്നോട് ഇനി മുതല് ആന്റി എന്ന് വിളിക്കണം എന്ന് കൊച്ചമ്മാവനാണ് ഉപദേശിച്ചത്. അങ്ങനെ ചേച്ചി വിളി ആന്റിവിളി ആയി മാറി. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് ഒരു വര്ഷം ആയപ്പോഴേക്കും ആന്റിയുടെ മെലിഞ്ഞ ശരീരം സാമാന്യം നല്ല രീതിയില് തടിച്ചു. എന്ന് പറഞ്ഞാല് അനാവശ്യ വണ്ണം അല്ല, എല്ലാം അതിന്റെ ശരിയായ അളവിലേക്ക് മുഴുത്തു എന്നര്ത്ഥം. എനിക്ക് പക്ഷെ അന്നൊന്നും അതെപ്പറ്റി വലിയ ഗ്രാഹ്യം ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു. വെറും ഏഴു വയസായിരുന്നല്ലോ എന്റെ പ്രായം. കാണാന് വെളുത്ത് തുടുത്ത് സുന്ദരനായ എന്നെ ആന്റിക്ക് വലിയ ഇഷ്ടമായിരുന്നു. വീട്ടില് വന്നാല് എന്നെ എപ്പോഴും ഒപ്പം കൂട്ടും. അന്ന്, ആന്റി തനിച്ചാണ് വന്നത്. ഞാനും ആന്റിയും അമ്മയും കൂടി അടുക്കളയില് സംസാരിച്ചിരിക്കുന്ന സമയത്ത് അവരില് നിന്നും കേട്ട ചില സംഭാഷണങ്ങളുടെ അര്ഥം പില്ക്കാലത്ത് കാര്യങ്ങള് മനസിലാക്കാനുള്ള പ്രായമായ ശേഷമാണ് ഞാന് അറിയുന്നത്.
“എന്താടി പെണ്ണെ കൊല്ലം ഒന്നായല്ലോ..നിന്റെ വയറിനു പക്ഷെ മാറ്റം ഒന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ” അമ്മ ആന്റിയോട് ചോദിച്ചു.
“ഒന്നും പറയണ്ട എളെമ്മേ..ങ്ഹാ..എല്ലാം വിധി പോലെ നടക്കട്ടെ” ആന്റി ഒരു ദീര്ഘനിശ്വാസത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“അതെന്താടി മോളെ നീ അങ്ങനെ പറഞ്ഞത്”
“ഒന്നുമില്ല എളെമ്മേ..”
“അല്ല..എന്തോ ഉണ്ട്..നീ മറച്ചു വയ്ക്കാതെ കാര്യം പറ കൊച്ചെ”
“എളെമ്മ ആരോടും പറയരുത്..ഇതൊക്കെ പറയാന് എനിക്ക് നാണക്കേടാ” ആന്റി ചുറ്റും നോക്കി പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില് പറഞ്ഞു.
“ഞാന് ആരോട് പറയാനാ..എന്താ അവന് വല്ല കുഴപ്പോം?”
“ഉം”
“ങേ..നേരാണോ? എന്താ മോളെ..എന്താണെന്ന് പറ”
ആന്റി അടുത്തിരിക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി. ഞാന് ഒരു പമ്പരം നിലത്ത് കറക്കി കളിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
“ഓ..അവന് കുഞ്ഞല്ലേ..നീ പറ” അമ്മ എന്റെ സാന്നിധ്യം കാര്യമാക്കാതെ പറഞ്ഞു.
“എളെമ്മേ..പുള്ളിക്ക് ശരിക്ക് പൊങ്ങത്തില്ല..” ആന്റി മടിച്ചുമടിച്ച് പറഞ്ഞു.
“ങേ..പോ പെണ്ണെ..”