എന്ന് പറഞ് അവളെയും കൊണ്ട് അയാൾ ബെഡിലേക്ക് മറിഞ്ഞു……..
ദിവസങ്ങൾ കൊഴിഞ്ഞു വീണത് സലീന അറിഞ്ഞില്ല മമാടെ വീട്ടിൽ നിന്ന നാല് ദിവസത്തിൽ കാലത്തും രാത്രിയും കൂടി എട്ട് പണിയെങ്കിലും അവൾക് കിട്ടി…. അതിനിടയിൽ ബാബു വിളിച്ചിരുന്നെങ്കിലും ദിവസേന മാമ കളിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ട് അവൾക്കൊരു മൂഡ് തോന്നിയില്ല…..
രശ്മിയെ കെട്ടാൻ പോകുന്ന വീട്ടിൽ നിന്നും ആളുകൾ വന്ന് കല്യാണ തീയതി ഉറപ്പിച്ചു… പതിനഞ്ച് ദിവസം ഉണ്ടെങ്കിലും കല്യാണത്തിന് അഞ്ച് ദിവസം മുൻപ് അവർക് പറഞ്ഞ കാശ് കിട്ടണം എന്ന് പറഞ്ഞു… തന്നെ ഒന്ന് നേരെ നോക്കുകപോലും ചെയ്യാത്ത ആ മനുഷ്യനെ കണ്ട് ഹാജ്യാർ പറഞ്ഞത് സത്യം ആണെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി…
തനിക്ക് വേണ്ടി ലക്ഷങ്ങൾ ചെലവാക്കുന്ന ഹാജ്യാരെ ഓർത്തപ്പോൾ അവൾക്ക് ഒരു ബഹുമാനമൊക്കെ തോന്നി…. അതും പറഞ് ബാബുവേട്ടൻ തന്നെ മുതലാക്കിയത് ശുദ്ധ തെമ്മാടിത്തരം ആയി… ഇനി വരട്ടെ ഇതും പറഞ് നാറി…. മനസ്സിൽ പിറുപിറുത്ത് അവൾ ടിവിയുടെ മുന്നിൽ ഇരുന്നു……
വളരെ കാലം പിടിച്ചു നിർത്തിയ വികാരം നാലഞ്ചു ദിവസം കിലുന്ത് പൂറിൽ അടിച്ചൊഴിക്കിയ ഹാജ്യാർ വീണ്ടും അതറിയാൻ വേണ്ടി പിമ്പിരി കൊണ്ടു….. അപ്പോഴാണ് രശ്മിയുടെ മുഖം മനസ്സിലേക്ക് വന്നത് … അവൾക്ക് കൊടുക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞ അരഞ്ഞണത്തിന്റ കാര്യവും….. നാളെ പോയി തന്നെ എടുക്കണം ബാക്കി കാശും കൊടുക്കണം…. എന്നു വിചാരിച്ച് മുകളിലേക്ക് കയാറുമ്പോളാണ് ആയിഷയും ആരിഫും പുറത്ത് പോയി വരുന്നത് …. പെണ്ണിന്റെ വസ്ത്ര ധാരണം തീരെ ശരിയല്ല എന്ന് മുന്നേ തോന്നിയതാണ് … പർദ്ധയാണ് വേഷമെങ്കിലും ബാക്കിൽ ചന്തിക്ക് മുകളിൽ വെച്ചുള്ള ഒരു കെട്ടുണ്ട് അതിൽ എല്ലാം വടിവൊത്ത രീതിയിൽ കാണാം…. മുകളിൽ നിന്നും ഉപ്പ നോക്കുന്നത് കണ്ട് ആയിഷ കൈ വീശി കാണിച്ചു അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയി…..
പിറ്റേന്ന് കാലത്ത് ഹാജ്യാർ ബാങ്കിൽ പോയി ആവശ്യത്തിനുള്ള കാശ് എടുത്തു… പിന്നീട് അവിടുത്തെ പേരുകേട്ട സ്വർണ്ണ കടയിൽ കയറി അഞ്ചു പവൻ വരുന്ന ഒരു അരഞ്ഞാണം എടുത്തു…. പുറത്തിറങ്ങിയ ഹാജ്യാർ നേരെ ബാലനെ വിളിച്ചു…
“ഹലോ…??
“ബാലാ ഇത് ഞാനാ അഹമ്മദാജി…..”
“ആ മനസ്സിലായി…”
“നീ എവിടെയാ ഇപ്പൊ….???
“കല്യാണ പറച്ചിലിൽ ആണ് ഹാജ്യാരെ….”